Hλικιωμένη που επέζησε από την πολιορκία του Λένινγκραντ ζει 30 χρόνια χωρίς θέρμανση (VIDEO)
Σε παιδική ηλικία κατόρθωσε να επιβιώσει από τη ναζιστική λαίλαπα, για να έρθει αντιμέτωπη με τη διαρκή λαίλαπα του καπιταλισμού.
Τριάντα παγωμένους χειμώνες ήταν αυτό που είχε να προσφέρει η “ελεύθερη αγορά” και η αστική δημοκρατία σε μια 85χρονη γυναίκα, που σε παιδική ηλικία κατόρθωσε να επιβιώσει από τη ναζιστική λαίλαπα, για να έρθει αντιμέτωπη με τη διαρκή λαίλαπα του καπιταλισμού.
Η Βέρα Πάβλοβα, σε πολύ μικρή ηλικία κατόρθωσε να επιβιώσει από την πολιορκία του Λένινγκραντ, που κράτησε 900 μέρες, από το Σεπτέμβρη του 1941 ως το Γενάρη του 1944, μια από τις μακροβιότερες της καταγεγραμμένης ιστορίας, ενάντια στην προσπάθεια των ναζί να καταλάβουν μέσω λιμοκτονίας την δεύτερη σημαντικότερη πόλη της ΕΣΣΔ.
Mεγαλώνοντας, το 1957, η γυναίκα μετακόμισε στην Θεοδοσία και αργότερα παντρεύτηκε έναν άντρα από την περιοχή, μένοντας μόνιμα πια στην Κριμαία. Εκεί την βρήκε η περεστρόικα και στη συνέχεια η διάλυση της ΕΣΣΔ, που οδήγησε σε κλείσιμο το εργοστάσιο και το λεβητοστάσιο που παρείχε θέρμανση στα σπίτια των εργατών του χωριού.
Έκτοτε, όσες οικογένειες είχαν τη δυνατότητα, έβαλαν αυτόνομη θέρμανση, ωστόσο η Βέρα Πάβλοβα, λόγω έλλειψης εισοδήματος, παραμένει 30 χρόνια χωρίς σοβαρή θέρμανση, προσπαθώντας με κάθε αυτοσχέδιο μέσο να επιζήσει στους παγωμένους χειμώνες της περιοχής.
Ζει σε ένα πενταόροφο κτίριο, δίπλα σε ένα ναυπηγείο της σοβιετικής εποχής. “Ζεστό νερό στα μπουκάλια βάζω μόνο όταν η θερμοκρασία είναι πολύ χαμηλή, επειδή με ενοχλεί ο βήχας λόγω υγρασίας”, αναφέρει η ταλαιπωρημένη γυναίκα, “ζεστάθηκε τώρα, έξω υπάρχει ο ήλιος και η κουζίνα ήταν αναμμένη… Αλλιώς έχει 12-13 βαθμούς”, προσθέτει δείχνοντας το θερμόμετρο στο τοίχο.
Ο μόνος τρόπος να έχει κανονική θέρμανση είναι να υπάρξει εγκατάσταση λέβητα και σωμάτων, αξίας 300 χιλιάδων ρουβλίων (3.330), ποσό απλησίαστο για την Πάβλοβνα, που μετά βίας συγκέντρωσε χρήματα για ένα κλιματιστικό, προφανώς ανεπαρκέστατο για τις θερμοδκρασίες που επικρατούν στην περιοχή της το χειμώνα.
Κάποια στιγμή, όταν το νερό είχε παγώσει στους σωλήνες, υπάλληλοι του οργανισμού κοινής ωφέλειας δώρισαν στη συνταξιούχο μια ηλεκτρική σόμπα.
Μετά από τρεις δεκαετίες πλήρους αδιαφορίας, η γυναίκα δέχτηκε κρούση από το γραφείο του τοπικού δημάρχου, κι ένα συνεργείο ηλεκτρολόγων ήρθε στο σπίτι της να ελέγξει την καλωδίωση, ενώ καθημερινά γίνεται καταμέτρηση της θερμοκρασίας στο διαμέρισμα. Ο προϋπολογισμός του δήμου, σύμφωνα με το δήμαρχο, δεν επαρκεί για να γίνει δωρεά της εγκατάστασης θέρμανσης, ωστόσο κάτοικοι της πόλης αποφάσισαν να συγκεντρώσουν οι ίδιοι τα χρήματα ώστε να εγκαταστηθούν ο λέβητας και τα σώματα.
Αυτονόητα δικαιώματα όπως η θέρμανση, που είχαν λυθεί για όλους τους πολίτες της ΕΣΣΔ, σήμερα έφτασαν να αποτελούν αντικείμενου εράνου φιλεύσπλαχνων γειτόνων, ακόμα και σε πολίτες που θα έπρεπε να τυγχάνουν ιδιαίτερης τιμής και προστασίας, όπως οι επιζήσαντες της ναζιστικής εισβολής.
