“Καλλιστεία” μεταναστών με βάση τις ανάγκες του κεφαλαίου σχεδιάζει η γερμανική κυβέρνηση

Από την αρχή της προσφυγικής κρίσης το 2015 δεν αποτελεί μυστικό πως η σχετικά αθρόα εισδοχή προσφύγων και μεταναστών στη Γερμανία, που έκτοτε ανοιγοκλείνει τη στρόφιγγα βάσει πολιτικών και οικονομικών σκοπιμοτήτων, υπαγορεύτηκε από τις ανάγκες της εγχώριας αστικής τάξης, για φτηνό κι ως επί το πλείστον εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό. Αυτό που ως τώρα γινόταν άτυπα, λαμβάνει πλέον και θεσμική υπόσταση, αφού με δυο νόμους, η γερμανική κυβέρνηση επιχειρεί να ξεχωρίσει “την ήρα από το στάρι” μεταξύ προσφύγων και μεταναστών. Στόχος να επωφεληθούν τα εγχώρια μονοπώλια από τους “καλούς” μετανάστες, με υψηλά προσόντα και χαμηλές απαιτήσεις και να εκδιωχθούν όσοι κρίνονται “φύρα”.

Την ερχόμενη Δευτέρα αναμένεται να κληθούν εμπειρογνώμονες στην επιτροπή εσωτερικών της γερμανικής βουλής, προκειμένου να θεσπίσουν κριτήρια εισδοχής αλλοδαπών στη χώρα, αλλά και “υποχρεωτικής αναχώρησης” για τους ανεπιθύμητους μετανάστες. Οι κατευθύνσεις που θα κινηθούν οι προτάσεις των “ειδικών” είναι προδιαγεγραμμένες: Διευκόλυνση της προσέλκυσης εργαζομένων υψηλής ειδίκευσης από τρίτες χώρες μαζί με παράλληλη απλοποίηση της διαδικασίας απέλασης των “αντιπαραγωγικών” ξένων από τη Γερμανία. Η κυβέρνηση δεν κρύβει καν για λογαριασμό τίνος προχωρά σε αυτά τα μέτρα, αφού μόλις πριν λίγες βδομάδες ο γνωστός υπερσυντηρητικός υπουργός εσωτερικών Χορστ Ζεεχόφερ, καμάρωνε πως τα μέτρα λαμβάνονται “σε στενότατη συνεργασία με τις γερμανικές επιχειρήσεις”.

Σύμφωνα με έναν από τους δυο σχεδιαζόμενους νόμους, όσοι δουν τις αιτήσεις ασύλου τους να απορρίπτονται, θα λαμβάνουν τις ελάχιστες παροχές για την επιβίωσή τους. Αντιμέτωποι με τη σύλληψη βρίσκονται ακόμα κι αν κριθεί από τις αρμόδιες αρχές πως “δε συμμετέχουν επαρκώς στην έκδοση διαβατηρίου”. Σε αυτές τις περιπτώσεις, θα στοιβάζονται μαζί με εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου, ενώ όσοι ντόπιοι τους βοηθούν “να εξαφανιστούν” διαπράττουν επίσης ποινικό αδίκημα. Σε περίπτωση ποινικών παραβάσεων, ακόμα και χαμηλής βαρύτητας, οι τιμωρίες κυμαίνονται από δραστική περικοπή των πενιχρών επιδομάτων ως την άμεση απέλαση.

Ο σοσιαλδημοκράτης υπουργός εργασίας της συγκυβέρνησης με τους χριστιανοδημοκράτες, Χουμπέρτους Χάιλ, συμφωνεί με το πνεύμα του νόμου, ενώ το νεοφιλελεύθερο FDP ζητά ακόμα πιο “τολμηρή” προσέλκυση ειδικευμένων από το εξωτερικό και γρηγορότερη απέλαση των απορριφθέντων μέσω ενός “point system”. Σε παρόμοιο μήκος κύματος οι Πράσινοι, που μετά τη δεύτερη θέση τους στις ευρωεκλογές διεκδικούν να καταστούν βασικό αντίπαλον δέος, υποκαθιστώντας την ολοένα και πιο ισχνή γερμανική σοσιαλδημοκρατία. Η εκπρόσωπός τους Κάτριν Γκέρινγκ Έκαρντ ζήτησε μια “κάρτα ταλέντων”, με την οποία οι μετανάστες θα μπορούν να αναζητούν δουλειά “ακόμα και κατώτερη των προσόντων τους” για έξι μήνες, αρκεί να έχουν χρήματα για να συντηρηθούν στη διάρκεια αυτού του εξαμήνου. Σε αναμενόμενα επίπεδα ξενοφοβίας κινήθηκε η παρέμβαση του AfD, που θεωρεί υπερβολικά επιεική τα νομοσχέδια και όχημα προώθηση του “εξισλαμισμού” της γερμανικής κοινωνίας.

Η οπορτουνιστική Die Linke από την άλλη, παρά την υποκριτική εναντίωσή της στο νομοσχέδιο που “στοχεύει μονόπλευρα στα συμφέροντα των γερμανικών επιχειρήσεων”, επί της ουσίας συμφωνεί όμως με το “άνοιγμα της αγοράς εργασίας”, προβάλλοντας την αυταπάτη πως στο παρόν σύστημα θα μπορούσε να εξασφαλίσει “καλή δουλειά” για όλους τους μετανάστες.

Με πληροφορίες από jungewelt.de