Φτώχεια και μεγάλη μείωση του πληθυσμού στην τέως ΓΛΔ 28 χρόνια μετά την γερμανική “ενοποίηση”

Κλείνουν σήμερα 28 χρόνια από τη λεγόμενη “Μέρα της γερμανικής ενότητας”, δηλαδή την προσάρτηση της ΓΛΔ στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, και ο αστικός τύπος της χώρας θα πλημμυρίσει πάλι με αναλύσεις που είτε θα πανηγυρίζουν για τη “μεγαλύτερη επιτυχία της ΟΔΓ στην ιστορία της”, είτε θα γκρινιάζουν για τον “πακτωλό χρημάτων” που εισρέει στην ανατολική Γερμανία χωρίς να λύνει τις παθογένειες, που τροφοδοτούν μεταξύ άλλων και την έκρηξη της ακροδεξιάς στην περιοχή, είτε απλώς θα διαπιστώνουν τα προβλήματα, κάνοντας λόγο για ανάγκη και νέων “μεταρρυθμίσεων”.

Το ποιος βγήκε χαμένος και ποιος κερδισμένος από την υποτιθέμενη “συνανάπτυξη Ανατολής και Δύσης”, που ευαγγγελίζονται έκτοτε οι ταγοί της χώρας είναι καθαρό κι από ένα και μόνο απλό στατιστικό στοιχείο. Την περασμένη Δευτέρα έγινε γνωστό από την Ομοσπονδιακή στατιστική υπηρεσία πως ενώ το 2017 ο πληθυσμός της δυτικής Γερμανίας αυξήθηκε από το 1990 κατά 8,2%, την ώρα που στην επικράτεια της τέως ΓΛΔ, περιλαμβανομένης της πρωτεύουσας, του Βερολίνου, ο πληθυσμός έχει υποχωρήσει το ίδιο διάστημα κατά 11 τοις εκατό σε 16,2 εκατουμμύρια. Σύμφωνα με έρευνα του Ινστιτούτο “Prognos” τα ανατολικογερμανικά κρατίδια της Σαξονίας – Ανχάλτ και του Μεκλεμβούργου θα χάσουν στα επόμενα 20 χρόνια έναν στους πέντε κι έναν στους επτά κατοίκους αντίστοιχα.

Ο λόγος για τη μείωση αυτή είναι κυρίως η μείωση των γεννήσεων και η αθρόα εσωτερική κυρίως μετανάστευση εργατικού δυναμικού, καθώς ο δείκτης των ανθρώπων που ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας είναι σαφώς μεγαλύτερος του εθνικού μέσου όρου, λόγω του τεράστιου αριθμού επισφαλώς εργαζόμενων με τον κατώτατο μισθό. Οι ερευνητές του ινστιτούτου προσθέτουν ότι το οικονομικό χάσμα ανατολής -δύσης αναμένεται να διευρυνθεί κι άλλο τις επόμενες δεκαετίες, καθώς αν σήμερα οι οικονομικές επιδόσεις στο ανατολικό τμήμα ανέρχονται στα 2/3 του δυτικού, το 2045 θα πέσει κάτω από αυτό το όριο, κάτω κι από τις επιδόσεις του 2000, κάτι που αποκλείει τη σύγκλιση του βιοτικού επιπέδου στη χώρα. Βεβαίως οι ερευνητές περιγράφουν τα αποτελέσματα της καπιταλιστικής ενοποίησης της Γερμανίας, χωρίς να αναλύουν τα αίτια που οδηγούν στη μετανάστευση και τη δημογραφική συρρίκνωση, τα οποία εντοπίζονται σαφώς στην ίδια τη λογική του καπιταλιστικού συστήματος.

Από πλευράς του ινστιτούτου Ifo από την άλλη, μια άλλη έρευνα διαπιστώνει με ανησυχία πως στην τέως ΓΛΔ “η εμπιστοσύνη στους δημοκρατικούς θεσμούς” είναι μειωμένη σε σχέση με τη Δύση. Η διατύπωση αυτή φυσικά είναι εκ του πονηρού, στοχεύοντας σε μια συλλογική ενοχοποίηση του ανατολικογερμανικού πληθυσμού για την άνοδο του ρατσισμού και της ακροδεξιάς. Στην πραγματικότητα είναι χρέος των ταξικά συνεπών δυνάμεων να αξιοποιήσουν τη δικαιολογημένη δυσπιστία απέναντι στις μεγαλόστομες διακηρύξεις περί ενότητας (αφεντικών κι εργαζομένων στην πραγματικότητα) του αστικού κράτους σε αγωνιστική κατεύθυνση, κι όχι σε εκείνη της συμφιλίωσης με την καταπίεση στο όνομα ενός έωλου “σαξές στόρι”.

Με πληροφορίες από jungewelt.de