Η δυστοπία είναι εδώ – Ο “Μεγάλος Αδελφός” γιγαντώνεται σε Κίνα και Ευρώπη

Σκηνικά από τη γνωστή σειρά Black Mirror βρίσκονται ήδη πιλοτικά σε εφαρμογή σε 40 πόλεις της Κίνας, κι αναμένεται να επεκταθούν σε ολόκληρη την απέραντη χώρα μέσα στο 2020. Πρόκειται για το πολυσυζητημένο πρόγραμμα «κοινωνικής βαθμολόγησης» των πολιτών, μέσω της βιντεοεπιτήρησης και αναγνώρισης προσώπων. Ανάλογα με τη συμπεριφορά που καταγράφουν οι κάμερες, οι πολίτες βαθμολογούνται και διακρίνονται σε αξιοσέβαστα ή αναξιόπιστα μέλη της κοινωνίας.

Η βαθμολόγηση ξεκινά με την ενηλικίωση κάθε Κινέζου κι έχει ως οροφή το 1000 ή το Α. Καλές πράξεις, όπως η αιμοδοσία ή η βοήθεια σε ηλικιωμένους αποτελούν αιτία επιβράβευσης, με μια σειρά διευκολύνσεις σε νοσοκομεία και δημόσιες υπηρεσίες, βραβεύσεις και δυνατότητα εισόδου στο ΚΚΚ. Η φωτογραφία των «άριστων» πολιτών αφισοκολλείται μαζί με τα στοιχεία και τη βαθμολογία τους σε περίοπτες θέσεις των πόλεων. Για όσους κρίνονται ως αντικοινωνικά στοιχεία, δηλαδή έχουν βαθμολογία χαμηλότερη από το 900 ή Α-, τα νέα είναι άσχημα, καθώς τους απαγορεύονται τα ταξίδια με αεροπλάνο και τραίνο, τους στερείται η δυνατότητα στεγαστικού δανείου ή πιστωτικής τράπεζας, το κινητό τους χτυπά στους ήχους σειρήνας για να προειδοποιηθούν οι γύρω και πριν την έναρξη της συνομιλίας ακούγεται μήνυμα που ενημερώνει τον καλούντα για το «ποιόν» του καλούμενου. Όπως και στην περίπτωση των «καλών» πολιτών, έτσι και σε αυτή των «αναξιόπιστων», τα πρόσωπα και τα ονόματά τους δημοσιοποιούνται. Στο διαδίκτυο αναρτάται λίστα με τα «μαύρα πρόβατα», προσβάσιμη στον οποιονδήποτε, με προφανείς συνέπειες στην κοινωνική, επαγγελματική και προσωπική ζωή των εν λόγω ατόμων.

Εφόσον υλοποιηθούν τα σχετικά σχέδια, ο βαθμός αντιστοιχίας κάμερας ανά κάτοικο, θα φτάσει τη 1 προς 7, δηλαδή την υψηλότερη αναλογία στον κόσμο. Αν και είναι δύσκολο να αξιολογήσει κανείς πόσα από όσα γράφονται για το κινέζικο πρόγραμμα κοινωνικού ελέγχουν αντιστοιχούν – στο άμεσο μέλλον τουλάχιστον – στην πραγματικότητα και πόσα φουσκώνονται στα πλαίσια του οξυμένου ανταγωνισμού ΗΠΑ-Ευρώπης προς την Κίνα, το σίγουρο είναι πως αντίστοιχες πρακτικές Μεγάλου Αδελφού που ήδη υφίστανται στη Γηραιά Ήπειρο κι όχι μόνο, γνωρίζουν επίσης ολοένα και μεγαλύτερη εξάπλωση και «ραφινάρισμα».

Ήδη το Λονδίνο θεωρείται η δεύτερη πιο επιτηρούμενη πόλη στον κόσμο, όπου οποιοσδήποτε περαστικός παρακολουθείται ανά πάσα στιγμή από τουλάχιστον 300 κάμερες, ενώ συνολικά στη Μ. Βρετανία η αναλογία κάμερας προς κατοίκους είναι 1 ανά 14. Πολλές από αυτές τις κάμερες διαθέτουν τεχνολογία αναγνώρισης προσώπου, όπως στο σταθμό του Eurostar, και σχεδιάζεται η επέκτασή τους.

Σε παρόμοια ρότα κινείται η Γαλλία, που μάλιστα από το 2020 σχεδιάζει η πρόσβαση στις ιστοσελίδες των δημόσιων υπηρεσιών να γίνεται μόνο με αναγνώριση προσώπου, ενώ προβλέπεται στον προϋπολογισμό της ίδιας χρονιάς η συλλογή προσωπικών δεδομένω από όλες τις ιντερνετικές πλατφόρμες προς ανάλυση από προγράμματα τεχνητής νοημοσύνης. Στη Νίκαια της νότιας Γαλλία, όπου υπάρχει μία κάμερα ανά 145 κατοίκους, από το Φλεβάρη του 2019 εφαρμόζεται πιλοτικά το πρόγραμμα αναγνώρισης προσώπων, ενώ στρο τραμ υπάρχει σύστημα επιτήρησης που «διαβάζει» τα συναισθήματα των επιβατών. Σε άλλες πόλεις, όπως το Σεν Ετιέν, μικρόφωνα και αισθητήρες ήχους στους δρόμους και στους δημόσιους χώρους ειδοποιούν την αστυνομία για οτιδήποτε «ύποπτο». Το σύστημα αναγνώρισης προσώπου υπάρχει επίσης η σκέψη να εισαχθεί και στις εισόδους των λυκείων της Γαλλίας στο μέλλον. Καταλαβαίνει κανείς γιατί μέσα σε αυτή την ατμόσφαιρα, είναι τόσο σημαντικό για τους κρατούντες να μιλούν για Στάζι, «ανελευθερία» και έλλειψη προσωπικής ζωής στο σοσιαλισμό.

Με πληροφορίες από aixmi.gr