Αναστύλωση μνημείου για το πρώτο πενταετές πλάνο της ΓΛΔ στη Δρέσδη – Γκρίνιες από την επιχειρηματία που επωμίζεται το κόστος

Η διαχείριση των μνημείων της ΓΛΔ είναι μια περίπλοκη υπόθεση στη σύγχρονη καπιταλιστική Γερμανία, όπου η προσπάθεια για πλήρη εκρίζωση της πολιτιστικής κληρονομιάς του σοσιαλισμού, συχνά δίνει τη θέση της, κάτω από τις αντιδράσεις των κατοίκων, είτε στη διατήρηση, αλλά με συνειδητή εγκατάλειψη πολλών μνημείων, είτε και σε αποφάσεις για συντήρηση και ανάδειξη μνημείων που έχουν κηρυχθεί διατηρητέα με ιστορικά και αισθητικά κριτήρια.

Η τελευταία περίπτωση αφορά ένα ανάγλυφο βάρους 22 τόνων από αμμόλιθο στη Δρέσδη, που είχε ανεγερθεί το 1951 προς τιμήν του πρώτου πενταετούς πλάνου της ΓΛΔ, που μεταξύ άλλων είχε ως στόχο την αύξηση της παραγωγής στη βαριά βιομηχανία κατά 50%. Εικονίζει έναν εργάτη που κρατάει στο ένα χέρι το σφυρί και με το άλλο μια ασπίδα, όπου φαίνονται στάχυα, ένα σφυρί κι ένας διαβήτης να διαπλέκονται με τον αριθμό πέντε με τρόπο που παραπέμπει σε σφυροδρέπανο, αλλά και στα σύμβολα της σημαίας της ΓΛΔ, όπως αυτής υιοθετήθηκε μερικά χρόνια αργότερα.

Το ανάγλυφο, ένα από τα αρκετά που είχαν αναρτηθεί σε εισόδους κρατικών επιχειρήσεων την ίδια περίοδο, είχε καταστραφεί μετά την κατεδάφιση του σπιτιού, και στη θέση του χτίστηκε πάρκινγκ 480 θέσεων. Σύμφωνα με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, το ανάγλυφο πρέπει να αναστυλωθεί, από τα κομμάτια που βρίσκονταν στο συνεργείου του 54χρονου Ρόλαντ Φρίμπολντ από το 2005. Οι εργασίες ξεκινούν αυτή την περίοδο που οι θερμοκρασίες κυμαίνονται πάνω από τους 5 βαθμούς στην πόλη και το έργο αναμένεται να έχει ολοκληρωθεί μέσα στο Μάρτιο.

Κατά μία ειρωνεία της ιστορίας τα έξοδα για την αναστύλωση ενός μνημείου – ύμνου στον κρατικό σχεδιασμό, τα επωμίστηκε μια οικογένεια καπιταλιστών, δηλαδή οι ιδιοκτήτες του πάρκινγκ ονόματι Φόλμερ, που κατάγονται από τη δυτική Γερμανία, κι όπως τόσοι ακόμα άνθρωποι της τάξης τους έσπευσαν να αξιοποιήσουν τις “επενδυτικές ευκαιρίες” στην τέως ΓΛΔ. Η 52χρονη Κριστίνε Φόλμερ μάλιστα, δε δίστασε να εκφράσει το παράπονό της για το μεγάλο κόστος: “Υποχρεωθήκαμε να βάλουμε πάνω από 100.000 ευρώ στο σχεδιασμό, την αποκατάσταση και την αναστύλωση του ανάγλυφου”. Τουλάχιστον μπορεί να παρηγορηθεί ότι στο σοσιαλισμό πιθανότατα να έπρεπε να το ξαναστήσει με τα ίδια της τα χέρια.