Κλιμακώνεται η ένταση στη Βενεζουέλα
Η κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν αναγνωρίζει το εκλογικό αποτέλεσμα για τη Συντακτική Συνέλευση και καλεί σε δυναμικά κι ευέλικτα μέτρα ενάντια στον αυταρχισμό της κυβέρνησης, σε μια μόλις συγκαλυμμένη προαναγγελία πραξικοπήματος ή στρατιωτικής ιμπεριαλιστικής επέμβασης.
Εν μέσω έντασης, βίαιων διαδηλώσεων κι επεισοδιακών συγκρούσεων (με απολογισμό 9 νεκρούς) διεξήχθησαν χτες στη Βενεζουέλα οι εκλογές για την ανάδειξη Συντακτικής Συνέλευσης. Το Εθνικό Εκλογικό Συμβούλιο ανακοίνωσε πως παρά τη βία και τις απειλές, άσκησαν το εκλογικό τους δικαίωμα οκτώ εκατομμύρια πολίτες, που σε ποσοστό μεταφράζεται ως συμμετοχή πάνω από 40%. Παραλίγο βέβαια να μην ψηφίσει ο Πρόεδρος της Βενεζουέλας, Νικολά Μαδούρο, ο οποίος είχε ξεχάσει να ανανεώσει το βιβλιάριό του και έτσι το ηλεκτρονικό σύστημα δεν τον αναγνώριζε βγάζοντας το μήνυμα “το πρόσωπο δεν υπάρχει ή το βιβλιάριο έχει ακυρωθεί”…
Ο Μαδούρο ευχαρίστησε τις χώρες της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής για την υποστήριξή τους, και είπε πως η Λατινική Αμερική θα ξεκινήσει ένα νέο γύρο αγώνα. Ενώ η πρόεδρος του εκλογικού συμβουλίου, δήλωσε μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων πως “η ειρήνη νίκησε. Άρα κι η Βενεζουέλα νίκησε”.
Δε φαίνεται να είναι όμως τόσο απλά τα πράγματα, καθώς πέρα από τις αντιδράσεις της αντιπολίτευσης που μποϊκόταρε τις εκλογές, είναι σε εξέλιξη μια -μόλις συγκαλυμμένη- ιμπεριαλιστική επέμβαση για την ανατροπή της εκλεγμένης κυβέρνησης στη Βενεζουέλα. Ήδη διάφορες δυτικές κυβερνήσεις αρνούνται να αναγνωρίσουν το αποτέλεσμα των εκλογών, μιλώντας για διαβλητή διαδικασία. Πρωτοστάτης σε αυτήν την κίνηση είναι φυσικά η κυβέρνηση των ΗΠΑ, καλώντας στη λήψη “δυναμικών κι ευέλικτων μέτρων κατά του αυταρχισμού του Μαδούρο”.
Αναρωτιέται κανείς πόσο πιο ανοιχτά θα μπορούσε να γίνει στη “διπλωματική γλώσσα” η επίσημη προαναγγελία ενός πραξικοπήματος ή μιας στρατιωτικής, ιμπεριαλιστικής επέμβασης…
Οι ομοιότητες στη στόχευση και τη μεθοδολογία με αντίστοιχες περιπτώσεις “παρδαλών (αντ)επαναστάσεων” και επεμβάσεων σε άλλες χώρες, όπως στην Ουκρανία, είναι τόσο φανερές που οι εικόνες μιλάνε από μόνες τους για το πώς η ιστορία επαναλαμβάνεται σαν τραγωδία…
Venezuela 2017, Ukraine 2014. Spot the difference. pic.twitter.com/ev54DBUNfV
— FCN (@fcnuns) 29 Μαΐου 2017
Venezuela vs Ukraine. Spot the difference: pic.twitter.com/4hqoiAZTsh
— FCN (@fcnuns) 29 Ιουλίου 2017
Venezuela vs Ukraine. Spot the difference: pic.twitter.com/jS6WMvXxsk
— FCN (@fcnuns) 30 Ιουλίου 2017
Spot the difference:
“My name is Yulia and I’m speaking from Ukraine”
“My name is Mariel and I’m speaking from Venezuela” pic.twitter.com/z1h4ZfhMfh— FCN (@fcnuns) 30 Ιουλίου 2017
Δυστυχώς, το κυβερνητικό στρατόπεδο δεν είναι άμοιρο ευθυνών για αυτήν την κατάσταση. Είναι λογικό κι επόμενο να προσπαθεί να σηκώσει κεφάλι η αντίδραση, εφόσον δε δέχτηκε ποτέ αποφασιστικά χτυπήματα η κυριαρχία της, στη λογική μιας “σταδιακής και ειρηνικής μετάβασης” προς το “σοσιαλισμό του 21ου αιώνα”. Κι είναι προφανώς πως επιχειρεί να πατήσει ακριβώς πάνω στα κενά και τις αδυναμίες του αντιπάλου (μαζί με την παχυλή χρηματοδότηση από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα) για να χτυπήσει το λαϊκό κίνημα.
Αυτά καθορίζουν και τη λεπτή θέση του ΚΚ Βενεζουέλας, που συμμετείχε με δική του, ξεχωριστή πλατφόρμα στις εκλογές, και βασικό σύνθημα: ούτε φασισμός, ούτε παράδοση (των όπλων), ούτε διαφθορά. Όλη η εξουσία στον εργαζόμενο λαό.
