Κομμουνιστική Πρωτοβουλία Κύπρου – Για τα 50 χρόνια από το δίδυμο ιμπεριαλιστικό έγκλημα του 1974

Ανακοίνωση με αφορμή τα 50 χρόνια από το δίδυμο ιμπεριαλιστικό έγκλημα του 1974, από το Σωματείο «Κομμουνιστική Πρωτοβουλία Κύπρου, για την ανασυγκρότηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος»

50 χρόνια έχουν περάσει από το δίδυμο ιμπεριαλιστικό έγκλημα του 1974, αλλά οι πληγές του παραμένουν ανοικτές. Η Κύπρος και ο λαός της παραμένουν μοιρασμένοι από την τουρκική κατοχή και το συνεχιζόμενο ΝΑΤΟϊκό έγκλημα. Tο προδοτικό πραξικόπημα και η τουρκική εισβολή το μαύρο Ιούλη του 1974 δεν ήταν «κεραυνός εν αιθρία». Η Χούντα των Αθηνών και η ΕΟΚΑ Β’ άνοιξαν την κερκόπορτα στον Αττίλα εκτελώντας το έγκλημα ενάντια στην Κύπρο και στον κυπριακό λαό. Ενα έγκλημα αποτέλεσμα μιας μακρόχρονης διεργασίας από τους πιο σκοτεινούς κύκλους των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Διχοτομικά σχέδια, «διπλές ενώσεις», απόπειρες φυσικής εξόντωσης του Προέδρου Μακαρίου και μια σειρά μεθοδεύσεων οδήγησαν στο αποκορύφωμα της προδοσίας της Χούντας και της ΕΟΚΑ Β’ που παρέδωσαν τη μισή Κύπρο στην Τουρκία. 

Τιμούμε τη μνήμη όσων αντιστάθηκαν στο προδοτικό πραξικόπημα, όσων έδωσαν τη μάχη ενάντια στα όπλα που έστρεψε το ΝΑΤΟ κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας, και όσων έδωσαν σε αυτή τη μάχη ότι πολυτιμότερο είχαν. Τιμούμε τους κομμουνιστές και τους δημοκράτες αντιστασιακούς που έδωσαν μια άνιση μάχη ενάντια στα υποχθόνια πλάνα των ιμπεριαλιστών.

50 χρόνια μετά η αναγκαιότητα για κοινή πάλη όλων των Κυπρίων ενάντια στον ιμπεριαλισμό και στην κατοχή είναι επίκαιρη όσο ποτέ άλλοτε. Απέναντι στις σειρήνες του φασισμού και του σοβινισμού, ένθεν κακείθεν του κατοχικού συρματομπλέγματος, αλλά και απέναντι στις σειρήνες της υποταγής σε ιμπεριαλιστικές διευθετήσεις που κάθε άλλο παρά λύνουν το Κυπριακό προς όφελος του λαού μας. Είναι το ίδιο το ΝΑΤΟ που στηρίζοντας την κατοχική δύναμη ξανά, έχει προκλητικά καταγράψει στους χάρτες του την Κύπρο με συντεταγμένες αντί με όνομα, με πρόταση φυσικά των ΗΠΑ!

Η εργατική τάξη στην Κύπρο, ανεξάρτητα γλώσσας, πρέπει να υπερβεί τα τεχνητά όρια αυτών των δυο αντιλήψεων και μακριά από μοιρολατρίες, ψευδαισθήσεις, εθνικισμούς και υποταγή στα ιμπεριαλιστικά κέντρα (που δημιούργησαν το Κυπριακό) να πάρει την υπόθεση του τόπου στα χέρια της. Να δώσει την κοινή πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό για λύση υπέρ των λαϊκών συμφερόντων και απέναντι από τους ντόπιους κεφαλαιοκράτες.

Τα θεμέλια λύσης του Κυπριακού δεν μπορούν και δεν πρέπει να περιλαμβάνουν στοιχεία διαχωρισμού, αλλά πρέπει να περιλαμβάνουν την καθιέρωση αρχών και θεσμών που συγκρούονται με κάθε μορφή διακρίσεων και την ίδια τη λογική που το έχει δημιουργήσει και διαιωνίσει, ιδιαίτερα τον εθνοτικό διαχωρισμό.

Στην αναγκαία και επιτακτική λύση θα πρέπει να τίθεται ως προαπαιτούμενο ο λαός, Ε/Κ, Τ/Κ, Αρμένιοι, Μαρωνίτες, Λατίνοι να είναι κυρίαρχος αφέντης, σε μια ακέραιη, ανεξάρτητη, ελεύθερη από εγγυητές, ξένα στρατεύματα και διαχωρισμούς, επανενωμένη πατρίδα. 

Στόχος μας είναι η κοινή αντικατοχική πάλη Ε/Κ και Τ/Κ με κατεύθυνση ενάντια στον ιμπεριαλισμό, με μπροστάρη την εργατική τάξη, για μια πραγματική λύση του Κυπριακού που θα είναι προς όφελος του λαού μας και όχι ένα κλείσιμο του Κυπριακού προς όφελος των ιμπεριαλιστών και της αστικής τάξης. Άλλωστε, η ιστορική πείρα δείχνει ότι η ιμπεριαλιστική Ειρήνη ή οι πρόσκαιρες συμμαχίες και διευθετήσεις εθνοτικών ζητημάτων, καταλήγουν μοιραία σε νέες συγκρούσεις και εχθροπραξίες στο μέλλον, αφού είναι αδύνατη μια έντιμη συμφωνία προς όφελος του λαού λόγω των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. 

Απόδειξη αυτού, είναι πως  οι αστικές τάξεις που  διαπραγματεύονται το Κυπριακό εδώ και  δεκαετίες δεν  μπόρεσαν να εξασφαλίσουν βιώσιμη λύση. Η αστική τάξη δεν μπορεί να φέρει μια λύση δίκαιη, προς όφελος του λαού γιατί δεν μπορεί να συγκεράσει όλα τα αντιτιθέμενα και συγκρουόμενα συμφέροντα εντός της Κύπρου, τον λαϊκό πόθο για επανένωση και τα συμφέροντα του ιμπεριαλισμού στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.

Η δράση μας για λύση πρέπει να λαμβάνει υπόψη την ιστορική πείρα, να αντιπαρατίθεται με τους συσχετισμούς δυνάμεων και να μπορεί να συνδέσει τον αγώνα για λύση στο Κυπριακό, με τη πάλη για κατάργηση της γενεσιουργού αιτίας που είναι το εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα. 

Παλεύουμε για:

Λύση του Κυπριακού με απελευθέρωση και επανένωση του συνόλου του λαού μας, με τον τερματισμό της τουρκικής κατοχής και εξάλειψη των συνεπειών της. 

Αποχώρηση των τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων και κάθε ξένου στρατού και αγήματος και κατάργηση των βάσεων από το νησί. 

Τη διασφάλιση του δικαιώματος των προσφύγων και εκτοπισθέντων να επιστρέψουν στις εστίες τους.

Ακέραιη και ανεξάρτητη Κύπρο χωρίς ξένους εγγυητές και προστάτες.

Μία κρατική οντότητα με μία διεθνή προσωπικότητα, μια ιθαγένεια και μια ενιαία κυριαρχία με σημείο αναφοράς τον ένα λαό (που περιλαμβάνει Ελληνοκύπριους, Τουρκοκύπριους, Αρμένιους Μαρωνίτες, Λατίνους). Ένας λαός ανεξάρτητα γλώσσας και θρησκείας. Ένα κράτος που αναγνωρίζει και σέβεται τις εθνικές, γλωσσικές, θρησκευτικές και άλλες ιδιαιτερότητες (π.χ. παραδόσεις, πολιτιστικές ιδιαιτερότητες κτλ). 

Ενιαία οικονομία και θεσμούς ώστε να αναδεικνύεται η πραγματική, η ταξική φύση της αντιπαράθεσης. Παλεύουμε έτσι ώστε Ε/Κ και Τ/Κ να αναγνωρίσουν ότι η σύγκρουση είναι ανάμεσα σε εργαζόμενους και κεφαλαιοκράτες και την εξουσία τους, ανεξάρτητα γλώσσας και θρησκείας.

Ελεύθερη διακίνηση και εγκατάσταση σε όλη την επικράτεια της Κύπρου χωρίς περιορισμούς. 

Απεξάρτηση από κάθε είδους ιμπεριαλιστικό οργανισμό. Αυτό σημαίνει πρώτα και κύρια κατάργηση των εγγυήσεων από Τουρκία, Ελλάδα και Βρετανία και παράλληλα μη αντικατάσταση τους από άλλους διακρατικούς ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς περιλαμβανομένων της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Αποδέσμευση από τα δεσμά της αντιδραστικής ΕΕ και ανατροπή του εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού συστήματος. Όχι μόνο δεν αποδεχόμαστε ευρωενωσιακές εγγυήσεις αλλά ούτε αποδεχόμαστε τις όποιες αναφορές στο λεγόμενο ευρωπαϊκό (ευρωενωσιακό) κεκτημένο, διαλύοντας τις ψευδαισθήσεις που δημιουργεί στο λαό η σχετική ρητορεία αστικών δυνάμεων. Εξάλλου, η ΕΕ προσαρμόζει το λεγόμενο κεκτημένο της ανά περίπτωση με εξαιρέσεις, σύμφωνα με τα συμφέροντα του κεφαλαίου και τους διεθνείς συσχετισμούς δυνάμεων. Αυτό αποδεικνύεται από την πάγια θέση της ΕΕ ότι θα συμπεριλάβει στο κεκτημένο, με εξαιρέσεις, ότι συμφωνηθεί στην “τελική λύση” του Κυπριακού.

Τερματισμό του εποικισμού και αποχώρηση των εποίκων, προϊόν εγκλήματος πολέμου, με εξαίρεση συγκεκριμένων ανθρωπιστικών περιπτώσεων που θα πρέπει να περιορίζονται, έτσι ώστε να μην αλλοιώνεται η βούληση του λαού και της ίδιας της τ/κ κοινότητας.

Αλλαγή συσχετισμών και τη διαμόρφωση των προϋποθέσεων που θα δώσουν τη δυνατότητα στο λαό μας να διεκδικήσει μια δίκαιη λύση του Κυπριακού, που δεν θα είναι προϊόν επισφαλών συμφωνιών δεμένων στο άρμα του ιμπεριαλισμού, αλλά θα εδράζεται στις ανάγκες του Κυπριακού λαού, Ε/Κ, Τ/Κ, Αρμενίων, Μαρωνιτών, Λατίνων. 

Με βάση τους παραπάνω άξονες θα παρακολουθούμε και θα παρεμβαίνουμε στις εξελίξεις, υποστηρίζοντας την αρχή του ενός κράτους, απορρίπτοντας τη  διχοτόμηση και τη λύση δύο κρατών. Σημειώνουμε ότι η διζωνική διευθέτηση που προωθείται, δεν συνιστά ομοσπονδιακή αλλά συνομοσπονδιακή  διευθέτηση. “Λύση”  “δύο συνιστώντων κρατών.” Το κρίσιμο ζήτημα είναι ο μη  εθνοτικός διαχωρισμός, που και στην περίπτωση του “ενιαίου κράτους”, (όπως καθοριζόταν στο σύνταγμα της κολοβής ανεξαρτησίας του 1960 που προήλθε από τη ΝΑΤΟϊκή διευθέτηση του 1959), στηριζόταν στην φιλοσοφία του διαχωρισμού – (εθνικού, γλωσσικού, θρησκευτικού) ο οποίος αποδείχθηκε καταστροφικός για το λαό μας. Εμείς θα εξετάσουμε τη κάθε μορφή λύσης στη βάση των αρχών που θέσαμε. Αυτό θα κάνουμε και για μια ομοσπονδιακή μορφή της. Η αναγκαιότητα για μια Πατρίδα, μια κυριαρχία, μια οικονομία, ένα λαό, ένα εκλογικό σύστημα με μη χωριστές εκλογικές λίστες στην βάση κριτήριων εθνικής καταγωγής, είναι αδιαπραγμάτευτα.

Η μήτρα που γεννά το κυπριακό πρόβλημα, αλλά και κάθε άλλη ιμπεριαλιστική επί γης επέμβαση, είναι η ίδια. Η δράση μας θα αποκαλύπτει αυτή τη πραγματική φύση του Κυπριακού προβλήματος. Παλεύουμε για να δημιουργηθεί με τον λαϊκό αγώνα το έδαφος για απελευθέρωση της σκλαβωμένης πατρίδας και επανένωση του λαού μας. Η πάλη για το Κυπριακό πρόβλημα είναι άρρηκτα δεμένη με την πάλη της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, συνολικά του μαζικού λαϊκού κινήματος, για να ανοίξει ο δρόμος για την κατάργηση  της ταξικής σκλαβιάς, της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, αυτής που συνεχώς θα γεννά νέες κρίσεις, πολέμους, εθνικούς διαχωρισμούς, μοιρασμένες πατρίδες, αδικία.