Ω έλατο καθόλου δε μ’ αρέσεις – Μεροκάματο του τρόμου για Γεωργιανούς εργάτες στη συλλογή κουκουναριών προς εξαγωγή
Το τίμημα που καλούνται να πληρώσουν οι Γεωργιανοί εργάτες είναι ιδιαίτερα βαρύ, αφού διακινδυνεύουν τη ζωή τους σε σκαρφαλώνοντας σε μεγάλα ύψη προκειμένου να συλλέξουν τους περιζήτητους σπόρους. Οι αμοιβές τους γλίσχρες, σε αντίθεση με τα κέρδη των ξένων εταιρειών που εισάγουν τους σπόρους για να τους φυτέψουν εκ νέου σε ευρωπαϊκό έδαφος.
Μπορεί στη χώρα μας ευτυχώς λόγω κόστους και συνήθειας να επικρατούν τα πλαστικά έλατα για το στολισμό των Χριστουγέννων, στην Ευρώπη ωστόσο σε πολλές χώρες το φυσικό έλατο αποτελεί “πρέπει”, με αποτέλεσμα κάθε χρόνο να πωλούνται περίπου 150 εκ. Δέντρα. Από αυτά, το ένα τρίτο προέρχεται από το σπόρο ενός κουκουναριού που φυτρώνει στη Γεωργία και ανήκει στην ποικιλία Nordmann, που είναι και η αγαπημένη στη γηραιά Ήπειρο.
Το τίμημα που καλούνται να πληρώσουν οι Γεωργιανοί εργάτες είναι ιδιαίτερα βαρύ, αφού διακινδυνεύουν τη ζωή τους σε σκαρφαλώνοντας σε μεγάλα ύψη προκειμένου να συλλέξουν τους περιζήτητους σπόρους. Οι αμοιβές τους γλίσχρες, σε αντίθεση με τα κέρδη των ξένων εταιρειών που εισάγουν τους σπόρους για να τους φυτέψουν εκ νέου σε ευρωπαϊκό έδαφος.
“Προσπαθώ να μη σκέφτομαι τίποτε εκεί πάνω, απλά να συγκεντρωθώ. Το πρόβλημα είναι πως, αν χάσεις τη συγκέντρωσή σου, ίσως πέσεις”, λέει ο Ραμάζ Τσελισβίλι, που κάνει αυτή τη δουλειά χρόνια, ανεβαίνοντας στα δέντρα με στόχο να πέσουν τα κουκουνάρια στο έδαφος.
Η περίοδος της συλλογής είναι το φθινόπωρο στο δάσος Αμπρολάουρι της βόρειας Γεωργίας, που γίνεται πόλος έλξης για εκατοντάδες ανθρώπους από τα κοντινά χωριά και κωμοπόλεις σε αναζήτηση του μεροκάματου.
“Πρακτικά γεννήθηκα μες στο δάσος, και σκαρφαλώνω από τότε που ήμουν παιδί”, λέει ο Λάσα Σοπρομάτζε, προσθέτοντας πως η αμοιβή του για κάθε σαιζόν κυμαίνεται μεταξύ 1000 και 2000 λάρι, ποσό που αντιστοιχεί σε 339 ως 679 δολάρια.
“Οι ξένες εταιρείες βγάζουν τα περισσότερα από αυτό. Εμείς έχουμε μόνο τους κώνους, δεν έχουμε εργοστάσια ή φυτώρια”, λέει η Βιολέτα Κατσιτάντζε, από το χωριό Τλούγκι που βρίσκεται λίγο έξω από το δάσος.
Μετά τις ανατροπές του 1991 η συλλογή κώνων έγινε ένας τρόπος συμπλήρωσης του πενιχρού εισοδήματος των κατοίκων της περιοχής, που ρισκάρουν τη ζωή τους, με αποτέλεσμα αρκετοί άνθρωποι να έχουν χάσει τη ζωή τους πέφτοντας από τα δέντρα. Ανάμεσά τους ένα 16χρονο παιδί και ο 26χρονος Γκάγκα Ναμγκαλάτζε, ο αδερφός του οποίου αργότερα έγινε δήμαρχος του Αμπρολάουρι. Ο ίδιος θυμάται πως αδερφός του έπεσε από ύψος 45 μέτρων, όταν έσπασε ένα κλαδί.
Αν και ορισμένες εταιρείες τα τελευταία χρόνια δίνουν ελαφρώς καλύτερες αμοιβές στους συλλέκτες και λαμβάνουν κάποια μέτρα ασφαλείας, η κατάσταση απέχει ακόμα πολύ από μια δίκαιη αμοιβή κι ένα ασφαλές περιβάλλον εργασίας για τους ίδιους. Επιπλέον, δεν υπάρχει κανένας έλεγχος για τις ποσότητες σπόρων και κουκουναριών που συλλέγονται, μολονότι ο δήμος φορολογεί κάθε κιλό με ποσό που αντιστοιχεί σε 19 δολάρια. Σύφωμανα με τη Μάγια Χκομπάτζε από το υπουργείο περιβαλλοντικής προστασίας και γεωργίας, ο φόρος πρέπει να αυξηθεί και να βελτιωθούν τα εργαλεία καταγραφής της ετήσιας σοδειάς.
Με πληροφορίες από telesur
