Λευτεριά στην Αχέντ Ταμίμι – Ο μύθος του Δαβίδ με αντεστραμμένους ρόλους

Η στοχοποίηση της 16χρονης Άχεντ από τους ισραηλινούς κατακτητές κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν. Η περίπτωσή της συγκινεί ένα ευρύτερο κοινό, γίνεται σύμβολο του αγώνα του παλαιστινιακού λαού, και ξεσηκώνει ένα διεθνές, μαζικό κίνημα αλληλεγγύης που απαιτεί την άμεση απελευθέρωσή της.

Την ώρα που κάποια κίτρινα ΜΜΕ, έντυπα και ηλεκτρονικά, μεταδίδουν τρομερά “ρεπορτάζ” του τύπου “γυναίκες από την Παλαιστίνη χαστουκίζουν ισραηλινούς στρατιώτες” κι εστιάζουν στο… δράμα των δολοφόνων και τη γενική κατακραυγή που αντιμετωπίζουν, στην Παλαιστίνη λαμβάνει χώρα ένα μικρό πογκρόμ. Μόνο μετά από τις δηλώσεις του Τραμπ με τις οποίες αναγνώριζε μονομερώς την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του ισραηλινού κράτους, έχουν γίνει εκατοντάδες συλλήψεις Παλαιστίνιων (πάνω από 450), εκ των οποίων οι μισές τουλάχιστον αφορούν μικρά, ανήλικα παιδιά.

Μία από αυτές τις περιπτώσεις είναι κι η 16χρονη Αχέντ Ταμίμι. Οι ισραηλινοί στρατιώτες εισέβαλαν στο σπίτι της ξημερώματα, χτύπησαν τη μητέρα της και τα αδέλφια της, κατέσχεσαν κινητά, υπολογιστές και άλλες ηλεκτρονικές συσκευές, και συνέλαβαν την 16χρονη Αχέντ -όπως κατήγγειλε ο πατέρας της, σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης. Λίγο αργότερα συνελήφθη κι η μητέρα της, Ναριμάν, που πήγε στο αστυνομικό τμήμα, να διαμαρτυρηθεί για το γεγονός.

 

Όλα αυτά συμβαίνουν στο Ναμπί Σαλέχ -ένα από τα κατεχόμενα παλαιστινιακά χωριά, όπου επικρατεί ο νόμος του ισραηλινού στρατού- με αφορμή τη συμμετοχή της Αχέντ σε διαμαρτυρία για τη βιαιότητα του ισραηλινού στρατού, που χτύπησε με σφαίρα τον 14χρονο αδελφό της, και τον έστειλε στο νοσοκομείο, σε κωματώδη κατάσταση. Και σα να μην ήταν αρκετό αυτό, συνέλαβε την Άχεντ με τις κατηγορίες της επίθεσης εναντίον στρατιωτών και συμμετοχής σε βίαιες εκδηλώσεις, οδηγώντας την σε άγνωστη κατεύθυνση (οπότε μιλάμε για κρατική απαγωγή).

 

Η Άχεντ προέρχεται από οικογένεια αγωνιστών, με συνεχή δράση ενάντια στην ισραηλινή κατοχή. Ο πατέρας της είχε συλληφθεί άδικα πριν μερικά χρόνια και αυτή ήταν η πρώτη -αλλά όχι και τελευταία- φορά που η 9χρονη τότε Άχεντ έδειξε το θάρρος της απέναντι στους πάνοπλους στρατιώτες των κατακτητών, δίνοντας ένα δυνατό, μοναδικό στιγμιότυπο στο φωτογραφικό φακό.

Έκτοτε έχει συμμετάσχει σε πολλές δράσεις, έχει μιλήσει σε διεθνή συνέδρια και προσπαθεί να ευαισθητοποιήσει με κάθε τρόπο την κοινή γνώμη για τη δραματική κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο λαός της. Μπορεί να μην έχει καν ενηλικιωθεί, αλλά βάζει τα γυαλία σε πολλούς ενήλικους με την ηρωική στάση της και την αξιοπρέπεια που δείχνει.

Η στοχοποίησή της από τους ισραηλινούς κατακτητές κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν. Αλλά η περίπτωσή της συγκινεί ένα ευρύτερο κοινό, γίνεται σύμβολο του αγώνα του παλαιστινιακού λαού, και ξεσηκώνει ένα διεθνές, μαζικό κίνημα αλληλεγγύης που απαιτεί την άμεση απελευθέρωσή της.

Μπορεί τα δικά της όπλα να φαντάζουν πενιχρά απέναντι στον ισραηλινό στρατό -έναν από τους πιο ισχυρούς και καλά εξοπλισμένους στρατούς στον κόσμο- αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο μύθος του Δαβίδ αλλάζει, οι ρόλοι αντιστρέφονται, κι ο ηρωικός λαός, με μια σφεντόνα, αρνείται να υποκύψει στον κατακτητή και να γονατίσει.

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: