Γιατί η Κίνα δεν έχει δεύτερο κύμα πανδημίας; – Μια μαρτυρία από το Πεκίνο
Θέλησα να δώσω ενα φιλοδώρημα σε έναν νεαρό που πραγματικά μας κάνει να αισθανόμαστε ότι τρέχει όλη μέρα αποκλειστικά για μας, δεν το δέχτηκε με την απάντηση ότι σαν κομμουνιστής είναι εδώ για να βοηθάει. Η απάντησή του μου θύμισε γιατί αγαπώ αυτήν την χώρα.
Η Κίνα δεν είναι κομμουνιστική, ούτε σοσιαλιστική χώρα. Είχε όμως μια περίοδο που προσπάθησε να οικοδομήσει μια άλλη κοινωνία και αυτό έχει αν μη τι άλλο μια επίδραση στον τρόπο που λειτουργεί και αντιμετωπίζει τον ιό, δηλαδή στο εθνικό σύστημα υγείας της, έστω και ως κατάλοιπο μιας παλιότερης εποχής, και στον τρόπο κοινωνικής οργάνωσής της, ο οποίος βέβαια συναρτάται από μια σειρά παραγόντων, μεταξύ των οποίων και τη νοοτροπία των λαών της Άπω Ανατολής.
Σε κάθε περίπτωση, η αντιμετώπιση του κορονοϊού από τους Κινέζους παρουσιάζει ενδιαφέρον και η μαρτυρία που δημοσιεύεται στο περιοδικό Parallaxi mag δίνει κάποια στοιχεία που μας βοηθούν να την κατανοήσουμε -και με αυτό το σκεπτικό την αναδημοσιεύουμε.
Λέξεις: Α.Π.
Πεκίνο 22 Νοεμβρίου 2020,
Έχουμε κλείσει ήδη την πρώτη εβδομάδα της καραντίνας μας στην Κίνα. Όχι και η πιο εύκολη εβδομάδα για μια οικογένεια σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου. Ο χρόνος εντός δωματιου δεν κυλάει και ταυτόχρονα εκτός αυτού όλες οι υποχρεώσεις μας έχουν μείνει πίσω. Η εμπειρία τουλάχιστον δύσκολη. Θα μπορούσε να συγκριθεί με ιστορίες από άλλες εποχές. Το θέμα είναι όμως στο αποτέλεσμα και αν μη τι άλλο η Κίνα μας γεμίζει ασφάλεια με την αποτελεσματικότητα της εφαρμογής των μέτρων που παίρνει όταν χρειάζεται.
Δεν θα μπω στη διαδικασία να σχολιάσω ή να κρίνω την εφαρμογή οποιουδήποτε είδους καραντίνας, ειδικός δεν είμαι και δεν μπορώ να γίνω.
Θα μπω όμως στη διαδικασία της σύγκρισης με μέτρα καραντίνας που αποδεδειγμένα μέχρι σήμερα έχουν αποδώσει σε μια χώρα που επανήλθε σε έναν βαθμό στην κανονικότητα. Αυτό ωστόσο θα το διαπιστώσουμε και δια ζώσης σε λίγο καιρό. Για εμάς αυτό που μετράει είναι πως νιώθουμε ασφαλείς.
Πάμε τώρα στο ψητό. Λόγω εργασίας η μετεγκατάστασή μου στην Κίνα ήταν προγραμματισμένη στις αρχές του 2020. Με τα πολλά, καταφέραμε να μπούμε στο αεροπλάνο πριν λίγες μέρες.
Μια μαραθώνια και αγχωτική διαδικασία που συμπεριλαμβάνει 6 τέστ (έχουμε κάνει τα 5), ξεκινάει 48 ώρες πριν την πτήση και τελειώνει 3 εβδομάδες από την άφιξη του αεροπλάνου στο αεροδρόμιο.
Οι πτήσεις για Κίνα έχουν σαν απαραίτητη προϋπόθεση για την επιβίβαση στο αεροπλάνο τα αρνητικά αποτελέσματα από 2 τεστ που πρέπει να γίνουν εντός 48 ωρών πριν την πτήση από συγκεκριμένα νοσοκομεία. Τα αποτελέσματα αυτά στέλνονται 2 φορές, μια απευθείας από την συμβεβλημένη κλινική και μια από τους ταξιδιώτες, στο προξενείο της Κίνας. Από εκεί με τη σειρά τους εκδίδουν μια βεβαίωση που χωρίς αυτή δεν μπαίνεις στο αεροπλάνο. Από το check in στην επιβίβαση ξεκινάει επίσης μια διαδικασία που καλούμαστε να συμπληρώσουμε διάφορες φόρμες, μια εξ αυτών online που με της συμπλήρωση της μας αποδίδεται ένας κωδικός QR.
Η πτήση άδεια. 70 επιβάτες σε ένα αεροπλάνο των 250 θέσεων. Οι αεροσυνοδοί ντυμένοι με άσπρες στολές σαν να έχουν βγει από ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Ανα 2 ώρες περνούσαν με ένα θερμόμετρο και έλεγχαν τη θερμοκρασία μας. Το άγχος δεν ήταν μόνο στο τι θα γινόταν αν ανέβαζε κάποιος από εμάς πυρετό αλλά και για τους γύρω μας μιας και η εμπειρία της υποχρεωτικής καραντίνας θα ήταν εντελώς διαφορετική σε περίπτωση που κάποιος συνεπιβατης σε ακτίνα 3 σειρών από εμάς είχε έστω 37.4.
Το αεροπλάνο προσγειώνεται, δεν ερχόμαστε σε επαφή με ταξιδιώτες από άλλες πτήσεις. Για 2-3 ώρες πηγαίνουμε από τραπέζι σε τραπέζι για θερμομέτρηση, συνέντευξη, αλλά 2 τεστ, περνάμε immigration (και άλλες φόρμες) για να καταλήξουμε σε έναν χώρο που μας περίμεναν οι βαλίτσες μας και 3 λεωφορεία με άγνωστο προορισμό.
Η αναχώρησή μας με τα λεωφορεία για το άγνωστο ξενοδοχείο καραντίνας γίνεται από τον κλειστό χώρο του αεροδρομίου, από την μεριά των αεροδιαδρόμων, όχι αναχωρήσεων και αφίξεων. Συνοδεία περιπολικών μπρος πίσω το κομβόι ξεκινάει. Η αστυνομία κλείνει δρόμους για να περάσουμε τύπου VIP μεταφορας. Έχουν περάσει 5 ώρες, είμαστε έξω από ένα ξενοδοχείο συνεδριακού κέντρου. Κατεβαίνει ένας ένας από το λεωφορείο και το check in γίνεται στον προαύλιο χώρο. Οι υπόλοιποι περιμένουν υπομονετικά μέσα στο λεωφορείο μέχρι να έρθει η σειρά τους. Ξανά φόρμες, ξανά εφαρμογες και QR κωδικοί. Το χαρτί γιατρού βοήθησε στο να μπορέσουμε να μείνουμε στο ίδιο δωμάτιο. Υπο κανονικές συνθήκες ζευγάρια τοποθετούνται σε ξεχωριστά δωμάτια.
Το κόστος περίπου 100 ευρώ η μέρα. Γεύματα δεν επιλέγεις. Τα δωμάτια αξιοπρεπέστατα και συνθηκες διαμονής πολύ καλυτερες του αναμενόμενου. Σου χτυπάνε 3 φορές τη μέρα την πόρτα για τα γεύματά σου τα οποία αφήνουν σε μια καρέκλα που έχει τοποθετηθεί μπροστά στην πόρτα του δωματίου. Κάνεις 2 φορές τη μέρα αναφορά στην θερμοκρασία σου. Το δωμάτιο είναι εφοδιασμένο με διαφορά αντισηπτικά και καλούμαστε μόνοι μας να το απολυμάνουμε με την είσοδο σε αυτό όπως και τις σακούλες απορριμμάτων που καθημερινά βγάζουμε στον διάδρομο. Στον όροφο είναι περίπου 30 δωμάτια. Υπάρχει ένα γκρουπ σε εφαρμογή επικοινωνίας που εκτός από εμάς συμμετέχουν ιατροί, ψυχολόγοι, μεταφραστές.
Η υποστήριξη όλων καταπληκτική, φιλικότατοι, μας τηλεφωνούν σε καθημερινή βάση να ρωτήσουν αν είμαστε οκ με το φαγητό ή αν χρειαζόμαστε κάτι, σε περίπτωση που ντρεπόμαστε να το ζητήσουμε στο γκρουπ. Θέλησα να δώσω ενα φιλοδώρημα σε έναν νεαρό που πραγματικά μας κάνει να αισθανόμαστε ότι τρέχει όλη μέρα αποκλειστικά για μας, δεν το δέχτηκε με την απάντηση ότι σαν κομμουνιστής είναι εδώ για να βοηθάει. Η απάντησή του μου θύμισε γιατί αγαπώ αυτήν την χώρα. Μου ζήτησε να γράψω ένα ευχαριστήριο γράμμα αν ήθελα.
Η αναχώρησή μας από το ξενοδοχείο καραντίνας προβλέπεται την επόμενη Κυριακή. Θα μας δωθεί μια βεβαίωση που με αυτήν θα μπορούμε να πάμε στα σπίτια μας. Ο κωδικός στην βεβαίωση και ψηφιακός. Πρέπει να είναι πράσινος για να μπορείς να κυκλοφορήσεις. Όπου πάμε θα χρειαστεί να σκανάρουν τον κωδικό αυτό από το κινητό μας, γραφείο, μέτρο, σουπερ-μάρκετ, καφέ, εστιατόρια κλπ. Ο πράσινος κωδικός ενημερώνεται αυτόματα και αλλάζει χρωμα σε περίπτωση που εντοπιστεί κρούσμα στη γειτονιά, στο γραφείο, σε χώρους που επισκεφτήκαμε.
Με την επιστροφή μας στο σπίτι, απαιτείται η αναφορά θερμοκρασίας σώματος 2 φορές την μέρα για μια εβδομάδα ακόμα, συναντήσεις με φίλους και γνωστούς συνιστάται να αποφευχθεί για αυτές τις μέρες και τράπεζες, κλινικές και δημόσιες υπηρεσίες δεν δέχονται κόσμο χωρίς να έχει περάσει αυτές τις 3 εβδομάδες καραντίνας.
Συμφωνούμε δε συμφωνούμε στο θέμα της αντιμετώπισης, ο τρόπος που έχει επιλέξει η Κίνα να προστατευθεί και να προστατέψει του πολίτες της, εκ του αποτελέσματος κρίνεται αποτελεσματικός. Καθάρισαν όσο μπορούσαν την εξάπλωση με τα μέτρα που πήραν, ελέγχουν απόλυτα την είσοδο στην χώρα με τα απαραίτητα μέτρα που και να έχει έχει προσβληθεί κάποιος, ώσπου να βγει στον δρόμο θα το έχει ξεπεράσει χωρις να έχει μεταδοθεί. Απαιτεί έναν χειρουργικό συντονισμό, μια κοινωνική ανιδιοτέλεια και ένα ανώτερο αίσθημα ευθύνης από όλους αυτούς που εργάζονται στο κομμάτι αυτό. Θα επαναλάβω ότι η συμπεριφορά όλων των ανθρώπων που συναντήσαμε ως τώρα είναι υποδειγματική, δεν αφήνει το παραμικρό περιθώριο να παραπονεθούμε και από την άλλη ο τρόπος τους μας βοηθάει ψυχολογικά να περάσουμε 2 πολύ δύσκολες εβδομάδες.
Αυτά ως προς μια πρώτη απάντηση στο «γιατί η Κίνα δεν έχει δεύτερο κύμα πανδημίας». Θα επανέλθω ως το τέλος του έτους με μια δεύτερη περιγραφή σχετικά με την καθημερινότητα του Πεκίνου. Ως τότε, υπομονή και δύναμη!
*Ο Α.Π. είναι Θεσσαλονικιός που ζει και εργάζεται στην Κίνα
