“Δίνουμε φωνή σε όποιον δεν έχει βήμα” – Συγκέντρωση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ιταλίας με μέτρα ασφαλείας στο Τορίνο
Η κινητοποίηση στο Τορίνο εντάσσεται στα πλαίσια δράσεων που θα κορυφωθούν σε εθνικό επίπεδο από το Κομμουνιστικό Κόμμα στις 2 Ιούνη.
Μπροστά στην έδρα της τοπικής κυβέρνησης του Πιεμόντε στο Τορίνο πραγματοποίησε συγκέντρωση το ΚΚ, με σημαίες του κόμματος στα χέρια και τηρώντας όλα τα απαραίτητα μέτρα απόστασης και προστασίας στον κορονοϊό, σε μια περιοχή που βρίσκεται στη δεύτερη θέση των κρουσμάτων μετά τη Λομβαρδία, επίκεντρο της πανδημίας στην Ιταλία.
Στη συγκέντρωση μίλησε ο γραμματέας της τοπικής οργάνωσης Ματέο Μερέου, ο οποίος απάντησε και στις ερωτήσεις των τοπικών ΜΜΕ. Ως αιτία της κινητοποίησης έδωσε την ανάγκη να στηριχθούν οι εργαζόμενοι, οι μικρέμποροι και αυτοαπασχολούμενοι κι όλοι όσοι ακόμα παραμένουν εκτός του δικτύου προστασίας που εδώ και εβδομάδες έχει εξαγγείλει η ιταλική κυβέρνηση, χωρίς ωστόσο να έχει υλοποιηθεί για μεγάλες κατηγορίες ανθρώπων που το έχουν ανάγκη. “Μετά από μήνες ανακοινώσεων την ώρα του δείπνου, η σιωπή πάνω σε αυτά τα προβλήματα γίνεται εκκωφαντική και απαράδεκτη”, σημειώνει ο Μερέου. Τονίζει πως μετά από σχεδόν δυο μήνες, “η πλειονότητα των εργαζόμενων έχει γυρίσει στη δουλειά δίχως να δει δεκάρα των κοινωνικών παροχών που ανακοίνωσε η κυβέρνηση”, προσθέτοντας πως “όλο και περισσότερες οικογένειες δεν μπορούν να πάνε στο σούπερ μάρκετ ή να πληρώσουν τους λογαριασμούς που καταφτάνουν”.
Υπογραμμίζει ότι πρακτικά το μότο που επιβάλλεται στους εργαζόμενους είναι “δούλεψε, κατανάλωσε, ψόφα”, με την κρίση να γίνεται πρόσχημα για περικοπή δικαιωμάτων. Το Κομμουνιστικό Κόμμα ζητά μείωση των ωρών εργασίας, χωρίς καμία αλλαγή στις αποδοχές των εργαζόμενων.
Η κινητοποίηση στο Τορίνο εντάσσεται στα πλαίσια δράσεων που θα κορυφωθούν σε εθνικό επίπεδο από το Κομμουνιστικό Κόμμα στις 2 Ιούνη, με στόχο “να δώσουμε φωνή σε όποιον δεν έχει βήμα”. Παράλληλα, οι κομμουνιστές συνεχίζουν, όπως και την περίοδο του λοκντάουν, την εκστρατεία “Κόκκινη βοήθεια” για την αρωγή με είδη πρώτης ανάγκης σε εργατικές οικογένειες που χτυπήθηκαν από την κρίση. Στόχος είναι η δημιουργία μιας κοινωνικής συμμαχίας μεταξύ των εργαζόμενων, αλλά και μεσοστρωμάτων που βλέπουν προλεταριοποιούνται λόγω των συνεπειών της πανδημίας. “Μόνο μέσω της αλληλεγγύης των εργαζομένων περνάει η ελπίδα ανατροπής του συσχετισμού δύναμης μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας”, καταλήγει ο Μερέου.
