Έλεγχος όλων των ιδιωτικοποιήσεων στη Βουλγαρία μετά το 1989 από την γενική εισαγγελία της Σόφιας
Το αστικό βουλγαρικό πολιτικό σύστημα δεν ενδιαφέρεται για τη διαφύλαξη της περιουσίας του λαού, προσπαθεί ωστόσο για λόγους επικοινωνιακούς να προβάλλει ένα αφήγημα “καθαρών χεριών”, που θα εντοπίζει το πρόβλημα σε κάποιους “διεφθαρμένους” κι όχι συνολικά στον τρόπο λειτουργίας του καπιταλιστικού συστήματος
Είναι γνωστό πως τις ανατροπές του 1989- 1991 στην Ανατολική Ευρώπη ακολούθησε ένα χωρίς ιστορικό προηγούμενο στην ευρωπαϊκή ήπειρο πλιάτσικο του δημόσιου πλούτου, μεγάλο μέρος του οποίου παρήγαγαν οι εργαζόμενοι στη διάρκεια της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Από τις χώρες που υπέφεραν ακόμα περισσότερο από αυτή τη ληστεία ήταν η γειτονική μας Βουλγαρία, που συνολικά έχει πληρώσει από τους βαρύτερους φόρους στο βωμό της “ελεύθερης αγοράς” τα τελευταία τριάντα χρόνια, έχοντας χάσει ένα τεράστια μέρος του πληθυσμού της.
Για τους Βούλγαρους, η λέξη “ιδιωτικοποίηση” είναι απόλυτο συνώνυμο της διαφθοράς, αλλά και των μαφιόζικων μεθόδων που χρησιμοποιήθηκαν σε βάρος της δημόσιας περιουσίας, που το 1990 εκτιμώνταν στα 40 δις δολάρια. Πλέον, μετά από εντολή του νέου γενικού εισαγγελέα Ιβάν Γκέσεφ.
Ως τα τέλη του 2018, είχε κρατικοποιηθεί το 66% της κρατικής περιουσίας της Βουλγαρίας, αποφέροντας 9,5 εκ. ευρώ στα ταμεία, ποσό φυσικά αμελητέο μπροστά στις συνέπειες της εκχώρησης του κρατικού πλούτου για την τσέπη των πολιτών και το επίπεδο των παρεχόμενων υπηρεσιών. Ακόμα όμως κι έτσι, οι νέοι ιδιοκτήτες χρωστούν ακόμα πάνω από 511 εκ. στο βουλγαρικό δημόσιο. 174 από τις ιδιωτικοποιήσεις έγιναν σε ξένους επενδυτές, από Βέλγιο, Γερμανία, Ελλάδα, Αυστρία, Ρωσία και Ισπανία.
Η συντηρητική κυβέρνηση, αλλά και η αντιπολίτευση των σοσιαλιστών και το μειονοτικό τουρκικό κόμμα DPS χαιρέτισαν την απόφαση του εισαγγελέα, με τον αντιπρόεδρο του κυβερνώντος κόμματος Κράσιμιρ Βέλτσεφ να υποστηρίζει πως “Πάντα επισημαίναμε πως το κράτος ληστεύτηκε με βάρβαρο τρόπο”. Προφανώς, το αστικό βουλγαρικό πολιτικό σύστημα δεν ενδιαφέρεται για τη διαφύλαξη της περιουσίας του λαού, ούτε έχει επί της ουσίας αντίρρηση με τις ιδιωτικοποιήσεις, προσπαθεί ωστόσο για λόγους επικοινωνιακούς να προβάλλει ένα αφήγημα “καθαρών χεριών”, που θα εντοπίζει το πρόβλημα σε κάποιους “διεφθαρμένους” κι όχι συνολικά στον τρόπο λειτουργίας του καπιταλιστικού συστήματος, που έχει ως εγγενές στοιχείο και τέτοια φαινόμενα. Στα πλαίσια της ίδιας προπαγανδιστικής εκστρατείας εξάλλου, η κυβέρνηση έχει εξαπολύσει από το Δεκέμβρη σειρά ελέγχων κατά διεφθαρμένων τελωνειακών καθώς κι ενός μεγιστάνα τυχερών παιχνιδιών.
Με πληροφορίες από jungewelt.de
