Η επιστροφή του Σφυροδρέπανου στις ιταλικές εκλογές

Σε λίγες μέρες, στις 4 Μαρτίου, ανήμερα των Όσκαρ, διεξάγονται οι βουλευτικές εκλογές στη γείτονα Ιταλία. Κι ενώ τα φώτα της δημοσιότητας συγκεντρώνει η διαφαινόμενη μονομαχία του κυβερνώντος δημοκρατικού κόμματος με το Κίνημα των Πέντε Αστέρων του Μπέπε Γκρίλο, η επιστροφή Μπερλουσκόνι στην ενεργό δράση και τα σενάρια της επόμενης μέρας, ένα σημαντικό γεγονός περνάει στα ψιλά της (αστικής) επικαιρότητας. Πρόκειται για την επάνοδο, μετά από 12 χρόνια απουσίας, των ιταλών κομμουνιστών με αυτόνομη παρουσία σε κεντρική εκλογική αναμέτρηση. Το Κομμουνιστικό Κόμμα της χώρας, που ιδρύθηκε το 2009 και πρωτοστατεί στην ανασυγκρότηση του άλλοτε κραταιού κομμουνιστικού κινήματος, μετά από κοπιώδεις προσπάθεις και συγκεντρώσεις υπογραφών, κατορθώνει να παρουσιάσει υποψηφιότητες περίπου στα δύο τρίτα των περιφερειών της χώρας για τη Γερουσία και το Κοινοβούλιο. Δυναμική είναι και η παρουσία του γ.γ του κόμματος, Μάρκο Ρίτσο, με συνεχείς παρεμβάσεις στον τύπο, το διαδίκτυο και αρκετές τηλεοπτικές εμφανίσεις. Μεταφράζουμε κι αναδημοσιεύουμε σήμερα μια συνέντευξη που έδωσε πριν λίγες μέρες σε ιταλική ιστοσελίδα, όπου συνοψίζονται με σαφήνεια οι βασικές πολιτικές στοχεύσεις καθώς και το προγραμματικό στίγμα των Ιταλών κομμουνιστών για την ερχόμενη εκλογική αναμέτρηση.

“Ερχόμαστε από μια εποχή επιθέσεων στα δικαιώματα των εργαζομένων, τα τελευταία πέντε χρόνια κυβερνά έαν κόμμα που αυτοαποκαλείται αριστερό μα υπήρξε ο καλύτερος φίλος των τραπεζών, του χρηματιστικού κεφαλαίου και της Κονφιντούστρια (του ιταλικού ΣΕΒ, σ.τ.Μ). Αντιπολίτευση σε αυτά δε θα είναι η δεξιά ή το Κίνημα των πέντε αστέρων. Χρειάζονται οι κομμουνιστές, είναι αναγκαίο να ανοικοδομηθεί το κόμμα των εργατών”. Αυτά είναι τα λόγια του Μάρκο Ρίτσο, γραμματέα του Κομμουνιστικού κόμματος, όπως τα εξηγεί σε συνέντευξη στο Formiche.net Ο Ρίτσο, γεννημένος το 1959, υπήρξε ένας από τους ιδρυτές της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης και σήμερα φέρνει το κόμμα του, μετά από αρκετό καιρό, αντιμέτωπο με τους ψηφοφόρους.

-Το Κομμουνιστικό Κόμμα θα είναι παρόν στα ψηφοδέλτια στις 4 Μαρτίου. Τι σημαίνει για εσάς αυτό το αποτέλεσμα;

Ναι, μετά από χρόνια απουσίας, το σφυροδρέπανο επιστρέφει στα ψηφοδέλτια σε μεγάλα τμήματα της χώρας, είναι ένα σημαντικό βήμα μπρος στην ανοικοδόμηση ενός ισχυρού κομμουνιστικού κόμματος. Ερχόμαστε από μια εποχή επιθέσεων στα δικαιώματα των εργαζομένων, τα τελευταία πέντε χρόνια κυβερνά ένα κόμμα που αυτοαποκαλείται αριστερό μα υπήρξε ο καλύτερος φίλος των τραπεζών, του χρηματιστικού κεφαλαίου και της Κονφιντούστρια (του ιταλικού ΣΕΒ, σ.τ.Μ). Αντιπολίτευση σε αυτά δε θα είναι η δεξιά ή το Κίνημα των πέντε αστέρων. Χρειάζονται οι κομμουνιστές, είναι αναγκαίο να ανοικοδομηθεί το κόμμα των εργατών

-Μένοντας όμως στις δημοσκοπήσεις, σήμερα οι εργάτες ψηφίζουν δεξιά ή Κίνημα των πέντε αστέρων…

Ασφαλώς, γιατί η “αριστερά” που τιτλοφορείται Δημοκρατικό Κόμμα τους έχει προδώσει. Για πέντε χρόνια μιλούσε για ευελιξία και κίνητρα στις επιχειρήσεις, στην προεκλογική εκστρατεία παριστάνουν πως ανακάλυψαν τους εργαζόμενους. Στο δικό μας πρόγραμμα είναι το πρώτο σημείο. Πάνω απ’ όλα στόχος η πλήρης απασχόληση: να δουλεύουμε λιγότερο, να δουλεύουμε όλοι. Να μειωθεί το εβδομαδιαίο ωράριο εργασίας σε 32 ώρες, το ελάχιστο ωρομίσθιο ανεξαρτήτως κατηγορίας να είναι τουλάχιστον δέκα ευρώ με ισότητα αμοιβών, εμποδίζοντας για παράδειγμα ένας μετανάστης να μπορεί να κάνει την ίδια δουλειά με έναν Ιταλό και να πληρώνεται λιγότερο. Και να καταργηθεί η επισφαλής εργασία, δηλαδή όλες οι μεταρρυθμίσεις, από το πακέτο Τρόι ως το Jobs Act, που έχουν καταδικάσει τις νέες γενιές σε αβεβαιότητα.

-Το θέμα της μετανάστευσης βρίσκεται στο επίκεντρο της προεκλογικής εκστρατείας. Ποια είναι η άποψή σας σχετικά;

Αν στην Αφρική συνεχιστεί ο πόλεμος και η οικονομική εκμετάλλευση, είναι φυσικό ότι θα υπάρχουν άνθρωποι που έρχονται να γλιτώσουν από τη δυστυχία. Είναι ανάγκη να αποσυρθούν αμέσως όλα τα στρατεύματα από το εξωτερικό, αλλά και να μπει φρένο στην αρπακτική δραστηριότητα των πολυεθνικών, και των ιταλικών. Κι επιπλέον να σταματήσουμε τον πόλεμο μεταξύ των φτωχών στην περιφέρεια. Πώς; Δίδοντας δικαιώματα σε όλους, όπως τη μισθολογική ισότητα στην οποία αναφέρθηκα πριν, αλλά και το στεγαστικό δικαίωμα: υπάρχουν επτά εκατομμύρια ξενοίκιαστα σπίτια, ιδιοκτησίας μεγάλων εταιρειών και μεσιτικών επιχειρήσεων. Θα αρκούσε να τις απαλλοτριώσουμε, δηλαδή να τις αποσπάσουμε από τη μεσιτική σπέκουλα, για να τις δώσουμε σε όποιον έχει στ’ αλήθεια ανάγκη. Το σπίτι είναι για όλους, Ιταλούς και μετανάστες.

-Μια από τις πλέον πολυσυζητημένες τοποθετήσεις σας είναι εκείνη περί εξόδου από την ΕΕ. Μα δεν είναι υπερβολικά όμοια με τις απόψεις της δεξιάς;

Όχι, είναι δυο θέσεις βαθιά διαφορετικές. Εμείς είμαστε υπέρ της ανεξαρτησίας, κι έχει ελάχιστη αξία να μιλάς για ανεξαρτησία αν δε βάζεις στη συζήτηση αυτό το σύστημα εξουσίας. Είμαστε ενάντια στην ΕΕ γιατί είναι ένα όργανο στην υπηρεσία των μεγάλων τραπεζών και του χρηματιστικού κεφαλαίου. Το έλεγε ήδη το ΚΚΙ το 1957, όταν ήταν το μόνο κόμμα που ψήφισε κατά των Συνθηκών της Ρώμης (με τις οποίες δημιουργήθηκε η ΕΟΚ, σ.τ.Μ). Αλλά η εναλλακτική μπορεί να έρθει μόνο από την εργατική εξουσία. Αν αντικαταστήσεις την εξουσία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Ντράγκι με εκείνη του Μαρκιόνε (προέδρους της Φίατ και Κράισλερ, σ.τ.Μ) και της Κονφιντούστρια, για τις λαϊκές τάξεις ελάχιστα αλλάζουν. Αυτό είναι που έγινε και με το Μπρέξιτ. Εν πάσει περιπτώσει να βγούμε από την ΕΕ, αλλά στα πλαίσια μιας βαθιάς αλλαγής της κοινωνίας, με πρωταγωνιστές τους εργαζόμενους, η οποία δε μπορεί να έρθει μέσα στο κλουβί της ΕΕ. Ένα παράδειγμα: οι μεγάλες επιχειρήσεις που μεταφέρονται στο εξωτερικό και απολύουν εκατοντάδες υπαλλήλους πρέπει να εθνικοποιηθούν και να δοθούν στον έλεγχο των εργατών. Αλλά μέσα στην ΕΕ αυτό δε μπορεί να γίνει.

-Πώς βλέπετε τα σενάρια μετά την ψήφο; Αν μπείτε στη βουλή, θα είστε διατεθειμένοι να κάνετε συμμαχίες;

Μου φαίνεται ολοένα και πιο σαφές ότι πάμε για μια νέα κυβέρνηση τεχνοκρατών και πως όλα τα κόμματα, στο όνομα της “υπευθυνότητας”, είναι έτοιμα να κάνουν το ακριβώς αντίθετο από αυτό που έχουν υποσχεθεί στην προεκλογική εκστρατεία. Εμείς δεν είμαστε διατεθειμένοι για κανένος είδους πολιτική συμμαχία. Είναι κι αυτός ένας λόγος που η ψήφος στους κομμουνιστές σημαίνει ψήφο στους μοναδικούς που δε θα προδώσουν τους ψηφοφόρους την επόμενη μέρα.