Μητέρα στις ΗΠΑ επιλέγει τον υποσιτισμό για να μην πεινάσουν τα παιδιά της λόγω κορονοϊού

Ο φόβος της πείνας μοιάζει να είναι μια πολύ πιο άμεση απειλή από τον ίδιο τον κορονοϊό για εκατομμύρια Αμερικανούς αυτή τη στιγμή, που βλέπουν να μένουν χωρίς εισόδημα, χωρίς καμία εξασφάλιση για τους ίδιους και τα παιδιά τους, με εξαίρεση τα δωρεάν σχολικά γεύματα, που εξακολουθούν να λειτουργούν σε πολλές περιοχές της χώρας, παρότι τα σχολεία κλείνουν το ένα πίσω από το άλλο.

Έτσι συμβαίνει και στο Μπρέναμ του Τέξας, όπου κάθε μεσημέρι η κυρία Μόσμπαρκγκερ φτάνει στο αμάξι με τα έξι παιδιά της για να παραλάβει το συσκευασμένο γεύμα της ημέρας από το δημοτικό σχολείο.

Οι μόνοι όμως που θα φάνε είναι τα παιδιά, σε αντίθεση με τη μητέρα της, που το πρώτο γεύμα της θα είναι στις 5.30 το απόγευμα. To μόνο που έχει καταναλώσει από το πρωί ως τη στιγμή του φαγητού είναι μερικές γουλιές αναψυκτικού με γεύση κεράσι. Η γυναίκα έχει επιλέξει να υποσιτίζεται, προκειμένου να είναι σίγουρη ότι θα τρώνε αρκετά τα παιδιά της. Η 33χρονη είναι βετεράνος του στρατού και δε δουλεύει λόγω αναπηρίας. Ο άντρας της είναι ξυλουργός που λόγω του φόβου του κορονοϊού βλέπει τις δουλειές του να ακυρώνονται τη μία από την άλλη.

Η οικογένεια ανησυχεί για το πώς θα καλύψει το νοίκι των 1000 περίπου δολαρίων, και καθησυχάζεται μόνο από το γεγονός πως τα παιδιά της έχουν εξασφαλισμένο γεύμα. “Αν δεν υπήρχαν αυτά, μάλλον θα είχα καταρρεύσει ψυχολογικά από το στρες” λέει η γυναίκα, προσθέτοντας “Δε θα αφήσω τα παιδιά μου να πεινάσουν. Αν πρέπει να τρώω μόνο μια φορά τη μέρα, αυτό θα κάνω”.

Η οικογένεια Μόσμπεργκερ ανήκει στους “εργαζόμενους φτωχούς”, μια κατηγορία που σύμφωνα με έρευνες πλήττεται δυσανάλογα από φυσικές καταστροφές και έκτακτες ανάγκες, όπως είναι η πανδημία, λόγω ληξιπρόθεσμων λογαριασμών, μη ασφαλή στέγαση, ελλιπή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και ασταθή εργασία, που συνεχίζονται και μετά το πέρας της καταστροφής, όπως πριν λίγα χρόνια είχε γίνει και στη Νέα Ορλεάνη μετά τον τυφώνα Κατρίνα.

Τα δωρεάν γεύματα στο Μπρέναμ προστίθενται σε πολλά ακόμα σε πολιτείες όπως το Τέξας, η Φλόριντα, η Πενσιλβάνια και το Όρεγκον, καθώς σύμφωνα με εκπαιδευτικούς και σχολικούς διατροφολόγους, το πρωινό και το μεσημεριανό που λαμβάνουν τα παιδιά στο σχολεία είναι πολλές φορές τα μόνα σημαντικά γεύματα που θα λάβουν μέσα στη μέρα.

Στα δημόσια σχολεία του Αλμπουκέρκι στο Νέο Μεξικό, όπου το 69% των μαθητών λαμβάνουν δωρεάν ή μειωμένης τιμής σχολικά γεύματα, το πρόγραμμα δωρεάν πρωινού και μεσημεριανού έχει ξεκινήσει από τη Δευτέρα, ενώ στο Σακραμέντο της Καλιφόρνια μόνο την περασμένη εβδομάδα μοιράστηκαν δυο γεύματα ημερησίως σε 11οοο μαθητές. Στο Μπρέναμ, μια φτωχική αγροτική πόλη στο Τέξας, γνωστή ως έδρα της δημοφιλούς στις ΗΠΑ μάρκας παγωτού Blue Bell, το 60% των μαθητών είναι δικαιούχοι του προγράμματος και συνολικά 1000 εξ αυτών έχουν λάβει μεσημεριανό και 800 πρωινό στις πρώτες τρεις μέρες λειτουργίας του προγράμματος.

Οι οικογένειες που περιμένουν στην ουρά προέρχονται από όλες τις εθνοτικές ομάδες και δεν είναι μόνο αυτές που βρίσκονται στα όρια της ακραίας φτώχειας.

Η οικογένεια έχει γνωρίσει κι άλλα σοβαρά πλήγματα πριν την πανδημία, καθώς μέσα σε ενάμιση χρόνο ο Τζόρνταν Σπαν έχασε δύο γιους του από προηγούμενο γάμο, ηλικίας 21 και 24 ετών σε δύο διαφορετικά τροχαία δυστυχήματα. Το βράδυ η οικογένεια τρώει δείπνο που παρείχε η αδελφή του Τζόρνταν και μια τοπική ΜΚΟ. Τα έξι παιδιά λένε την προσευχή τους και στη συνέχεια τρώνε αποφάγια από μακαρόνια, λαχανικά κονσέρβας, μπισκότα από φούρνο μικροκυμάτων και κρακεράκια, ενώ οι γονείς τους τρώνε ψητό κοτόπουλο με ρύζι και λαχανικά κονσέρβα. “Δεν είχα ειλικρινά σκοπό να φάω, αλλά ο Τζόρνταν μου είπε “Πρέπει να φας κάτι”. Την επόμενη μέρα δεν έφαγε και πάλι πρωινό, παρά μόνο γουλιές από Energy Drink. Ένιωθε κουρασμένη και με πονοκέφαλο από την έλλειψη θρεπτικών στοιχείων.

Ο άντρας της έχασε και σήμερα πελάτη λόγω ακύρωσης και το άγχος μεγαλώνει. “Συνέχεια σκέφτομαι ποια θα είναι η επόμενη κίνηση”, λέει η μητέρα: “Βασικά, αν εκείνος δε δουλεύει, θα τρώω όσο λιγότερο μπορώ γιατί ξέρω αυτό σημαίνει λιγότερο φαγητό στα στόματα των παιδιών μου”. Λίγο μετά τις 11, βάζει τα παιδιά της στο αμάξι, έτοιμη ξανά για την ουρά έξω από το δημοτικό σχολείο.

Με πληροφορίες από The New York Times