350 δις δολάρια κόστισαν στη Βενεζουέλα οι οικονομικές κυρώσεις των ΗΠΑ
Οι κυρώσεις είναι τέτοιες που, σύμφωνα με την έρευνα που συγκρίνονται μόνο με αντίστοιχες «που προηγούνται στρατιωτικών επεμβάσεων».
Αποκαλυπτικά είναι τα στοιχεία που έφερε στο φως έρευνα του Κέντρου Γεωπολιτικής Στρατηγικής Λατινικής Αμερικής, σχετικά με τις οικονομικές επιπτώσεις των κυρώσεων που υφίσταται η χώρα από την ΗΠΑ και τους συμμάχους της τελευταία χρόνια. Σύμφωνα με το πόρισμα, ο διεθνής οικονομικός αποκλεισμός της χώρας από το 2013 αποτελεί τον κύριο υπεύθυνο της οικονομικής κρίσης, που μαστίζει τη Βενεζουέλα.
Το συνολικό κόστος των κυρώσεων μεταξύ 2013 και 2017 ανέρχεται σε 350 δις δολάρια στην παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών. Οι κυρώσεις μάλιστα είναι τέτοιες που, σύμφωνα με την έρευνα που συγκρίνονται μόνο με αντίστοιχες «που προηγούνται στρατιωτικών επεμβάσεων».
Είναι γνωστό ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ, ιδιαίτερα μετά το ιδιόρρυθμο πραξικόπημα του αυτοανακηρυχθέντα προέδρου Χουάν Γκουαϊδό, απειλεί εμμέσως πλην σαφώς με στρατιωτική επιχείρηση για «ανθρωπιστικούς λόγους». Μόνο που η υποτιθέμενη ανθρωπιστική κρίση στη Βενεζουέλα και η συνακόλουθη μαζική μετανάστευση έχει προκληθεί εν πολλοίς από τις ίδιες τις κυρώσεις.
Η Βενεζουέλα βρίσκεται εκτός διεθνών αγορών, καθιστώντας αδύνατο τον εξωτερικό δανεισμό της, παρότι δεν είχε προβλήματα στην αποπληρωμή του χρέους της. Η έρευνα βέβαια επισημαίνει τις αρνητικές επιπτώσεις του μονομερούς προσανατολισμού της οικονομίας της χώρας στο πετρέλαιο, του οποίου οι τιμές βρίσκονται σε καθοδική τροχιά τα τελευταία χρόνια, επιδεινώνοντας ακόμα περισσότερο τις συνέπειες των κυρώσεων. Χωρίς πρόσβαση σε νέο δανεισμό και με αυξημένα επιτόκια αποπληρωμής του υπάρχοντος χρέους, η χώρα εξαναγκάστηκε να πληρώσεις πάνω από 17 δις δολάρια την πενταετία 2013- 2017. Η οικονομική απομόνωση και η πτώση των τιμών του πετρελαίου κόστισαν επιπλέον 22,5 δις δολάρια σε ετήσια βάση, χρήματα που θα μπορούσαν να ενισχύσουν την παραπαίουσα οικονομία της Βενεζουέλας. Η έρευνα ασφαλώς δεν ξεφεύγει από τα πλαίσια διαχειριστικών λογικών, ούτε θέτει το ερώτημα αν η ίδια η επιμονή της διακυβέρνησης Μαδούρο στη διατήρηση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής ευθύνεται για την όξυνση των προβλημάτων του διεθνούς μποϊκοτάζ. Επισημαίνει πάντως ότι αν ο Μαδούρο είχε λάβει διεθνή χρηματοδότηση ανάλογη το νεοφιλελεύθερου Αργεντίνου ομολόγου του Μαουρίσιο Μάκρι, η αύξηση του ΑΕΠ της χώρας θα ξεπερνούσε εκείνη της Αργεντινής.
Με πληροφορίες από telesur
