Ο Μαρξ των…φαναριών: Η γενέτειρά του βάζει τη μορφή τους στους φωτεινούς σηματοδότες

Η μικρή μα ιστορική πόλη του Τριρ (οι ρωμαϊκοί Τρεβήροι) στη νοτιοδυτική Γερμανία βρήκε έναν πρωτότυπο τρόπο για να τιμήσει τα 135 χρόνια από το θάνατο του διασημότερου τέκνου της, που δεν είναι άλλος από τον Καρλ Μαρξ. Στη διασταύρωση της πλατείας Σιμεόνστιφτ και Μαργκαρετενγκαίσχεν η μορφή του στα φανάρια ρυθμίζει από την περασμένη Δευτέρα την κυκλοφορία των πεζών. Ο κόκκινος Μαρξ απλώνει τα χέρια του για να σηματοδοτήσει το στοπ στους πεζούς, ενώ όταν το φανάρι πρασινίζει στρέφει τον κορμό του σε στάση βηματισμού. Η ενέργεια αυτή δεν είναι η μόνη στις οποίες σκοπεύουν να προχωρήσουν οι αρχές της πόλης  προς τιμήν του μεγάλου φιλοσόφου κι επαναστάτη, καθώς στις 5 Μάη, όπου και συμπληρώνονται 200 χρόνια από τη γέννησή του, σχεδιάζεται η ανέγερση ενός χάλκινου αδριάντα ύψους 5,40 μέτρων, όπως δήλωσε ο δήμαρχος Βόλφραμ Λάιμπε. To άγαλμα είναι δώρο της Κίνας στην πόλη, έργο του καλλιτέχνη Βαϊσάν Βου, ενώ έγινε δεκτό από τη δημοτική αρχή μετά από μήνες αντιπαραθέσεων, καθώς το νεοφιλελεύθερο FDP και το ακροδεξιό AfD τάχθηκαν ενάντια στην αποδοχή του, θεωρώντας το γλυπτό “σύμβολο καταπίεσης” κι επισημαίνοντας τον “κίνδυνο” η πόλη να κατακλυστεί από κινέζους τουρίστες , ενώ παρόμοιες αντιλήψεις εξέφρασαν ορισμένες ΜΚΟ καθώς και ποικιλώνυμοι σύνδεσμοι “θυμάτων του κομμουνισμού”.

Η ιδέα για τη δημιουργία του….μαρξοφανάρου ανήκει στη δημοτική υπηρεσία Τύπου και Δημοσίων Σχέσεων, ακριβώς στα πλαίσια της..ελάφρυνσης του κλίματος, καθώς εν προκειμένω οι αντιρρήσεις υπήρξαν σαφώς λιγότερες. Το έργο ανατέθηκε στον ντόπιο σκιτσογράφο Γιοχάνες Κολτς, που δήλωσε πως ο παχουλός κυριούλης που σχεδίασε εντάσσεται στα πλαίσια της πρόθεσής του να φτιάξει έναν “αστείο, αξιαγάπητο Μαρξ”. Παράλληλα ωστόσο, το σχέδιο έπρεπε να ανταποκρίνεται στους κανόνες ασφάλειας της κυκλοφορίας, δηλαδή να είναι πολύ καλά ορατό από μακριά, αλλά και να πληρεί ορισμένες τεχνικές προδιαγραφές ώστε να χωράει στη διάμετρο του φαναριού. Όπως δηλώνει πάντως ο καλλιτέχνης, η πρώτη προσπάθεια ήταν αρκετή για ένα επιτυχές αποτέλεσμα.

Τα ανθρωπάκια στα φανάρια της ΓΛΔ. Δημιουργήθηκαν από τον συγκοινωνιακό ψυχολόγο Καρλ Πέγκλαου το 1961. Ήταν τόσο αγαπητά, που μετά τη γερμανική επανένωση, το μαζικό ξύλωμα τους προς όφελος δυτικογερμανικών φαναριών ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων από τους κατοίκους, οδηγώντας σε μερική αποκατάσταση τους τα επόμενα χρόνια. Στο Βερολίνο μάλιστα, το μοτίβο σήμερα βρίσκεται και σε φανάρια του άλλοτε Δυτικού τμήματος της πόλης.

Το κόστος του έργου ανήλθε στα 450 ευρώ για το αρχικό φανάρι, ενώ σχεδιάζεται η δημιουργία ακόμα πέντε αντιγράφων σε κεντρικά σημεία της πόλης. Το έργο χρηματοδοτήθηκε από τη Ζήμενς, γεγονός που μάλλον δε θα χαροποιούσε το Μαρξ αν ζούσε. Κρυφή ελπίδα των εμπνευστών του φαναριού πάντως, είναι να γίνει σήμα κατατεθέν της πόλης και γιατί όχι, να αποκτήσει την ίδια καλτ διάσταση με τα ανθρωπάκια στα φανάρια της ΓΛΔ, που σήμερα μπορεί να βρει κανείς ως στάμπα σε τσάντες, φλιτζάνια και μπλουζάκια. Γιατί αν μη τι άλλο ο καπιταλισμός μας πουλάει και το σχοινί με το οποίο μας κρέμασε. “Θα περιμένουμε” δηλώνει με συγκρατημένη αισιοδοξία η Νικόλ Λάουερ εκ μέρους της Υπηρεσίας Δημοσίων Σχέσεων: “Αλλά αναλόγως με το πόσο καλά θα πάει το πράγμα, μπορούμε να φανταστούμε πως θα υπάρξουν προϊόντα για τους φαν και σουβενίρ”.

Με πληροφορίες από: volksfreund.de