«Η Γαλλία θα συνδράμει»! – Το άρωμα του συμβιβασμού…

Καιρός είναι να τερματίσουμε τη φθηνή μπογδανολογία των ημερών, και να διαβάσουμε λίγο πίσω από τις γραμμές αυτά που ακούστηκαν περί «εθνικής απειλής» αλλά και «επιβίωσης της χώρας στο μέλλον» εκ στόματος υπουργού εξωτερικών. Εκτός αν αρκεστούμε, που δεν αρκούμαστε,  στην πρωθυπουργική διαβεβαίωση ότι «η Γαλλία θα συνδράμει», που δόθηκε πανηγυρικά από το βήμα της Βουλής κατά τη διάρκεια της συζήτησης κύρωσης της ελληνογαλλικής αμυντικής συμφωνίας. Κι εδώ χρειάζεται κυριολεκτικά ένας …homo analyticus για όσα γίνονται και όσα έρχονται. Βαριά κι ασήκωτα,  πέραν των φασιστοειδών μπρελόκ που φιγουράρουν δίπλα απ’ τα  ταμεία των μικροπολιτικών περιπτέρων και ενίοτε δίνονται ως αστικά ρέστα.

Κατιούσα

Του Homo Analyticus

Το δίδυμο Μητσοτάκης- Δένδιας κινήθηκε περί την ελληνογαλλική συμφωνία σ’ ένα κλίμα συναινετικό και εθνικής ενότητας προσπαθώντας να υποβαθμίσουν τις όποιες αντιρρήσεις, όντας αντιμέτωποι με την ανάγκη εκσυγχρονισμού των Ενόπλων Δυνάμεων, κατά προτεραιότητα του Πολεμικού Ναυτικού και της Αεροπορίας. Τα δύο αυτά σώματα εξοπλίζονται επαρκώς και σε βαθμό τέτοιο που παίρνοντας υπ’ όψη την στρατιωτική ικανότητα των Ε.Δ., να αλλάζει ο συσχετισμός σε αέρα και θάλασσα. Στο ίδιο κλίμα ο φιλικοκυβερνητικός τύπος και το διαδίκτυο επιδόθηκαν σ’ ένα μπαράζ, σπεύδοντας να εκλαϊκεύσουν την κυβερνητική πολιτική. Απαίτησαν επί της ουσίας να σταματήσουν «οι μεμψιμοιρίες», γιατί όλοι  πρέπει να καταλάβουν ότι «η συμφωνία ήταν επιβεβλημένη». Και επιχειρώντας ένα βήμα παραπέρα προσπάθησαν να εξηγήσουν την κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας  στον «εκνευρισμό» της, που πιθανόν να την οδηγήσει σ’ ένα θερμό επεισόδιο σε βάρος της Ελλάδας, επίσης πιθανόν να καταλήξει σε πόλεμο…

Φιλοκυβερνητικοί αναλυτές της διεθνούς γεωστρατηγικής και πολιτικής, αλλά και ανώτερα κυβερνητικά στελέχη επαναλαμβάνουν τον ισχυρισμό. Το ζήτημα και αυτοί  οι ισχυρισμοί απαιτούν εκτός από προσοχή και ψυχραιμία. Κατ’ αρχάς μια, ας πούμε, απορία.

Πώς συμβαίνει:

την ώρα που θα αλλάξουν οι συσχετισμοί των δυνάμεις σε αέρα και θάλασσα,

την ώρα που η Ελλάδα τελεί με την ελληνογαλλική συμφωνία υπό την ομπρέλα της «συμμαχικής προστασίας»,

την ώρα που αυτή η προστασία θα αυξηθεί και ενταθεί ακόμη περισσότερο με την υπογραφή της ελληνοαμερικανικής συμφωνίας που βρίσκεται επί θύραις,

την ώρα που η Τουρκία είναι απομονωμένη κι όπως ακούμε καθημερινά η οικονομία της τρίζει απ’ όλες τις πλευρές,

την ώρα που η Ελλάδα είναι μέλος της ΕΕ, η Τουρκία δεν είναι κι επομένως η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να στέρξει την Ελλάδα, υπερασπιζόμενη τα ευρωπαϊκά σύνορα,

η Τουρκία α/ να στερείται στοιχειώδους πολιτικού ρεαλισμού,

β/ να αντιδρά με σπασμωδικές κινήσεις , γ/ να περιφέρει στρατηγούς ε.α. στα τουρκικά κανάλια, οι οποίοι να εκτιμούν ανοιχτά και καθαρά ότι «ένας πόλεμος με την Ελλάδα  είναι αναπόφευκτος»;

Δεν υπάρχει πρόθεση εδώ να υποτιμήσουμε την οποιαδήποτε ενέργεια της Τουρκίας. Πράγματι κλιμακώνει την επιθετικότητα και δεν πρέπει να υποτιμηθεί το τι λένε οι Τούρκοι στρατηγοί για έναν αναπόφευκτο ελληνοτουρκικό πόλεμο. Δεν μπορούμε όμως να ξεχνάμε ότι είναι οι ίδιοι αναλυτές που σχετικά πρόσφατα, ακόμη και ο πρώην υπουργός Άμυνας Ε. Αποστολάκης, δήλωναν ότι: στο τέλος θα βρεθούμε μόνοι μας κι εμείς είναι που πρέπει να υπερασπιστούμε την πατρίδα μας…!

Μπορεί λοιπόν πράγματι η τουρκική ηγεσία να στερείται πολιτικού ρεαλισμού και να επιδιώκει θερμά επεισόδια ή και πόλεμο, αντιδρώντας σπασμωδικά. Και λέμε μπορεί,  γιατί δεν μας έχει συνηθίσει σε μια ανάλογη τακτική. Άλλωστε η ιστορική μνήμη έρχεται και διαψεύδει αυτή τη θέση. Η Τουρκία κινείται μεθοδικά. Υπολογίζει τις αντιδράσεις των «προστατών» της Ελλάδας. Και όμως κλιμακώνει την επιθετικότητα της. Σε τί υπολογίζει;

Σήμερα γνωρίζουμε ακόμη και από πρόσφατες μαρτυρίες στρατιωτικών ότι οι ελληνικές μυστικές υπηρεσίες, οι στρατιωτικές αρχές  και κατά λογική σειρά και η τότε χουντική κυβέρνηση  διέθεταν την πληροφόρηση της τουρκικής προετοιμασίας για την εισβολή στην Κύπρο. Γνώριζαν καλά πού συγκεντρώνει η Τουρκία τις στρατιωτικές της δυνάμεις για την απόβαση και όπως είπε κι ένας απόστρατος αντιστράτηγος γνώριζαν ακόμα «και τι χρώμα σώβρακο φορούσαν οι Τούρκοι στρατιώτες». Γνώριζαν τα πάντα, ακόμα και το δυναμικό του εκστρατευτικού αποβατικού σώματος, γι’ αυτό και βεβαιώνουν σήμερα ότι η Τουρκία θα μπορούσε να έχει υποστεί μια βαριά ήττα. Σήμερα επίσης γνωρίζουμε ότι ενώ διαρκούσαν οι αποβατικές επιχειρήσεις υπήρχε άμεση επικοινωνία της τουρκικής με την αμερικάνικη ηγεσία, αλλά κι ότι η τελευταία υποδείκνυε ότι δεν πρέπει να καταληφθεί περισσότερο από το 30 % του κυπριακού εδάφους. Η Τουρκία σταμάτησε σ’ αυτό περίπου το ποσοστό!

Όταν η «προστασία» πάει περίπατο

Η αμερικανική συμμαχική προστασία λοιπόν ήταν χωρίς αντίκρισμα. Κυριολεκτικά πήγε περίπατο. Αντίθετα λειτούργησε  υπέρ της  Τουρκίας. Δε χρειάζεται να αναρωτηθούμε ποιο ήταν το μακρύ χέρι που βοήθησε την Τουρκία. Δεν υπάρχει καμιά απορία. Όσον αφορά δε την ελληνογαλλική συμμαχία, την αποτυπωμένη στο περίφημο σύνθημα «Ελλάς Γαλλία Συμμαχία», ούτε αυτή προσέφερε ιστορικά κάποια προστασία στη χώρα, κι ο κάθε δύσπιστος και μπορεί και οφείλει να ανατρέξει στο σχετικό απόσπασμα απ’ το λόγο του Δ. Κουτσούμπα στη Βουλή.

Πέρα όμως από το ιστορικό παρελθόν υπάρχει και το παρόν. ΗΠΑ και ΝΑΤΟ δεν ανακατεύονται στις ελληνοτουρκικές διαφορές. Εύχονται να επιλυθούν ειρηνικά, σαν ούτε να βλέπουν ούτε να ξέρουν την επιθετικότητα της Τουρκίας. Τόσο οι ΗΠΑ όσο και το ΝΑΤΟ κάνουν λόγο για διαφιλονικούμενες περιοχές. Στην ουσία δηλαδή δεν αναγνωρίζουν ούτε το δικαίωμα της επέκτασης της ζώνης των έξι μιλίων σε δώδεκα, ούτε και τον καθορισμό της ΑΟΖ με βάση το χάρτη της Σεβίλλης και το διεθνές δίκαιο.

Για να κατανοηθεί καλύτερα μια τέτοια θέση πρέπει να γνωρίζουμε ότι: αν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ «χάσουν» την Τουρκία και αυτή στραφεί σε άλλες συμμαχίες, τότε θα υπάρξει μεγάλο πρόβλημα – τρύπα τόσο στη διάταξη των δυνάμεων του ΝΑΤΟ όσο και στη γεωστρατηγική των ΗΠΑ. Δηλαδή η γραμμή περικύκλωσης της Ρωσίας θα έχει μετατεθεί κατά μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα από τα νότια σύνορα της, πράγμα πολύ ευνοϊκό γι’ αυτήν. Επομένως η αμερικανονατοϊκή στάση μοιάζει λογική, αφού στην καλύτερη περίπτωση είναι του Πόντιου Πιλάτου, στη δε χειρότερη βοηθά την Τουρκία. Κινείται μάλιστα στο πλαίσιο της ιμπεριαλιστικής πολιτικής των Αμερικανών και του ΝΑΤΟ στο οποίο κυριαρχούν, εξυπηρετώντας τις γεωστρατηγικές τους επιδιώξεις.

Η Ελλάδα από την άλλη πλευρά ανήκει στην ΕΕ, η οποία καταφανώς τηρεί ανεκτική στάση απέναντι στην Τουρκία. Ουσιαστικά δεν ξέφυγε ποτέ από ένα ευχολόγιο ειρηνικής επίλυσης των διαφορών που όμως δεν είναι ήσσονος σημασίας επειδή αφορούν κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας. Οι φημολογούμενες κυρώσεις σε βάρος της Τουρκίας δεν εφαρμόστηκαν. Ας έχουμε υπ’ όψη μας ότι η ΕΕ δεν αναγνωρίζει το χάρτη της Σεβίλλης που αφορά στον καθορισμό της ΑΟΖ με βάση το διεθνές δίκαιο. Και είναι αυτός ο χάρτης της Σεβίλλης που εκπονήθηκε από το ομώνυμο πανεπιστήμιο για λογαριασμό της ΕΕ!… Απ´ αυτόν δε το χάρτη υπολείπεται και η ελληνική κυβέρνηση με τις συμφωνίες που υπέγραψε με Αίγυπτο και Ιταλία.  Παραχωρώντας η Ελλάδα το χειρισμό της ΑΟΖ στην ίδια η ΕΕ, δυσκολεύει τα πράγματα γιατί οι Βρυξέλλες πρέπει να ’χουν γνώμη και επί των συνόρων μας, αφού είναι και σύνορα της ΕΕ.

Αν, τέλος, κρίνουμε τις εξελίξεις από τη στάση της Γερμανίας και δούμε τι επιδίωκε με τις παρεμβάσεις της η Άγγελλα Μέρκελ, που κλείνει τη διαδρομή της μ’ ένα τελευταίο ταξίδι στην Άγκυρα, θα καταλάβουμε ποιο είναι το μείζον θέμα και για την ηγέτιδα δύναμη, Γερμανία, και για την ΕΕ: ένας  σ υ μ β ι β α σ μ ό ς. Υπάρχει αμφιβολία για το ποια προστασία μπορεί να υπάρξει από ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ στην Ελλάδα; Κ α μ ί α.

Οι ελληνικές κυβερνήσεις μέχρι σήμερα παραμένουν δέσμιες του δόγματος «ανήκομεν εις την Δύσιν». Το τηρούν πίστα παρά το γεγονός ότι θέτουν σε κίνδυνο τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας… (συνέχεια προσεχώς).