Cop-washing – Οι μπάτσοι που διαφέρουν δεν κάνουν τη διαφορά

Μπορεί να είναι απλώς η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα, είναι όμως μια ιδιαίτερη συμβολική κίνηση, με δεδομένους περιορισμούς, αλλά και με διπλή ανάγνωση…

Στο Κόραλ Γκέιμπλς της Φλόριντα, ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη διαδήλωση διαμαρτυρίας ενάντια στον ρατσισμό και την αστυνομική βία, μια ομάδα αστυνομικών έκανε τη διαφορά και αντί να προχωρήσει στην καταστολή -το μόνο δηλαδή που ξέρει και έχει εκπαιδευτεί να κάνει- γονάτισε στο έδαφος, σε ένδειξη σεβασμού, όπως είχε κάνει δηλαδή πρώτος ο παίκτης του NFL Κόλιν Κάπερνικ, κατά την ανάκρουση του εθνικού ύμνου των ΗΠΑ.

This is how you make an effort to stand with the people! pic.twitter.com/xrHK5yxCo8

— Bobby Bliatout (@BobbyBliatout) May 31, 2020

Μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα πιο μακριά, στην πολιτεία του Μίτσιγκαν ένας σερίφης που είχε δει το αστυνομικό τμήμα να περικυκλώνεται από το οργισμένο πλήθος, βγήκε να μιλήσει στους διαδηλωτές, χωρίς κράνος και εξάρτυση, για να τους πει: “Δεν είμαστε αυτό που φαίνεται. Θέλουμε να είμαστε μαζί σας”, για να προσθέσει πως δε θέλει βίαιες διαδηλώσεις, αλλά μια χαρούμενη παρέλαση (parade).

‘We want to be with you, I took my helmet off & laid the batons down’ | County sheriff in #Michigan joins march against police brutalityhttps://t.co/Qy6cXuqmqY pic.twitter.com/cntTO7EpqN

— RT (@RT_com) May 31, 2020

Την ίδια στιγμή βέβαια, σε άλλες πόλεις του Μίτσιγκαν, είχαμε άγρια βία και καταστολή εναντίον των διαδηλώσεων, με τους αστυνομικούς να χρησιμοποιούν ακόμα και πλαστικές σφαίρες! Ενώ αντίστοιχη εικόνα επικράτησε και στη Φλόριντα, από όπου έρχεται η πρώτη εικόνα.

Δεν αμφιβάλλουμε πως σε ατομικό επίπεδο υπάρχουν εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα, αστυνομικοί που νιώθουν πως δεν τους εκφράζει η ρατσιστική βία κι οι δολοφονίες άμαχων πολιτών που θεωρούνται ύποπτοι ή μάλλον ένοχοι μέχρι αποδείξεως του εναντίου, απλά και μόνο για το χρώμα της επιδερμίδας τους.

Ο γενικός κανόνας όμως δεν είναι ένα άθροισμα εξαιρέσεων ή ατομικών συμπεριφορών. Απορρέει από τον ρόλο που έχουν οι δυνάμεις της κρατικής καταστολής, ως “όργανα της τάξης”, και από τα συμφέροντα της τάξης που υπηρετούν.