Φιντέλ: Αυτοί είναι οι γιατροί που εκπαίδευσε η επανάσταση!

Η επέτειος γενεθλίων του Φιντέλ μας έδωσε την αφορμή να θυμηθούμε μια σημαντική ομιλία του στα 20 χρόνια από τη δολοφονία του Τσε. Καθώς αναφέρεται στα επιτεύγματα της κουβανικής επανάστασης, σημειώνει μεταξύ άλλων τα εξής:

Ας ρίξουμε μια ματιά μόνο στον τομέα της ιατρικής. Είχαμε τότε 3.000 γιατρούς και τώρα έχουμε 28.000. Κάθε χρόνο αποφοιτούν από τις είκοσι μία ιατρικές σχολές μας τόσοι γιατροί όσο το σύνολο των γιατρών στη χώρα τότε. Τι προνόμιο! Τι δύναμη! Τι ισχύς! Από την επόμενη χρονιά θα αποφοιτούν κάθε χρόνο περισσότεροι γιατροί από όσους είχαν παραμείνει στη χώρα τα πρώτα εκείνα χρόνια. Θα μπορέσουμε ή όχι να θέσουμε σε εφαρμογή όσα έχουμε αποφασίσει να πράξουμε σήμερα στον χώρο της δημόσιας υγείας; Και τι γιατροί είναι! Εργάζονται στην ύπαιθρο, εργάζονται στα βουνά, πάνε στη Νικαράγουα, πάνε στη Μοζαμβίκη, πάνε στην Αιθιοπία, πάνε στο Βιετνάμ, πάνε στην Καμπότζη, πάνε στην άκρη της γης! Αυτοί είναι οι γιατροί που εκπαίδευσε η επανάσταση! [Χειροκροτήματα]

Και αυτά ίσχυαν το 1987, δηλαδή τριάντα και πλέον χρόνια πριν. Στο ενδιάμεσο, η Κούβα κλονίστηκε από την παγκόσμια αντεπανάσταση, τη διάλυση των σοσιαλιστικών χωρών και την απώλεια της οικονομικής τους στήριξης, έμεινε όμως όρθια, διατηρώντας τις αξιοσημείωτες επιδόσεις της στον τομέα της δημόσιας υγείας.

Οι Κουβανοί γιατροί επανέρχονται σήμερα στο προσκήνιο, με την αυταπάρνηση και την αμέριστη βοήθειά τους στις χώρες που υπέστησαν τα περισσότερα πλήγματα από τον κορονοϊό. Η διεθνής αναγνώριση και η ακτινοβολία αυτού του παραδείγματος ενόχλησαν τους αστούς δημοσιολόγους που επιχείρησαν να μειώσουν την προσφορά τους, κάνοντας λόγο για ιδιοτελή κίνηση με οικονομικά κίνητρα, τόσο για τους γιατρούς ατομικά, όσο και για το κουβανικό κράτος.

Ίσως νόμιζαν πως οι Κουβανοί γιατροί δε θα αμείβονταν και θα τρέφονταν με τον αέρα που αναπνέουν, για να αποδείξουν την ανιδιοτέλειά τους. Ξέχασαν βολικά ότι η φτωχή Κούβα ήταν η μόνη που πρόσφερε έμπρακτη βοήθεια σε χώρες όπως η Ισπανία και η Ιταλία, την ίδια ώρα που οι “σύμμαχοί” τους στην ΕΕ τους μοίραζαν φιλικά χτυπήματα στην πλάτη -με τον αγκώνα ελέω ιού- και η Κομισιόν διαφήμιζε με φαιδρό τρόπο ότι οι μάσκες που έδωσαν αθροιστικά Γαλλία και Γερμανία ξεπερνούσε τον αριθμό των μασκών που έδωσε η Κίνα!

Το απόσπασμα του Φιντέλ μας δίνει την ευκαιρία να δούμε κάποιες ακόμα παραμέτρους. Δεν είναι πουθενά γραμμένο στην πέτρα πως η Κούβα είχε και θα έχει πολλούς γιατρούς να υπηρετούν τον λαό της και τους λαούς όλου του κόσμου. Ίσα-ίσα που στα πρώτα χρόνια μετά την επανάσταση, πολλοί γιατροί εγκατέλειψαν το νησί, πιστεύοντας πως το ατομικό τους συμφέρον είναι μακριά από την Κούβα και τις σοσιαλιστικές δομές του. Η Κούβα δε γονάτισε από το βάρος της απώλειας και έφτασε σε μερικά χρόνια να έχει πάνω από είκοσι ιατρικές σχολές και να βγάζει κάθε χρόνο παραπάνω γιατρούς από όσους είχαν μείνει στο νησί συνολικά, το 1959.

Τη διαφορά όμως δεν την έκανε μόνο η ποσότητα, αλλά και η ποιότητα. Οι γιατροί της Κούβας ήταν όντως έτοιμοι να υπηρετήσουν τον λαό (της Κούβας και όχι μόνο) υπηρετώντας την επανάσταση, σε κάθε γωνιά της γης.

Εργάζονται στην ύπαιθρο, εργάζονται στα βουνά, πάνε στη Νικαράγουα, πάνε στη Μοζαμβίκη, πάνε στην Αιθιοπία, πάνε στο Βιετνάμ, πάνε στην Καμπότζη, πάνε στην άκρη της γης!

Έτσι τους εκπαίδευσε η επανάσταση! Και αυτές οι αρχές είναι που τους ώθησαν και φέτος να προσφέρουν τις γνώσεις και τη βοήθειά τους, χωρίς να υπολογίσουν τον κίνδυνο, να εκτεθούν στον κίνδυνο πηγαίνοντας σε χώρες όπου κανείς άλλος γιατρός δε θα τολμούσε να πάει, να βοηθήσουν τον… “ανεπτυγμένο κόσμο” και τους ασθενείς που είχαν εγκαταλειφθεί από τις αρχές της ίδιας τους της χώρας -θυμηθείτε μόνο πόσοι ηλικιωμένοι άφησαν την τελευταία τους πνοή, παρατημένοι από όλους σε γηροκομεία…

Εκτός και αν κάποιοι θεωρούν πως πήγαν στη Νικαράγουα, την Αφρική και την Ινδοκίνα, γιατί ήθελε η Κούβα να πάρει συνάλλαγμα…

Αυτοί είναι οι γιατροί που εκπαίδευσε η κουβανική επανάσταση. Καμία δυσκολία δεν πρόκειται να τους γονατίσει. Κανένας λασπολόγος δεν μπορεί να μειώσει την προσφορά τους και την αξία της. Και η μεγαλύτερη ανταμοιβή είναι η διεθνής αναγνώριση, αυτό που κανένα Νόμπελ και καμία χρηματική αμοιβή δεν μπορεί να υποκαταστήσει.