Μάρκο Ρίτσο – “Θέλουμε να φτιάξουμε κομμουνισμό και με τους μη κομμουνιστές” (VIDEO)

Μια συνέντευξη διαφορετική από τα καθιερωμένα έδωσε ο γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος στην Ιταλία Μάρκο Ρίτσο, στα πλαίσια της συνέντευξής του στο διαδικτυακό κανάλι Book topics, το οποίο, πέρα από την ενασχόληση με θέματα της σύγχρονης λογοτεχνίας, φιλοξενεί καλεσμένους στα “Pizza talks”. Όπως ομολογεί και ο ίδιος ο γγ με χιουμοριστική διάθεση στην αρχή του βίντεο, “έχω δώσει πολλές συνεντεύξεις, αλλά ποτέ με μια πίτσα μπροστά”, πίτσα που αποτελεί συνδετικό κρίκο μεταξύ συνεντευξιαστή και συνεντευξιαζόμενου. Θέμα της συζήτησης, που προβλήθηκε πριν δυο μέρεις, είναι τι σημαίνει κομμουνισμός και το να είσαι κομμουνιστής το 2020.

Μιλώντας για το πώς ξεκίνησε το πάθος του για την πολιτική, ο Ρίτσο θυμάται τα φοιτητικά του χρόνια στο Τεχνικό Ινστιτούτο του Τορίνο, σε μια εποχή έντονων ζυμώσεων στις αρχές της δεκαετίας του ’70, αλλά και την καθοριστική επίδραση της εργατικής συνοικίας όπου μεγάλωσε και των βιωμάτων του πατέρα του, εργάτη της FIAT, που τον έφεραν από νωρίς σε επαφή με την αίσθηση της αδικίας. Υπενθυμίζει πως την εποχή εκείνη η πόλη ήταν διαιρεμένοι σε όσους στήριζαν τη FIAT, δηλαδή τα αφεντικά, τα διευθυντικά στελέχη και τους “πουλημένους”, όπως χαρακτηρίζει όσους προσπαθούσαν να ανέλθουν ιεραρχικά γλείφοντας τους ανωτέρους τους και καταδίδοντας τους συναδέλφους τους, κι από την άλλη την πλειονότητα των εργατών και όσων στέκονταν στο πλευρό των ανθρώπων του μόχθου. “Άρχισα να γίνομαι κατά κάποιο τρόπο κομμουνιστής”, λέει ο Ρίτσο, προσθέτοντας πως “είναι μια δύσκολη λέξη, αλλά ήταν η έννοια της υπέρβασης των αδικιών, κοινωνικών και γενικών”. Επιπλέον, τονίζει πως προσελκύστηκε από την κομμουνιστική ιδεολογία, γιατί είναι η πιο οργανωμένη γραμμή για την αλλαγή της κοινωνίας, υπενθυμίζοντας πως πριν από την επανάσταση του Οχτώβρη καμία απόπειρα να αλλάξει ριζικά ο κόσμος δεν είχε πετύχει, φέρνοντας ως παράδειγμα τους Αναβαπτιστές του Τόμας Μίντσερ  το 16ο αιώνα που κατασφαγιάστηκαν μετά την αποτυχία της Εξέγερσης των χωρικών, αλλά και το στρατό σκλάβων του Σπάρτακου, που συντρίφτηκε από τις ρωμαϊκές λεγεώνες.

Παράλληλα, δεν παραλείπει να επισημάνει ότι ήδη από εκείνη την εποχή το ιστορικό ΚΚ Ιταλίας βρισκόταν ήδη στην πορεία που θα το οδηγούσε μετά τις ανατροπές του ’89-’91 στην αυτοδιάλυση και τη μετατροπή του στο σημερινό Δημοκρατικό Κόμμα, καθώς ήταν η περίοδος του ευρωκομμουνισμού, του Μπερλινγκουέρ και του “ιστορικού συμβιβασμού” με τη χριστιανοδημοκρατία.

Όσο για το αν σήμερα η λέξη κομμουνιστής “είναι σχεδόν προσβλητική”, όπως λέει ο παρουσιαστής, ο Ρίτσο το αποδίδει στην ταύτιση της έννοιας με την αριστερά των τελευταίων ετών, μιας “αριστεράς που έκανε την πολιτική της δεξιάς”, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, “μιας αριστεράς που με έχει κάνει να λέω πως δεν είμαι αριστερός, είμαι κομμουνιστής”. Τονίζει ότι ο κομμουνισμός σήμερα είναι μια “πολύ σύγχρονη ιδέα”, που δίνει τη δυνατότητα αν δουλεύουμε λιγότερο και να ζούμε καλύτερα. Αντίθετα σήμερα 26 άτομα έχουν το μισό πλούτο ολόκληρης της γης.

Από τη συνέντευξη δεν έλειψαν και τα χιλιοειπωμένα κλισέ για το “Στάλιν, τα γκούλαγκ, όλον αυτό τον κομμουνισμό που τρόμαζε την Ευρώπη”. Απαντώντας ευθέως, ο Μάρκο Ρίτσο σημειώνει πως “Φυσικά και τρόμαζε αυτή την Ευρώπη, γιατί είναι ένα εναλλακτικό μοντέλο”, φέρνοντας τα παραδείγματα της αναγκαστικής μετανάστευσης, των ανισοτήτων που δεν υπήρχαν ή ήταν ελάχιστες στην ΕΣΣΔ. Σε ό,τι αφορά το Στάλιν, καλεί τους θεατές να “βάλουν το Στάλιν στα συμφραζόμενα της εποχής του”, επισημαίνοντας πως “σήμερα δε ρωτάμε τον πάπα Φραγκίσκο για την Ιερά Εξέταση, γιατί πρέπει να ρωτάν έναν κομμουνιστή για την εποχή του Στάλιν, είναι μια διαφορετική εποχή”. Παράλληλα, υπενθύμισε τα λόγια του ορκισμένου εχθρού της ΕΣΣΔ Τσώρτσιλ για το Στάλιν, που ομολογούσε πως “πήρε μια χώρα από το άροτρο στην ατομική βόμβα”, προσθέτοντας πως επί ημερών του τσακίστηκε ο ναζισμός και σημειώθηκε μεγάλη κοινωνική και οικονομική πρόοδος, παρά τον πόλεμο και τα εκατομμύρια των νεκρών.

Ερωτηθείς για την “κομμουνιστική Κίνα”, απάντησε πως θα ήθελε “να μπορούσε να έφτανε μέχρι την πληρότητά του αυτός όρος”, σημειώνοντας πως από τη μια έβγαλε 700 εκ. ανθρώπους από τη φτώχεια και είναι η δεύτερη μεγαλύτερη δύναμη, από την άλλη είναι μια σύνθετη περίπτωση, όπου υπάρχουν καπιταλιστές.

Μιλώντας πάλι για τη ΛΔ Κορέας, τόνισε τα δεινά που υπέστη η χώρα από τον ιμπεριαλισμό, με 3 εκ. νεκρούς και περισσότερους βομβαρδισμούς στον πόλεμο της Κορέας από ό,τι συνολικά στο Β’ Παγκόσμιο πόλεμο. “Σήμερα η Κορέα είναι μια χώρα ανεξάρτητη από τον ιμπεριαλισμό”, υπογράμμισε ο Ρίτσο, χαρακτηρίζοντας το σύστημά της “γηγενή σοσιαλισμό ασιατικού χαρακτήρα” και προσθέτοντας πως δεν πρέπει να βλέπουμε το σύστημά της μέσα από μια ευρωκεντρική οπτική.

Τέλος, αναφερόμενος στο τι σημαίνει να είσαι κομμουνιστής του 2020, εκτός από τα λόγια του Τσε Γκεβάρα πως “σημαίνει να εξοργίζεται όταν υπάρχουν βάσανα και αδικία οπουδήποτε στον κόσμο”, ο Ρίτσο ανέφερε πως στην Ιταλία του σήμερα κομμουνιστής σημαίνει να είσαι ενάντια σε μια κυβέρνηση υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Επιπλέον, δήλωσε πως “θέλουμε να εμπνεύσουμε στη νέα γενιά το πάθος να αλλάξει τον κόσμο, γιατί ο κομμουνισμός είναι η νιότη του κόσμου” ξεκαθαρίζοντας παράλληλα πως “θέλουμε να φτιάξουμε κομμουνισμό και με τους μη κομμουνιστές”.