Μια άτυπη γενοκτονία: 1 εκατομμύριο μωρά πεθαίνουν την πρώτη μέρα της γέννας

Σε μια εποχή που θεωρητικά υπάρχουν όλα τα ιατρικά και τεχνολογικά μέσα για να μειωθεί η βρεφική θνησιμότητα στο ελάχιστο, ένα εκατομμύριο νεογέννητα σε όλο τον πλανήτη χάνουν κάθε μέρα τη μάχη για τη ζωή πριν κλείσουν 24ωρο στο φως της μέρας. Τα στοιχεία προέρχονται από το τη Unicef, που μας πληροφορεί επίσης ότι το ποσοστό αυτό υπερδιπλασιάζεται στον πρώτο μήνα, τον οποίο δεν κλείνουν περίπου 2,6 εκ. βρέφη. Τις χαμηλότερες πιθανότητες επιβίωσης συγκεντρώνουν νεογνά από το Πακιστάν, την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία και το Αφγανιστάν, ενώ βασικά αίτια θνησιμότητας είναι οι πρόωροι τοκετοί και επιπλοκές κατά την ίδια τη γέννα. Το τραγικότερο όλων είναι ότι στην συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων οι θάνατοι θα μπορούσαν να αποτραπούν, αν υπήρχαν εκπαιδευμένες μαίες, αντισηπτικά μέσα και πρόσβαση σε καθαρό νερό. Η φτώχεια και οι πολεμικές συγκρούσεις επιτείνουν το πρόβλημα, καθιστώντας ακόμα πιο αντίξοες τις συνθήκες εγκυμοσύνης και τοκετού. Εξοργιστικό από την άλλη, κι ενδεικτικό του είδους της ηθικής διαπαιδαγώγησης που υφίσταται ο κόσμος στον καπιταλισμό, είναι ότι κάτω από την (γερμανική) πηγή της είδησης, οι αντιδράσεις της πλειονότητας των σχολιαστών κινούνται σε νεομαλθουσιανά μοτίβα ελέγχου του πληθυσμού, μέσω ενοχοποίησης, άμεσα ή έμμεσα των φτωχών που “αναπαράγονται ανεξέλεγκτα”.

Εξάλλου τέτοιες αντιλήψεις αναπαράγονται πλέον σε νεοαποικιακό ύφος και δι’επίσημων χειλέων, όπως είχε κάνει ο Εμανουέλ Μακρόν στη σύνοδο των G20 το περασμένο καλοκαίρι, ενοχοποιώντας για τα προβλήματα της Αφρικής μεταξύ άλλων την πολυτεκνία των γυναικών της ηπείρου. Δε λείπει κι ο φασίστας (ή τρολ, αδιάφορο) της παρέας που θεωρεί ότι αν συνεχιστεί έτσι η κατάσταση θα πρέπει να πυροβολούν Αφρικανούς στα σύνορα (όπως με παρόμοια διατύπωση είχε υποστηρίξει παλαιότερα ο Θάνος Πλεύρης), δηλώνοντας μάλιστα και εθελοντής. Κανείς δεν μπορεί να φέρει αντίρρηση στην αναγκαιότητα του σωστού οικογενειακού προγραμματισμού και τη διάδοση της αντισύλληψης, η αντίληψη ωστόσο ότι υπάρχουν άνθρωποι που “περισσεύουν”, δε στερείται μόνο ηθικού, αλλά και επιστημονικού ερείσματος. Επιπλέον, η καταπολέμηση της παιδικής θνησιμότητας δεν είναι καν θέμα “φτώχειας” , γενικά κι αόριστα, αλλά θέμα προτεραιοτήτων όπως τις καθορίζει το κοινωνικοοικονομικό σύστημα κάθε χώρας. Η φτωχή Κούβα είναι γνωστό ότι εδώ και χρόνια διαθέτει το χαμηλότερο ποσοστό βρεφικής θνησιμότητας στην περιοχή, κι από τα χαμηλότερα στην αμερικανική ήπειρο. Αντίθετα, χειρότερες επιδόσεις από το νησί της Καραϊβικής αλλά και από μια σειρά χωρών (μεταξύ των οποίων Ελλάδα και Κύπρος) σημειώνει η Βρετανία, η οποία σημειωτέον διαθέτει κι ένα από τα χειρότερα ποσοστά παιδικής θνησιμότητας, κυρίως λόγω σηψαιμίας και πνευμονίας, στην Ευρώπη.