56% των ανθρώπων σε 28 χώρες θεωρεί πως ο καπιταλισμός κάνει περισσότερο κακό παρά καλό

Μια ενδιαφέρουσα έρευνα φέρνει στος φως η Edelman Trust barometer, εταιρεία επικοινωνιών στις ΗΠΑ, που αποφάσισε φέτος για πρώτη φορά να διεξαγάγει έρευνα για τις απόψεις του κόσμου σχετικά με τον καπιταλισμό. Στην επιλογή αυτή οι υπεύθυνοι οδηγήθηκαν αφού διαπίστωσαν ότι στα είκοσι χρόνια που διενεργούν διάφορες δημοσκοπήσεις σε πολύ μεγάλα δείγματα ανθρώπων για την εμπιστοσύνη τους σε κεντρικούς θεσμούς, διαπιστώνουν ολοένα και μεγαλύτερη αύξηση όσων διαπιστώνουν εντεινόμενες κοινωνικές ανισότητες.

Σύμφωνα με τον επικεφαλής της έρευνας, Ντέβιντ Μπέρσοφ, «Οι άνθρωποι αναρωτιούνται σε αυτό το επίπεδο αν αυτό που έχουμε σήμερα και αν ο κόσμος στον οποίο ζούμε σήμερα, είναι ο καλύτερος ώστε να έχουν ένα καλό μέλλον».

Πιο συγκεκριμένα, στη μεγάλη έρευνα που διενεργήθηκε σε 28 χώρες και δείγμα 34000 ανθρώπων, διαφορετικές μεταξύ τους, από τις ΗΠΑ μέχρι και την Κίνα και τη Ρωσία, συνολικά ένα 56% συμφωνεί ότι  «ο καπιταλισμός όπως υφίσταται σήμερα κάνει περισσότερο κακό παρά καλό στον κόσμο».

Εντυπωσιακά είναι τα ποσοστά απόρριψης του καπιταλισμού στην Ταϊλάνδη και την Ινδία, σε ποσοστά 75% και 74% αντίστοιχα, ενώ από τις ανεπτυγμένες “παραδοσιακές” καπιταλιστικές οικονομίες της Δύσης, ξεχωρίζει το ποσοστό της Γαλλίας, στο 69%, δίνοντας μια ακόμα παράμετρο στις κινητοποιήσεις που με διάφορες μορφές ταρακουνούν τη χώρα από πέρσι. Πλειοψηφικά είναι τα ποσοστά δυσπιστίας προς τον καπιταλισμό και σε άλλες χώρες στην Ασία, την Ευρώπη, την Αφρική και τη Λατινική Αμερική, ενώ εξαίρεση αποτελούν η Βόρεια Αμερική (ΗΠΑ και Καναδάς), η Αυστραλία, η Νότια Κορέα, η Ιαπωνία και το Χονγκ – Κονγκ.

Προφανώς τα αποτελέσματα αυτά δε σχετίζονται κατ’ ανάγκη με μια συνολική απόρριψη του καπιταλιστικού συστήματος, δεδομένης και της διατύπωσης του ερωτήματος, που συνειδητά κινείται σε διαχειριστική κατεύθυνση, υπονοώντας την ύπαρξη ενός άλλου, πιο “ανθρώπινου” και “λειτουργικού καπιταλισμού”. Επίσης, είναι μάλλον βέβαιο ότι τα ποσοστά δυσπιστίας στον καπιταλισμό έχουν πιο “συστημικό” χαρακτήρα σε χώρες με σοσιαλιστικό παρελθόν όπως η Ρωσία, απ’ ό,τι σε ευρωπαϊκές χώρες, όπου διαπλέκονται με τη νοσταλγία για έναν παλιό αναδιαμενητικό καπιταλισμό έναντι του σύγχρονου κυρίαρχου νεοφιλελεύθερου μοντέλου.

Ακόμα και με αυτούς τους περιορισμούς ωστόσο, είναι σαφές ότι η πλειοψηφία του κόσμου, τόσο στις ανεπτυγμένες όσο και στις πιο νέες καπιταλιστικές οικονομίες είναι ιδιαίτερα δυσαρεστημένος με τα όσα (δεν) του προσφέρει το συγκεκριμένο σύστημα, κι αυτό εξηγεί τη σπουδή της άρχουσας τάξης διεθνώς, παρά την ιδεολογική της ηγεμονία, να εξαπολύει λυσσασμένες αντικομμουνιστικές εκστρατείες, να στοχοποιεί κάθε σημάδι ριζοσπαστισμού, να τσακίζει τα εργατικά δικαιώματα, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι η υποβόσκουσα και αδιαμόρφωτη πολιτικά δυσαρέσκεια μπορεί υπό των κατάλληλο συνδυασμό συγκυριών να μετατραπεί σε συνειδητή αναζήτηση της μόνης πραγματικής εναλλακτικής έναντι της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Με πληροφορίες από 902.gr