Δήλωση νομιμοφροσύνης στο Ισραήλ ζητά Γερμανός αρθρογράφος από πρόσφυγες

Τους τελευταίους μήνες, με αφορμή την αύξηση κρουσμάτων επιθέσεων σε πολίτες εβραϊκής καταγωγής στη Γερμανία, ενίοτε με συμμετοχή ατόμων προσφυγικής καταγωγής, γίνεται από μερίδα του αστικού τύπου προσπάθεια να ενοχοποιηθούν συνολικά πρόσφυγες και μετανάστες κυρίως από τις αραβικές χώρες ως υπεύθυνοι για την έξαρση αντισημιτικής βίας.

Κανείς όμως δεν έφτασε στο σημείο να απαιτεί την καθιέρωση έγγραφης δήλωσης νομιμοφροσύνης στο ισραηλινό κράτος, όπως κάνει σήμερα ο αρθρογράφος της Die Welt, Άλαν Πόζενερ, ο οποίος καθιστά εξαρχής σαφές τι θεωρεί ως αντισημιτισμό, δηλαδή το να θεωρεί κανείς ότι το Ισραήλ διεξάγει πόλεμο εξόντωσης κατά των Παλαιστινίων κι ότι τους μεταχειρίζεται όπως οι ναζί τους Εβραίους. Αν κι ο ίδιος παραδέχεται ότι δεν έχει κανένα στοιχείο που να συνδέει την άνοδο των κρουσμάτων αντισημιτικής βίας με το προσφυγικό ρεύμα, ζητά παράλληλα από τη γερμανική κυβέρνηση να καθιερώσει την υποχρεωτική υπογραφή εγγράφου αναγνώρισης του Ισραήλ για κάθε νεοεισερχόμενο πρόσφυγα.

Πιο συγκεκριμένα, ο Πόζενερ προτείνει ότι κάθε πρόσφυγας θα πρέπει να υπογράψει ένα έγγραφο όπου στη μητρική του γλώσσα αναφέρει ότι “η ασφάλεια του Ισραήλ είναι θεμελιώδες στοιχείο της λογικής του Γερμανικού κράτους”, ότι “στη Γερμανία πρωθείται η εβραϊκή ζωή”, κι ότι “ο αντισημιτισμός δεν είναι ανεκτός”, όπου ως αντισημιτισμός ερμηνεύεται όπως είδαμε κάθε εναντίωση στην πολιτική γενοκτονίας του ισραηλινού κράτους. Σε περίπτωση μάλιστα που κάποις αρνηθεί να το κάνει, προτείνει ο δημοσιογράφος να του αφαιρείται το καθεστώς προστασίας και γενικότερα κάθε κρατική υποστήριξη.

Στην πραγματικότητα, ακόμα και τα υπαρκτά περιστατικά αντισημιτικής βίας δεν είναι παρά ένα πρόσχημα για τον αρθρογράφο να αποδώσει ένα ακόμα στίγμα σε έναν ολόκληρο πληθυσμό ο οποίος αντιμετωπίζεται συλλήβδην ως επιρρεπής στο έγκλημα, την ισλαμιστική τρομοκρατία, τώρα και στον αντισημιτισμό. Είναι μία ακόμα προσπάθεια ταπείνωσης ανθρώπων που, προερχόμενοι ως επί το πλείστον από χώρες της Μέσης Ανατολής, καλούνται να υπογράψουν πως θεωρούν υπέρτατο αγαθό την ασφάλεια του κράτους – δολοφόνου που ματοκυλά όχι μόνο την Παλαιστίνη, αλλά και την ευρύτερη περιοχή άμεσα ή έμμεσα.

Αλλά και πέραν τον ίδιον των προσφύγων, η συγκεκριμένη πρόταση στοχεύει σε έναν ευρύτερο επηρεασμό της γερμανικής κοινής γνώμης υπέρ του κράτους του Ισραήλ, πατώντας μάλιστα ξεδιάντροπα στα αντιπροσφυγικά αντανακλαστικά μιας μερίδας της. Θα μπορούσε κανείς να τα αντιμετωπίσει όλ’αυτά ως προσωπικές, μεμονωμένες απόψεις κάποιου δημοσιογράφου, αν δεν υπήρχε και το προηγούμενο της πρότασης της βαυαρικής κυβέρνησης να υποβάλλονται τα παιδιά μεταναστών σε “μαθήματα γλώσσας και αξιών”, προτού τους επιτραπεί η φοίτηση σε κανονικές σχολικές τάξεις, που φανερώνει ότι η στοχοποίηση προσφύγων αφορά και θεσμικούς παράγοντες στη Γερμανία, που σε συνδυασμό με μια συστηματικά καλλιεργούμενη αντιπροσφυγική τάση σε κυρίαρχα ΜΜΕ, αναμένεται να ενταθεί περισσότερο στο προσεχές διάστημα.