Η νίκη στα εργοστάσια της Nissan: Σκέψεις σχετικά με τον αγώνα – Ανακοίνωση του ΚΚ Εργαζομένων της Ισπανίας

Σημαντική παρακαταθήκη αφήνει ο πολύμηνος – από τις αρχές Μαΐου- απεργιακός αγώνας των εργατών της Nissan στην Ισπανία, με τη σύναψη συμφωνίας μεταξύ εργοδοσίας και των εκλεγμένων αντιπροσώπων των εργατών, σχετικά με το μέλλον δυο εργοστασίων στη χώρα. Η αρχική απαράδεκτη πρόταση της διοίκησης προέβλεπε την απόλυση όλων των εργατών από το Δεκέμβρη του 2020 με δυσβάστακτους όρους, όπως τις ελάχιστες δυνατές αποζημιώσεις, αλλά και την απαίτηση να επιστραφεί μέρος αυτής σε περίπτωση που η επιχείρηση έβρισκε νέα θέση απασχόλησης σε κάποιους εργάτες εκτός Nissan.

Χάρη στον αγώνα και την ενότητά τους, οι εργάτες κατόρθωσαν να βελτιώσουν αισθητά τους όρους, πετυχαίνοντας αποζημίωση 60 ημερών το χρόνο, ανεξάρτητα από το ύψος των αποδοχών, κατάργηση του όρου μερικής επιστροφής της αποζημίωσης σε περίπτωση εξεύρεσης απασχόλησης στην επιχείρηση – διάδοχο της Nissan, αναστολή των μαζικών απολύσεων ως το Δεκέμβρη του 2021, πρόγραμμα κινήτρων για εθελούσια έξοδο από το Γενάρη του 2021.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Εργαζομένων της Ισπανίας από την πρώτη στιγμή βρέθηκε στο πλευρό των απεργών, και με ανακοίνωσή του μετά το αποτέλεσμα των διμερών διαπραγματεύσεων, χαιρετίζει τις “απίστευτες 93 μέρες [απεργίας] που έχουν ελάχιστα παράλληλα παραδείγματα στην πρόσφατη εργατική ιστορία της Καταλονίας”, προσθέτοντας πως “ο αγώνας αποδίδει και είναι το βασικό μας όπλο για την κατάκτηση εργασιακών δικαιωμάτων”.

Την ίδια στιγμή, οι κομμουνιστές της Ισπανίας, μιλώντας πάντα με ειλικρίνεια και χωρίς κολακείες στην εργατική τάξη, επισημαίνουν και την αντικειμενική υστέρηση της στοχοθεσίας αυτού του αγώνα, ο οποίος δεν μπόρεσε να αποτρέψει εντέλει τις ίδιες τις απολύσεις, ακριβώς επειδή δεν είχε στο σκεπτικό του το ζήτημα του ποιος τελικά κατέχει τα μέσα παραγωγής ώστε να αποφασίζει για την τύχη τους και φυσικά την τύχη των εργαζόμενων σε αυτά. Χαρακτηριστικά το PCTE επισημαίνει πως “μετά από τρεις μήνες απεργίας επ’αόριστον, με το σκληρότατο τίμημα που αυτή έφερε στους εργάτες και τις οικογένειές τους, είναι αναπόφευκτο να αναρωτηθεί κανείς αν το τελικό αποτέλεσμα του αγώνα ήταν το καλύτερο που μπορούσε να επιτευχθεί. Είναι αναγκαίο να σκεφτούμε σχετικά με τις συνθήκες κάτω από τις οποίες έφτασε στο τέλος ο αγώνας, σα μάθημα για τους κλαδικούς αγώνες που θα έρθουν. Η εργατική τάξη δε θαυμάζει μόνο απροσμέτρητα τους εργάτες της Nissan: Τώρα είναι η ώρα να μάθουν από τις κατακτήσεις και τα λάθη τους, από αυτά που τους ξεχώρισαν κι αυτό που άφησαν στη μέση στα μισά του δρόμου.

Στο ερώτημα για το αν ήταν οι απολύσεις, έστω με ευνοϊκές συγκριτικά με την αρχική πρόταση συνθήκες, η μόνη διέξοδος για τους εργάτες, το ΚΚΕΙ δίνει την απάντηση: “Για να το δούμε αυτό, πρέπει να επιστρέψουμε στη βασική αρχή του αγώνα. Η αναγκαιότητα της εθνικοποίησης των εργοστασίων και του εργατικού ελέγχου σε καμία στιγμή δε βρέθηκαν στο τραπέζι. Μέσα στο εργοστάσιο υπήρχε ένα μουρμουρητό, χειροπιαστό στις συζητήσεις των εγκαταστάσεων στη Μοντκάδα και το Σάντ Αντρέου, υπέρ αυτής της θέσης. Δεν οδήγησε ποτέ πουθενά”. Η ανακοίνωση τονίζει επίσης τις ευθύνες των ισπανικών κυβερνήσεων, τόσο της κεντροδεξιάς του Λαϊκού Κόμματος, όσο και της κεντροαριστεράς του Σάντσεθ: “Το κράτος θα μπορούσε να έχει δυσκολέψει την αποχώρηση της Nissan, ή σε τελική ανάλυση να εθνικοποιήσει τη βιομηχανία. Στα χέρια του είχε το μέλλον 25000 εργατών, αλλά το κράτος, πέρα από λόγια, δε θέλησε ποτέ να αναλάβει δράσει κατά των συμφερόντων των μετόχων. Το κράτος δεν είναι ουδέτερο, έχει ταξικά συμφέροντα και σε αυτή την περίπτωση ο στόχος “Η Νissan δε θα κλείσει”, περνούσε μέσα από ανατροπή της βούλησής του.

Η ανακοίνωση αναγνωρίζει τις τίμιες προθέσεις των εκλεγμένων αντιπροσώπων των εργατών, τονίζοντας παράλληλα πως “μόνο η εθνικοποίηση του εργοστασίου μπορούσε να εγγυηθεί τη συνέχεια όλου του εργοστασίου και τη σταθερότητα των εργασιακών συνθηκών”.

“Με αυτή την έννοια”, συνεχίζει η ανακοίνωση, “είναι αναγκαίο να ανοίξει μια ευρεία συζήτηση στους χώρους δουλειάς σχετικά με τη βιωσιμότητα της εθνικοποίησης των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και την αναγκαιότητα εργατικού ελέγχου και σχεδιασμού της οικονομίας.”

Επιπλέον, η ανακοίνωση καλεί τους εργαζόμενους του εργοστασίου της Nissan, να μην ξεχάσουν τις 20000 οικογένειες που ζουν από εταιρείες – υπεργολάβους της Nissan, που έμειναν εκτός των συμφωνιών τερματισμού της απεργίας.

“Καλούμε όλος τους εργάτες της Nissan να δημιουργήσουν μια αγωνιστική πλατφόρμα αγώνα για να στηρίξουν τα αδέφια τους στους υπεργολάβους και να κερδίσουν άλλη μια νίκη, αυτή τη φορά σε αυτό το πεδίο”.

Κλείνοντας, το PCTE υπογραμμίζει πως:

“Αυτή η μάχη είναι η πρώτη από πολλές. Η κρίση που πυροδοτήθηκε από τον κορονοϊό είναι μια κρίση που γεννιόταν στους κόλπους των καπιταλιστικών οικονομικών στη διάρκεια του 2018 και 2019 και οι καπιταλιστές είναι έτοιμοι να την αντιμετωπίσου όπως έκαναν με εκείνη του 2008: με σκληρές περικοπές των εργασιακών δικαιωμάτων. Μόνο η ταξική ενότητα και ο αγώνας θα μας επιτρέψουν να βγούμε από αυτή την κρίση διατηρώντας δικαιώματα και ενισχύοντας την εργατική οργάνωση που πρέπει να φτάσουμε μέχρις εσχάτων, να αποκτήσουμε μια χώρα για την εργατική τάξη”.