60 χρόνια καταπίεσης ή 60 χρόνια εμπάργκο έχουν παραλύσει τους Κουβανούς;

Η ΕΦΣΥΝ δημοσίευσε πριν από μερικές μέρες τη συνέντευξη της κουβανής συγγραφέα Γουέντι Γκέρα, που μιλά για χακί παραπέτασμα -που θα το γκρεμίσει το διαδίκτυο- και τα 60 χρόνια καταπίεσης που έχουν πάει πίσω τη χώρα της! Μια άθλια προπαγάνδα κατά της Κούβας και της σοσιαλιστικής εξουσίας, που δεν αναφέρει κουβέντα για το εμπάργκο, την ιμπεριαλιστική πίεση και τα δεινά που προκαλούν. Αυτά τα εξόχως μεροληπτικά και αντικομμουνιστικά κηρύγματα προκάλεσαν την αντίδραση των ίδιων των αναγνωστών της εφημερίδας, που δεν έμειναν απαθείς και έδωσαν τη δική τους απάντηση.

Αναδημοσιεύουμε από το σχετικό θέμα της ηλεκτρονικής έκδοσης της ΕΦΣΥΝ τις απαντήσεις των αναγνωστών, ενώ ακολουθώντας τον σύνδεσμο, μπορείτε να δείτε την απάντηση της δημοσιογράφου που πήρε τη συνέντευξη και πετάει το μπαλάκι στην κερκίδα.

▶ 60 χρόνια καταπίεσης ή 60 χρόνια εμπάργκο έχουν παραλύσει τους Κουβανούς;

Στις 26/9, η κ. Γεωργακοπούλου αφιέρωσε δισέλιδο σε συνέντευξη της Κουβανής συγγραφέως Γουέντι Γκέρα, με τον πηχυαίο τίτλο «Εξήντα χρόνια καταπίεσης έχουν παραλύσει τους Κουβανούς».

Δεν θα αμφισβητήσω το βίωμα της συγγραφέως, θα αμφισβητήσω όμως την οπτική της γωνία, που βλέπει την Κούβα ως πλανήτη αιωρούμενο αυτόνομα στο Σύμπαν και κυρίως θα αμφισβητήσω την επιλογή του τίτλου. Όντως, έχουν παραλύσει οι Κουβανοί, αλλά όχι από την καταπίεση, αλλά από το ανελέητο 60χρονο εμπάργκο των ΗΠΑ, το οποίο έχει καταδικάσει ο ΟΗΕ, πλην ΗΠΑ και Ισραήλ, και όχι μόνο δεν αίρεται, αλλά επί Τραμπ δυσκολεύει περισσότερο. Στο έδαφος αυτού του σαδιστικού εμπάργκο, όπως σε κάθε φτωχή χώρα που υφίσταται κυρώσεις, και της αδιάλειπτης, «επιστημονικής» εμπλοκής των ΗΠΑ στα εσωτερικά της χώρας, με χρηματοδότηση των αντιφρονούντων, εντός και εκτός, δημοσιογράφων, διανοουμένων κ.λπ., αλλά και τη βράβευσή τους με δήθεν καλλιτεχνικά και στην ουσία πολιτικά βραβεία, ανθίζουν τα φαινόμενα που αναφέρει η συγγραφέας, των περιορισμών, της κατάχρησης εξουσίας αλλά και της διαφθοράς.

Κυρία Γεωργακοπούλου:

1. Η Γουέντι Γκέρα είναι 50 χρόνων, άρα όχι μόνο δεν είχε ζήσει το «πριν» της επανάστασης, μιας Κούβας-οίκου ανοχής της μαφίας των ΗΠΑ, αλλά ούτε καν έμβρυο ήταν, ώστε να έχει τεκμηριωμένη άποψη για 60 χρόνια. Δεν αρνείται δε ότι χρησιμοποιεί τις δικές της εμπειρίες και ότι δεν μιλάει εξ ονόματος όλων των διανοουμένων της χώρας. Υπάρχουν, λοιπόν, πολλές εμπειρίες και οπτικές γωνίες του ίδιου πράγματος, αλλά εσείς επιλέγετε να επιβάλετε με τον τίτλο σας μια μεμονωμένη υποκειμενική μαρτυρία ως αντικειμενική πραγματικότητα της Κούβας. Ποιο είναι το κίνητρό σας;

2. Η συγγραφέας θεωρεί αρνητικό ότι οι Κουβανοί γαλουχήθηκαν με την ιδέα της αγάπης για την πατρίδα, ιδωμένης κάτω από το πνεύμα του σοσιαλισμού. (Η ίδια επιμένει να ζει σ’ αυτή την πατρίδα.) Μήπως σ’ αυτήν ακριβώς τη γαλούχηση οφείλεται ο διεθνιστικός αλτρουισμός των γιατρών την άνοιξη της πανδημίας; Ή, η συμβολή των Κουβανών σε απελευθερωτικά κινήματα άλλων λαών; Ή, ο αλφαβητισμός των χωρών της Λ.Α., ή… ;

3. Ρωτάτε γιατί δεν βλέπουμε κινήματα κατά της εξουσίας όπως αλλού. Τι να σημαίνει άραγε το 1 εκατομμύριο των «παραλυμένων από την καταπίεση» Κουβανών, στη γιορτή της Επανάστασης ή στις διαδηλώσεις κατά των ΗΠΑ ή στον αποχαιρετισμό του Φιντέλ;

4. Τέλος, δεν σας έχει προβληματίσει το γεγονός ότι 31 χρόνια μετά τις διαδοχικές καταρρεύσεις των «σοσιαλιστικών» χωρών το 1989, ένα νησί 10 εκατομμυρίων, σε εμπάργκο, 90 μίλια μακριά από τον εχθρό του, εξαρτημένο οικονομικά από τη Σοβιετική Ενωση, επιβίωσε παραμένοντας σοσιαλιστικό; Μήπως υπήρξε ένα διαφορετικό υπόβαθρο εδώ, που απέτρεψε την κατάρρευση; Δεν ξέρουμε πόσο θ’ αντέξει η Κούβα. Αυτό όμως δεν αναιρεί το τι κατάφερε ως σήμερα.

Ο ίδιος ο Φιντέλ είχε πει κάποτε από την τηλεόραση «αν μας άφηναν ήσυχους, θα είχαμε περισσότερη δημοκρατία». Η Κούβα έκανε μια πολιτική επιλογή πριν από 60 χρόνια και επειδή υπήρξε φάρος για τον καταπιεσμένο κόσμο και ιδίως για τη Λατινική Αμερική, χτυπιέται μόνη της απέναντι σε τέρατα. Αν η επιλογή σας είναι ο Τραμπ, ο Μπολσονάρου κ.λπ., συνεχίστε να τη χτυπάτε εμμέσως. Εμείς θα συνεχίσουμε να την αξιολογούμε πολιτικά μέσα στο παγκόσμιο πλαίσιο, δίνοντας προβάδισμα στα καλά της. Γιατί αυτό συμφέρει τους λαούς: να έχουν έναν φάρο.

Κατερίνα Σταύρου, απλή πολίτις

---

▶ Κύριε Διευθυντά, στο φύλλο σας του Σ/Κ 26-27/9, δημοσιεύσατε δισέλιδη συνέντευξη της κ. Γκέρα στην κ. Γεωργακοπούλου, που προβάλατε με τον τίτλο «Εξήντα χρόνια καταπίεσης έχουν παραλύσει τους Κουβανούς».

Με έκπληξη και απορία, διαπίστωσα ότι δυστυχώς και η εφημερίδα μας εντάχθηκε στη βαθιά αντικουβανέζικη προπαγάνδα.

Τόσο από την επιλογή προσώπου της κ. Γκέρα όσο και από τις εμβόλιμες ερωτήσεις της κ. Γεωργακοπούλου, παρουσιάζεται μια στρεβλή εικόνα για την κουβανέζικη πραγματικότητα.

Δεν θεωρώ ότι μπορώ να περιγράψω με ακρίβεια τη σημερινή εικόνα της κουβανέζικης κοινωνίας, αλλά γνωρίζω από επισκέψεις, βιβλία και ντοκιμαντέρ ότι είναι κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που περιγράφεται από την κ. Γκέρα.

Δεν μπορεί κανείς να αγνοήσει τα επιτεύγματα αυτής της μικρής χώρας στους τομείς της υγείας, της παιδείας, της προστασίας του περιβάλλοντος, της τέχνης (μουσική, κινηματογράφος), του αθλητισμού κ.λπ.

Μάλιστα, όλα αυτά, κάτω από τη βαριά μπότα του αμερικανικού εμπάργκο που πνίγει την όποια οικονομική ανάπτυξη αυτής της μικρής χώρας.
Δυστυχώς, κύριε Βουλέλη, η Κούβα και το Δημοκρατικό Σοσιαλιστικό Καθεστώς της κάποιους ενοχλεί και λυσσασμένα προσπαθούν να το γκρεμίσουν.

Και ακόμα πιο δυστυχώς για εμάς, με έμμεσο αλλά σαφή τρόπο, η εφημερίδα των συντακτών συμμετέχει σ’ αυτό και με τον τίτλο της συνέντευξης, καθώς και τον υπότιτλο «Το ίντερνετ θα γκρεμίσει το χακί σιδερένιο παραπέτασμα».

Ευτυχώς που τα «σιδερένια παραπετάσματα» βρίσκονται ακόμα στα μυαλά της κ. Γκέρα και της κ. Γεωργακοπούλου.
Δεν θεωρώ εύκολη την αποκατάσταση της αλήθειας για την Κούβα, αλλά μήπως η δημοκρατική και πλουραλιστική εφημερίδα μας θεωρεί σκόπιμο με μια άλλη συνέντευξη να παρουσιάσει και την άλλη άποψη;

ΥΓ. Ξέρω πως πολύ δύσκολα θα μπορούσε να δημοσιευτεί η επιστολή μου στη στήλη «Επιστολές αναγνωστών», όμως αυτό θα δικαίωνε τον δημοκρατικό της χαρακτήρα…!

Με εκτίμηση
Ανδρέας Μπόμπας

---

▶ Τη συνέντευξη της Κουβανής Γκέρα κάπως αλλόκοτη θα τη χαρακτήριζα. Κατ’ αρχάς σε αυτή τη μαρτυρική χώρα που περιγράφει η συγγραφέας πώς γίνεται να ζει ένας φιλελεύθερος και δημοκράτης άνθρωπος σαν και αυτήν; Δεν απαντάει η κυρία, δυστυχώς το μόνο που λέει είναι για το όμορφο αεράκι της Κούβας… Αλλά εάν ήταν έτσι ακριβώς όπως τα περιγράφει ούτε αυτό το αεράκι θα ήταν καλό. Επίσης κάτι που δεν τη ρωτήσατε: Πώς σε αυτή τη μαρτυρική χώρα που λέει, υπάρχει το καλύτερο σύστημα υγείας στον κόσμο τυχαία και γιατί ολόκληρη Αμερική έχει τόσα προβλήματα που η Κούβα τα έχει λυμένα; Και κάτι τελευταίο που πάλι δεν τη ρωτήσατε την κυρία Γκέρα: Αλήθεια, για το εμπάργκο των Αμερικανών και Δυτικών έχει κάτι να μας πει, το ξέρει… Σέβομαι και διαβάζω την εφημερίδα τουλάχιστον ενάμιση χρόνο, σέβομαι τη στάση της γενικώς και μπράβο που παρουσιάζετε την είδηση όπως βγαίνει, όπως είναι… Αλλά αυτή η συνέντευξη και αυτή η μονομέρεια της όλης συνέντευξης ενάντια στη σοσιαλιστική Κούβα. Τη μαρτυρική Κούβα, αλλά μαρτυρική από την ανέχεια που της έχουν επιβάλει οι Δυτικοί ιμπεριαλιστές δεν μου άρεσαν… Με σεβασμό στη δουλειά σας…

Λευτέρης Ζαρίφης