Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων – Οι «ευαίσθητοι ανθρωπιστές» των ΗΠΑ και ΕΕ, ουδόλως υπολογίζουν την εξαθλίωση των λαών
Ο αποκλεισμός που επέβαλε η κυβέρνηση των ΗΠΑ κατά της Κούβας για σχεδόν έξι δεκαετίες, είναι το πιο άδικο, αυστηρό και παρατεταμένο σύστημα μονομερών κυρώσεων που εφαρμόστηκε εναντίον οποιασδήποτε χώρας, είναι η μεγαλύτερη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του λαού της Κούβας και αποτελεί το κύριο εμπόδιο για την κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη της.
Στις 10 Δεκέμβρη 1948, τρία χρόνια από το τέλος του Β’ ΠΠ, με τα περισσότερα θύματα και καταστροφές από όλους μαζί τους προηγούμενους πολέμους, και τις ανείπωτες φρικαλεότητες που διαπράχτηκαν από την λαίλαπα του ναζισμού – στη ΓΣ του ΟΗΕ – υπογράφηκε η Παγκόσμια Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι αναφαίρετα δικαιώματα όλων των ανθρώπων του πλανήτη και είναι αδιαίρετα. Αναφέρονται τόσο στα ατομικά όσο και στα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα, όπως το δικαίωμα στη ζωή, στην ισονομία, στην ελευθερία έκφρασης και σκέψης, την εργασία, στην παιδεία, στην υγεία, στην ασφάλιση, στην τροφή, στην κατοικία, στην αυτοδιάθεση. Αδιαίρετα, σημαίνει ότι δεν επιτρέπεται σε ένα κράτος να κάνει εκπτώσεις σε κάποιο ή κάποια απ’ αυτά γιατί τότε επηρεάζονται και όλα τα άλλα μαζί. Τα Ανθρώπινα Δικαιώματα περιγράφουν τον τρόπο αλληλεπίδρασης μεταξύ ανθρώπων, λαών και κρατών. Είναι απαραίτητη προϋπόθεση ειρήνης, ευημερίας και σωστής ανάπτυξης της προσωπικότητας των ανθρώπων που συγκροτούν τις σύγχρονες κοινωνίες ώστε να είναι βιώσιμες και να έχουν παρόν και μέλλον.
Πρόκειται για μια από τις λίγες εξαιρετικές Διακηρύξεις του ΟΗΕ, που εκδόθηκε κάτω από την παγκόσμια πίεση και απαίτηση των λαών της εποχής, με το σύνθημα «ποτέ πια πόλεμος». Ήταν όμως πολύ ωραία και πολύ φιλολαϊκή για να υλοποιηθεί, με δεδομένο ότι είχε ήδη αρχίσει από του δυτικούς καπιταλιστές – ιμπεριαλιστές, ο ψυχρός πόλεμος, η προετοιμασία δηλαδή για έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο εναντίον της τότε ΕΣΣΔ και των φιλικών της κρατών, που αποτελούσαν φραγμό για την εισβολή των καπιταλιστών και στο υπόλοιπο μέρος του πλανήτη. Οτιδήποτε λοιπόν ήταν εμπόδιο προς την γενική αυτή επιδίωξη, δεν είχε καμία ελπίδα να εφαρμοστεί, με την δικαιολογία ότι η εφαρμογή της «εξασθενεί την άμυνα της Δύσης έναντι του Σοβιετικού ολοκληρωτισμού», τον οποίο βέβαια κατηγορούσαν για μηδενική συμμόρφωση προς την Διακήρυξη.
Αλλά και μετά την διάλυση της ΕΣΣΔ και την παλινόρθωση του καπιταλισμού εκεί, ανακάλυψαν ότι το νέο καθεστώς είναι «αυταρχικό» και «ανελεύθερο», οπότε δεν εφαρμόζει την Διακήρυξη, άρα ο οικονομικός πόλεμος και οι προετοιμασίες για στρατιωτικό πόλεμο εναντίον του, δεν πρέπει να σταματήσουν επ’ ουδενί. Και για να αφαιρέσουν οποιοδήποτε έρεισμα της Ρωσίας αλλά και της Κίνας στον πλανήτη, άρχισαν οικονομικά και στρατιωτικά χτυπήματα εναντίον μικρών φιλικών τους χωρών, στη Μ. Ανατολή και Αφρική, καθώς και στη Λ. Αμερική, όπως η Λιβύη, η Συρία, η Κούβα, η Νικαράγουα, η Βενεζουέλα, η Βολιβία, ο Ισημερινός κλπ. Να σημειωθεί ότι ο ίδιος ο ΟΗΕ έχει αποφανθεί ότι ο οικονομικός πόλεμος (κυρώσεις , εμπάργκο, αποκλεισμοί) εναντίον κάποιας χώρας συνιστούν έγκλημα κατά της ανθρωπότητας καθώς συνεπάγεται λιμοκτονία του λαού της.
Ωστόσο οι «ευαίσθητοι ανθρωπιστές» των ΗΠΑ και ΕΕ, ουδόλως υπολογίζουν την εξαθλίωση των λαών που προκαλούν τα δολοφονικά τους μέτρα, μπροστά στο ενδεχόμενο «αλλαγής καθεστώτων» που προσδοκούν, εξασφαλίζοντας νέα κέρδη για τις πολυεθνικές τους που καραδοκούν. Αλλά και στις ίδιες τις καπιταλιστικές χώρες που βρίσκονται μονίμως σε κρίση, τα μνημονιακά μέτρα που εφαρμόζονται, έχουν αφαιρέσει από μεγάλα τμήματα των λαών τους, βασικά δικαιώματα της Διακήρυξης του ΟΗΕ: Όπως της εργασίας, της παιδείας, της κατοικίας, της ασφάλισης, της υγείας κ.ά. Κι όλα αυτά στα πλαίσια της γενική επίθεσης που έχουν εξαπολύσει οι καπιταλιστές μετά την κρίση του 2008, κατά των απλών εργαζόμενων και συνταξιούχων, που οφείλουν να οργανωθούν ταξικά και να αντεπιτεθούν σθεναρά για να επιβιώσουν και να ανατρέψουν το σύστημα που τους εξαθλιώνει.
Ο οικονομικός, εμπορικός και οικονομικός αποκλεισμός που επέβαλε η κυβέρνηση των ΗΠΑ κατά της Κούβας για σχεδόν έξι δεκαετίες είναι το πιο άδικο, αυστηρό και παρατεταμένο σύστημα μονομερών κυρώσεων που εφαρμόστηκε εναντίον οποιασδήποτε χώρας, είναι η μεγαλύτερη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του λαού της Κούβας και αποτελεί το κύριο εμπόδιο για την κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη της.
Εκκωφαντικό το ΟΧΙ μας στο έγκλημα της παραβίασης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Λαών!
Ελληνοκουβανικός Σύνδεσμος Φίλιας και Αλληλεγγύης Καλαμάτας, “ΒΕΝΣΕΡΕΜΟΣ”