Στη λογική του “μ’ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια” κινούνται πολλές επιχειρήσεις στις ΗΠΑ, χρησιμοποιώντας την υγειονομική κρίση ως χρυσή ευκαιρία για να απαλλαγούν από “ενοχλητικούς” εργαζόμενος, πρωτίστως δηλαδή όσους συνδικαλίζονται ή πρωτοστατούν στην προσπάθεια συνδικαλιστικής οργάνωσης των συναδέλφων τους.
Η Cort Furniture Rental, που ανήκει σε επιχείρηση συμφερόντων του γνωστού μεγιστάνα Γουόρεν Μπάφετ, απέλυσε τους οδηγούς φορτηγών της στο Νιού Τζέρσειϊ, οι οποίοι ετοιμάζονταν να προχωρήσουν στη συνδικαλιστική τους οργάνωση για να διεκδικήσουν μεγαλύτερους μισθούς και αποδοχές συνολικά. Στη θέση τους μπήκαν αυτοαπασχολούμενοι οδηγοί, που τυπικά εμφανίζονται ως “συνεργάτες” κι ως εκ τούτου ο κίνδυνος οργάνωσής τους είναι πολύ μικρότερες. “Μας απέλυσαν επειδή προσπαθήσαμε να ξεκινήσουμε ένα συνδικάτο”, λέει ο Χούλιο Πέρες, που εργαζόταν σε αποθήκη της εταιρείας στο Νορθ Μπέργκεν.
Παρόμοια είναι η εικόνα στο ιδιωτικό νοσοκομείο Mission της Βόρειας Καρολίνας, όπου νοσηλεύτριες κατηγορούν τη διοίκηση ότι αξιοποιεί την πανδημία για να αναβληθούν αρχαιρεσίες του σωματείου. Μάλιστα, εκπρόσωπος του νοσοκομείο, στράφηκε ευθέως κατά του συνδικάτους “National Nurses United”, ότι “χρησιμοποιεί αυτή την κρίση για να προωθήσει τα συμφέροντά της, την οργάνωση περισσότερων μελών”.
Μια πολύ γνωστή περίπτωση εργοδοτικής εκδικητικότητας εν μέσω κορονοϊού είναι βέβαια εκείνη της Amazon, μια από τις πιο κερδισμένες επιχειρήσεις της πανδημίας, που απέλυσε εργαζόμενους σε περιοχή της Νέας Υόρκης επειδή είχαν πραγματοποιήσει κινητοποιήσεις ζητώντας περισσότερα μέτρα προστασίας στο χώρο δουλειάς. Πριν μια εβδομάδα, η γενική εισαγγελέας της πόλης Λετίσια Τζέιμς, σε επιστολή της ανέφερε πως η εταιρεία πιθανόν παραβίασε τους ομοσπονδιακούς νόμους ασφάλειας της εργασίας και τους πολιτειακούς νόμους προστασίας των λεγόμενων “whistleblowers”. Η Amazon ισχυρίζεται ότι σέβεται το δικαίωμα διαμαρτυρίας των εργαζομένων, αλλά “αυτό δεν παρέχει ασυλία σε περίπτωση άσχημων συμπεριφορών”, εννοώντας προφανώς τη διεκδίκηση μέτρων υγιεινής και ασφάλειας.
Ακόμα και μια ανάρτηση στα ΜΚΔ είναι ικανή για να πάρουν πόδι εργαζόμενοι, όπως δείχνει η περίπτωση ενός εργαζόμενου στα σούπερ μάρκετ Trader Joe’s στο Λούισβιλ, που εκδιώχθηκε όταν έφτιαξε σελίδα στο facebook ώστε να συζητηθούν οι συνθήκες εργασίας. Μόλις στις 31 Μάρτη, υψηλόβαθμο στέλεχο της επιχείρησης είχε στείλει επιστολή στους εργαζομένους, όπου καταφερόταν ενάντια στα συνδικάτα και αποκαλώντας τις προσπάθειες εργατικής οργάνωσης “αντιπερισπασμό”. H επιχείρηση από την πλευρά της αρνείται ότι λόγος της απόλυσης είναι η δραστηριότητα του εργαζομένου στο facebook.
Aπολύσεις μετά από απόπειρα συνδικαλισμού σημειώθηκαν και στην εταιρεία Uovo Fine Arts, που μεταφέρει έργα τέχνης για πλούσιους συλλέκτες και γκαλερί, όπως και η ονλάιν επιχείρηση ρουχισμού Everlane. Από εφημερία του Κλίβελαντ απολύθηκαν μες στον Απρίλη δημοσιογράφοι οργανωμένοι στο σωματείο τους και στη θέση τους προσλήφθηκαν μη συνδικαλισμένοι εργαζόμενοι. Κατά μέσο όρο, οι συνδικαλισμένοι εργαζόμενοι κοστίζουν περισσότερο, γι’ αυτό οι επιχειρήσεις αξιοποιούν κάθε μέσο προκειμένου να τους ξεφορτωθούν στην πρώτη ευκαιρία.
Ευκαιρίες όπως η πανδημία, γεγονός που δεν είναι πρωτοφανές στα ιστορικά χρονικά, όπως υπογραμμίζει ο καθηγητής εργατικής ιστορίας στο πανεπιστήμιο του Τζόρτζταουν Τζόζεφ Α. ΜακΚάρτιν. Στη διάρκεια της ισπανικής γρίπης του 1918, στη Τζένεραλ Μότορς απαγορεύτηκαν οι συναθροίσεις εργατών, δήθεν για λόγους δημόσιας υγείας, στην πραγματικότητα όμως για να παρεμποδιστεί η συνδικαλιστική οργάνωσή τους, καθώς τα συνδικάτα την ίδια περίοδο έκαναν μεγάλες προόδου για τη διάδοση του δράσης τους στα μεγάλα εργοστάσια. Η κατάσταση αυτή επιδεινώθηκε φυσικά μετά το κραχ του 1929, όταν οι συνδικαλιστές ήταν οι πρώτοι που έπεσαν θύμα απολύσεων.
Στην παρούσα συγκυρία, υπάρχουν κι επιχειρήσεις που επιλέγουν πιο “απαλές”, αλλά εξίσου αντεργατικές μεθόδους αποτροπής της συνδικαλιστικής οργάνωσης των εργαζομένων τους. Κάποιες εταιρείες, όπως στο πυρηνικό εργοστάσιο του Γκλεν Ρόουζ στο Τέξας, έχουν προσλάβει συμβούλους ώστε να “προειδοποιήσουν για τους κινδύνους” που θα ενείχε μια τέτοια οργάνωση, αφήνοντας να εννοηθεί ότι στην επερχόμενη ύφεση υπάρχουν εκατοντάδες άνεργοι που ευχαρίστως θα αντικαθιστούσαν όποιον απείθαρχο εργαζόμενο επιθυμούσε να ενταχθεί σε συνδικάτο.
