Ευχαριστούμε Ισλανδία που διέλυσες τη μεγάλη απάτη της Eurovision

Στον απόηχο του ιδιαίτερα φορτισμένου πολιτικά, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των διοργανωτών περί του αντιθέτου, διαγωνισμού τραγουδιού της Eurovision, ένα εξαιρετικό άρθρο της κεντροαριστερής ισραηλινής εφημερίδας haaretz εξηγεί γιατί η ανθρωπότητα, αλλά και ο λαός του Ισραήλ ειδικότερα, οφείλουν ένα μεγάλο ευχαριστώ στους χορευτές της Μαντόνα, αλλά κυρίως στη φετινή συμμετοχή της Ισλανδίας, που τράβηξε το χαλί της φαντασμαγορικής εκδήλωσης, δείχνοντας αυτό που όλοι έβλεπαν και παρίσταναν τους τυφλούς, δηλαδή τη διαιώνιση της ισραηλινής κατοχής σε βάρος των Παλαιστινίων, που ήταν πιο παρόντες από ποτέ παρά τον αποκλεισμό κάθε αναφοράς σε αυτούς από τους διοργανωτές.

Περίπου 360.000 άνθρωποι ζουν στην Ισλανδία, ενώ ο πληθυσμός της Γερμανίας είναι πάνω από 80 εκατομμύρια, 225 φορές μεγαλύτερος από της Ισλανδίας. Αλλά σε ένα τεστ ηθικής, η Ισλανδία είναι χίλιες φορές πιο αξιοπρεπής από τη Γερμανία, με τις γενιές δολοφονικής ιστορίας, ιδιαίτερα με στόχο τους Εβραίους.

Αυτή τη στιγμή μες στο χρόνο, αντί να παίζει ρόλο κλειδί στην επίτευξη ειρήνης και δικαιοσύνης στη Μέση Ανατολή, η Γερμανία ποντάρει τα πάντα στην ισραηλινή κατοχή και τη συνεχιζόμενη καταπίεση του παλαιστινιακού λαού. Στη διάρκεια των χαρούμενων ημερών του διαγωνισμού τραγουδιού της Γιουροβίζιον, η γερμανική βουλή (Bundestag, ένα όνομα που ακόμα προκαλεί ανατριχίλα σε πολλούς, ιδιαίτερα σε αυτή τη χώρα) θεώρησε σκόπιμο να περάσει μια απόφαση που χαρακτηρίζει το κίνημα μποϊκοτάζ, αποεπένδυσης και κυρώσεων (BDS) ως ρατσιστικό και αντισημιτικό, αναμφίβολα εξοργίζοντας τον Μπεζαλέλ Σμότριχ, το λαμπερό αυτό ιππότη των ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Πράγματα, υπάρχουν κάποιοι αντισημίτες σε αυτό το κίνημα, αλλά υπάρχουν πολλοί άνθρωποι, ανάμεσά τους κι Εβραίοι, που βλέπουν το μποϊκοτάζ ως θεμιτό μέσο καταπολέμησης των αδικιών που επιβάλλει το Ισραήλ στους Παλαιστίνιους. Πολλοί υποστηρικτές του μποϊκοτάζ βλέπουν αυτή την ενέργεια ως προειδοποιητικό καμπανάκια, ένα μέσο πληροφόρησης των Ισραηλινών πως η κατοχή οδηγεί σε δικτατορία, ένα καθεστώς στο οποίο οι καθορισμένες κυβερνητικές διαδικασίες είναι ξένες, όπως φαίνεται στο νόμο περί ασυλίας που διαμορφώνεται τώρα.

Τώρα, οι υποκριτές της EBU λένε πως ο διαγωνισμός της Γιουροβίζιον είναι ένα «μη πολιτικό γεγονός». Αυτή η δήλωση ήρθε ως απάντηση στη σκηνή δυο χορευτών που εμφανίστηκαν ενώ η Μαντόνα τραγουδούσε με ζωγραφισμένες τις σημαίες Ισραήλ και Παλαιστίνης στην πλάτη. Οι Ισλανδοί που ανέμισαν παλαιστινιακές σημαίες είναι αντιμέτωποι με κυρώσεις, η ΕΒU μιλά για πρόστιμα ή αποπομπή από τη Γιουροβίζιον. Μέσα η κατοχική δύναμη το Ισραήλ, έξω η Ισλανδία που στηρίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η αντισημιτική και ρατσιστική Ευρώπη βαδίζει προς τα πίσω.

Παρόλαυατα, θα μπορούσαμε να αναρωτηθούμε, τι το πολιτικό έχει μια παλαιστινιακή σημαία; Μια σημαία είναι η σημαία ενός λαού. Γιατί οι Ευρωπαίοι τόσο εύκολα ενστερνίζονται το αφήγημα της ισραηλινής ακροδεξιάς σχετικά με τη σημαία; Αυτή η σημαία έχει ήδη ανεμίσει επανειλημμένα σε διμερείς συναντήσεις μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων ηγετών.

Ποιο έγκλημα έκαναν οι χορευτές που εμφανίστηκαν στη διάρκεια του τραγουδιού της Μαντόνα, εκτός από το να πουν στον κόσμο να προσέξει τον «παρόντα απόντα» που έλειπε σε αυτή τη γιγάντια γιορτή, απουσία που ένιωσαν οι πάντες παρά τις προσπάθειες να γίνει αόρατος; Οι κυρίαρχοι εδώ προσπαθούν να πείσουν τον κόσμο όλο πως Παλαιστίνη δεν υπάρχει, αλλά ένα κομμάτι ύφασμα με τέσσερα χρώματα προκαλεί σεισμό. Ναι, αυτή είναι η δύναμη της Παλαιστίνης, κάνει τους καταπιεστές να χάνουν τον ύπνο τους.

Γι’ αυτό το λόγο, οφείλουμε ευχαριστίες στους δυο γενναίους χορευτές, που ψυχαγώντας 200 εκατομμύρια θεατές, υπενθύμισαν πως υπάρχει μια αδικία στην πίσω αυλή της σκηνής που παρουσιάστηκε σε όλη της τη δόξα στον κόσμο. Ναι, υπάρχουν πάνω από δύο εκατομμύρια Παλαιστίνιοι ερμητικά κλειδωμένοι στη Γάζα, σε μικρή απόσταση από το Τελ Αβίβ. Μια υπενθύμιση στους θεατής πως εξαιτίας του γυαλιστερού γεγονότος, άλλα τρία εκατομμύρια άνθρωποι περιορίστηκαν στη Δυτική Όχθη. Αλήθεια, τι το κακό έχει αυτή η αθώα μετάδοση πληροφοριών, πάνω στην πλάτη εξαιρετικών χορευτών.

Ο Ισλανδοί αξίζουν ένα ευχαριστώ 225 φορές μεγαλύτερο από τον πληθυσμό αυτής της όμορφης χώρας. Κι εκείνοι αποφάσισαν να διαλύσουν τη μεγάλη απάτη που παρουσιάστηκε στον κόσμο. Τα παιδιά από την Ισλανδία είπαν σε 200 εκατομμύρια θεατές πως, ενώ το Ισραήλ ετοιμαζόταν να φιλοξενήσει επισκέπτες με λαμπερό χαμόγελο, απέτρεψε τους γονείς ενός πεντάχρονου κοριτσιού από τη Γάζα, ονόματι Αϊσά αλ-Λουλού, από το να τη συνοδέψουν σε νοσοκομείο της Ανατολικής Ιερουσαλήμ, όπου υπέστη ένα πολύ περίπλοκο χειρουργείο. Αντ’ αυτού συνοδεύτηκε από μια άγνωστη γυναίκα σε ένα γεγονός αποκαλυπτικών διαστάσεων για την ίδια. Η Αϊσά νοσηλεύτηκε μόνη στο νοσοκομείο Αλ-Μακασέντ, για να υποβληθεί σε χειρουργείο αφαίρεσης όγκου, χωρίς τους γονείς της στο πλάι της. Από εκεί, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Αυγούστα Βικτώρια στην Ανατολική Ιερουσαλήμ για τη συνέχεια. Βγήκε από εκεί μόνη, με ένα θλιμμένο χαμόγελο πίσω στη Γάζα, κι από εκεί στο τελευταίο της ταξίδι.