“Αφύσικη” η ομοφυλοφιλία λέει ο υπουργός παιδείας του Ισραήλ
“Δόξα τω Θεώ, τα παιδιά μου μεγάλωσαν με ένα φυσικό και υγιή τρόπο. Φτιάχνουν τα σπίτια τους στη βάση των εβραϊκών αξιών.”, δήλωσε ο ραβίνος υπουργός παιδείας του Νετανιάχου, προκαλώντας οργισμένες αντιδράσεις.
Μπορεί το Ισραήλ να χρησιμοποιεί συστηματικά το pinkwashing για να αποσπάσει προπαγανδιστικά την προσοχή από την απάνθρωπη κατοχή στην Παλαιστίνη, μπορεί ακόμα και η ακροδεξιά κυβέρνηση του Νετανιάχου να έχει μέλος που έχει παιδιά με σύντροφο του ίδιου φύλου, η ομοφοβία ωστόσο παραμένει βαθιά ριζωμένη, ακόμα και σε υψηλόβαθμα κυβερνητικά στελέχη.
Έτσι λοιπόν, ο υπουργός παιδείας Ραφαέλ Πέρετς, ένας υπερορθόδοξος ραβίνος που ήδη από πέρσι είχε προκαλέσει σάλο μιλώντας υπέρ της “θεραπείας” της ομοφυλοφιλίας, χωρίς ωστόσο να χάσει τη θέση του (εξάλλου αποτελεί ηγέτη ενός υπερεθνικιστικού μορφώματος, σύμμαχου του κυβερνώντος κόμματος Λικούντ), ούτε λίγο ούτε πολύ παρουσίασε την ομοφυλοφιλία ως κάτι αφύσικο και ενάντια στις εβραϊκές παραδόσεις.
Πιο συγκεκριμένα, ερωτηθείς από την εφημερίδα Yedioth Ahronoth για το τι θα έκανε αν ένα από τα παιδιά του είχε “διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό”, απάντησε: “Δόξα τω Θεώ, τα παιδιά μου μεγάλωσαν με ένα φυσικό και υγιή τρόπο. Φτιάχνουν τα σπίτια τους στη βάση των εβραϊκών αξιών. Δεν απασχολώ το μυαλό μου με σκέψεις τύπου “τι θα γινότανε αν”.
Ο ομοφυλόφιλος συνάδελφός του, ο υπουργός δικαιοσύνης Αμίρ Οχάνα, καταδίκασε τις δηλώσεις Πέρετς, προσθέτοντας πως “δεν απηχούν τη θέση της κυβέρνησης”. Άμεση ήταν η αντίδραση μιας σειράς σχολικών διευθύνσεων στο Ισραήλ, που οργάνωσαν κυριακάτικα μαθήματα ανοχής στης διαφορετικότητα, ενώ ο δήμαρχος της πόλης Χοντ Χασαρόν κοντά στο Τελ Αβίβ δήλωσε πως “θα πρωωθήσει εντός του δημοτικού εκπαιδευτικού συστήματος ένα πρόγραμμα δημοκρατίας, ισότητας, αναγνώρισης του διαφορετικού και ανοχής στις διαφορές. Εν συντομία, όλα όσα είναι αντίθετα στο Ραββίνο Ράφι”. Τα μαθήματα αυτά είναι καλά και αξιέπαινα, αν και εξίσου πολύ και περισσότερο χρήσιμα θα ήταν μαθήματα ειρήνης και αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό, ο οποίος συστηματικά αποκλείεται από την ανοχή στη διαφορετικότητα, που νοείται μόνο ως διαφορετικότητα μεταξύ των κυριάρχων.
Με πληροφορίες από reuters.com