Οι εκπρόσωποι της εκκλησίας δεν είναι απλώς το όπιο του λαού: είναι και το υδροκυάνιό της.

Ο αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος, όταν δεν ασχολείται με τις επενδύσεις και το «πατριωτικό ΕΛΑΜ», ασχολείται με την εκπαίδευση και το εκκλησιασμό των μαθητών. Προτείνει την κατάργηση πέντε θρησκευτικών αργιών και δίνει «λύσεις», με επιστολή του στον Υπουργό Παιδείας και Πολιτισμού Κώστα Χαμπιαούρη.

Κύριε Υπουργέ,

Παρακολουθώντας τις προσπάθειες που καταβάλλετε, μαζί με τις Εκπαιδευτικές Οργανώσεις, για τον, όπως ονομάστηκε, εξορθολογισμό της Παιδείας, και ως απάντηση στις παρατηρήσεις πολλών, ότι πολύς σχολικός χρόνος διατίθεται για θρησκευτικές αργίες, θα επιθυμούσα να θέσω υπόψη σας τη θέση της Εκκλησίας ως προς το δεύτερο θέμα:

Έχουμε παρατηρήσει ότι ελάχιστοι, μάλλον ουδείς εκπαιδευτικός, αξιοποιεί τις θρησκευτικές αργίες για τον σκοπό για τον οποίο αυτές έχουν θεσπισθεί. Ούτε οι ίδιοι εκκλησιάζονται, ούτε τους μαθητές οδηγούν εις την Εκκλησία κατά τις συγκεκριμένες αυτές ημέρες.

Οι ημέρες αυτές χρησιμοποιούνται απλώς ως αργίες. Γι’ αυτό προτείνουμε, ξεκινώντας από την ημέρα της ονομαστικής μας εορτής, την οποία, σημειώστε, ουδέποτε ζητήσαμε όπως τηρείται ως αργία, την κατάργηση και των εξής θρησκευτικών αργιών:

• (13ης Νοεμβρίου) Ονομαστικής Εορτής του Αρχιεπισκόπου
• 30ής Ιανουαρίου
• 11ης Ιουνίου
• Της Αναλήψεως
• Τοπικής εορτής

Πιστεύουμε ότι η κατάργηση των αργιών αυτών θα ωφελήσει καλύτερα τον σκοπό για τον οποίο είχαν θεσπισθεί ως αργίες, γιατί οι εκπαιδευτικοί θα παίρνουν αυτές τις μέρες κάποιους μαθητές, τουλάχιστον, για εκκλησιασμό. Θα δώσει, επίσης, επιπλέον διδακτικό χρόνο στα σχολεία μας.

Πρόθυμοι να συμβάλουμε στην επίλυση του προβλήματος, διατελούμε

Για την ιστορία είναι η δεύτερη παρέμβαση του στην κόντρα μεταξύ υπουργείου και εκπαιδευτικών. Η πρώτη ήτανε στο τέλος Ιουλίου σε συνάντηση του με τους εκπαιδευτικούς τους εξέφρασε την ντροπή και τον αποτροπιασμό του για τον μεγάλο αριθμό εκπαιδευτικών που διαδήλωναν την αντίθεσή τους προς τις ενέργειες του κ. Υπουργού έξω από το Υπουργείο Παιδείας.

Ποιος διαχωρισμός Κράτους-Εκκλησίας, οι εκπρόσωποι της εκκλησίας δεν είναι απλώς το όπιο του λαού: είναι και το υδροκυάνιό της.