Όλεγκ Μπακλάνοφ: Προσπαθήσαμε να σώσουμε την ΕΣΣΔ, αλλά η Δύση πέτυχε τον σκοπό της…

Στις 23 Αυγούστου 1991 ο αναπληρωτής πρόεδρος του Συμβουλίου Αμυνας παρά τον Πρόεδρο της ΕΣΣΔ, Ηρωας της Σοσιαλιστικής Δουλιάς, κάτοχος του βραβείου “Λένιν” και πολλών άλλων σοβιετικών παρασήμων, Ολέγκ Ντμίτριεβιτς Μπακλάνοφ, συνελήφθη και κλείστηκε στη φυλακή “Ματρόσκαγια Τισινά” και κατηγορήθηκε για προδοσία της πατρίδας…

Ο Μπακλάνοφ διατέλεσε από το 1983 έως το 1988 υπουργός Γενικών Μηχανοκατασκευών της ΕΣΣΔ και πρόεδρος της κρατικής επιτροπής για όλες τις διαστημικές αποστολές. Ο Μπακλάνοφ άρχισε την εργασιακή του σταδιοδρομία μετά τον πόλεμο στο Χάρκοβο, μετά την αποφοίτησή του από τεχνική σχολή. Στη συνέχεια. επί 26 χρόνια εργάστηκε στο ίδιο εργοστάσιο από απλός εργάτης – εφαρμοστής μέχρι γενικός διευθυντής. Επειτα, 6 χρόνια διατέλεσε πρώτος αναπληρωτής και υπουργός του υπουργείου Γενικών Μηχανοκατασκευών της ΕΣΣΔ. Υπό τη διοίκησή του είχε χιλιάδες εργοστάσια, γραφεία εκπόνησης κατασκευαστικών σχεδίων και επιστημονικά – ερευνητικά ινστιτούτα. Επί υπουργίας του κατασκευάστηκαν τα περίφημα διαστημικά συμπλέγματα “Ενέργκια”, “Μπουράν”, “Πόλιους”, “Μιρ”, το παγκοσμίως αναγνωρισμένο σχέδιο “Βέγκα” για την παρακολούθηση του κομήτη Χάλεϊ. Ως υπουργός ο Μπακλάνοφ διηύθυνε την κατασκευή των πολεμικών πυραυλικών συμπλεγμάτων στρατηγικού προορισμού και χειριζόταν άλλα προβλήματα άμυνας της χώρας. Επίσης, από τη θέση του αναπληρωτή προέδρου του Συμβουλίου Αμυνας παρά τον Πρόεδρο της ΕΣΣΔ, αρμόδιου για όλα τα ζητήματα της άμυνας, της Κα – Γκε – Μπε, των νομοτελεστικών οργάνων. Ολη η δραστηριότητα του Μπακλάνοφ απέβλεπε στην αύξηση του κύρους της Σοβιετικής Ενωσης και στην ενίσχυση της αμυντικής της ικανότητας.

– Ολέγκ Ντμίτριεβιτς, ας επιστρέψουμε στα γεγονότα του Αυγούστου, στο πρώτο πραξικόπημα που πραγματοποίησαν οι Γκορμπατσόφ – Γιέλτσιν και το περιβάλλον τους το 1991. Τα γεγονότα της 19-21ης Αυγούστου, ο επίσημος και “δημοκρατικός” Τύπος τα παρουσίασε τότε σανπραξικόπημα που πραγματοποίησε ομάδα ανωτάτων ηγετών της ΕΣΣΔ, σας αποκαλούσε εγκληματίες που επιβουλευτήκατε την ανώτατη εξουσία της χώρας, σας αποκαλούσε χούντα. Σύντομα,όμως,έγινε σαφές ότι κάτω απ’ αυτό το προκάλυμμα, ο Γιέλτσιν και το περιβάλλον του πραγματοποίησαν το πραγματικό πραξικόπημα.

– Ναι, φυσικά. Να, όμως, τι είναι ενδιαφέρον. Ο Γκορμπατσόφ στη συνέντευξή του “Από το πραξικόπημα στη λόγχη”, που δημοσιεύτηκε στη “Νόβαγια Γκαζέτα”, αραδιάζει πάλι τα παραμύθια, που επανειλημμένα απορρίφτηκαν στις δίκες για την υπόθεση της Κρατικής Επιτροπής Εκτακτης Κατάστασης (ΚΕΕΚ) και από τον στρατηγό Βαρένικοφ, ότι εσάς τα μέλη της ΚΕΕΚ “δε σας ωθούσαν καθόλου οι υψηλές ιδέες, αλλά ο φόβος να χάσετε τις θέσεις σας, την εξουσία σας.

Το γεγονός ότι ύστερα από έξι χρόνια μετά την καταστροφή της μεγάλης χώρας μας, ο Γκορμπατσόφ, όπως και πριν, δεν παραδέχεται την ενοχή του, δεν είναι παράξενο. Ελεγε ψέματα μετά την επιστροφή του από το Φόρος, έλεγε ψέματα στις φιλολογικές ασκήσεις του, έλεγε ψέματα στη δίκη, εξακολουθεί να διαδίδει ψέματα και τώρα, όχι μόνο δεν παραδέχεται, αλλά ούτε και αισθάνεται την ενοχή του για το ότι η μεγάλη χώρα, στο τιμόνι της οποίας το ‘φερε η τύχη να είναι από το 1985, χάρη στην πολιτική ανικανότητα και την προδοσία του, έχει σβήσει από προσώπου Γης.

–Γιατί εσείς προσωπικά τον Αύγουστο 1991 συμμετείχατε στην ΚΕΕΚ και υπογράψατε το γνωστό Διάγγελμα προς το Σοβιετικό Λαό; Τι θέλατε εσείς, οι ανώτατοι ηγέτες της χώρας, δημιουργώντας την ΚΕΕΚ;

– Η απάντηση βρίσκεται ακριβώς στο Διάγγελμά μας, που μεταδόθηκε στις 19 Αυγούστου στις 6 η ώρα το πρωί από την κεντρική τηλεόραση και δημοσιεύτηκε κατόπιν σε μια σειρά εφημερίδες. Λέγαμε τότε ότι, εκμεταλλευόμενες τις ελευθερίες που απόκτησαν, καταπατώντας τα φύτρα της δημοκρατίας που μόλις εμφανίστηκαν, εκδηλώθηκαν εξτρεμιστικές δυνάμεις, οι οποίες ακολουθούν τη γραμμή διάλυσης της Σοβιετικής Ενωσης, καταστροφής του κράτους και αρπαγής της εξουσίας πάση θυσία. Λέγαμε πως,για το ποιο θα είναι το κοινωνικό σύστημα, πρέπει να αποφασίσει ο λαός, αλλά προσπαθούν να του αφαιρέσουν αυτό το δικαίωμα. Γίνεται επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων, ενώ το δικαίωμα στην εργασία, την παιδεία, την υγεία, την κατοικία τίθενται υπό αμφισβήτηση. Αυξάνει γρήγορα, οργανώνεται και πολιτικοποιείται η εγκληματικότητα. Η χώρα βυθίζεται στην άβυσσο της βίας και της ανομίας. Σκοπεύαμε να διοργανώσουμε παλλαϊκή συζήτηση του σχεδίου του νέου Ενωσιακού Συμφώνου, να αποκαταστήσουμε αμέσως τη νομιμότητα και την έννομη τάξη, να σταματήσουμε την αιματοχυσία και να κηρύξουμε αμείλικτο πόλεμο στον εγκληματικό κόσμο. Πείτε μου, τι κακό υπάρχει εδώ; Τι είναι εδώ αντικρατικό;”

Για την ενότητα της Ενωσης…

– Ο Γκορμπατσόφ όμως ισχυρίζεται τώρα ότι το “πραξικόπημά” σας, αφού απέτυχε, “έδωσε τη δυνατότητα να ακυρωθούν τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος για την ενότητα της Ενωσης από κείνους που εμπόδισαν αυτά τα αποτελέσματα.

– Τη βούληση του λαού, που εκφράστηκε στο δημοψήφισμα, την παραβίασε ο ίδιος ο Γκορμπατσόφ. Αμέσως μετά το δημοψήφισμα με δική του πρωτοβουλία άρχισαν οι “βεγγέρες” στο Νόβο – Ογκάρεβο, όπου επινοήθηκε το σχέδιο του Ενωσιακού Συμφώνου, για το οποίο δεν εξουσιοδότησε κανείς τον πρόεδρο. Το 76% του πληθυσμού της χώρας είχε εκφραστεί υπέρ της διατήρησης της Ενωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών. Επρεπε να ενισχυθεί αυτή, να μπει στη χώρα τάξη, ο Γκορμπατσόφ όμως άρχισε να διεξαγάγει παρασκηνιακές συζητήσεις με τους ηγέτες των Δημοκρατιών.

Αμεση ώθηση για τη σύσταση της ΚΕΕΚ αποτέλεσε ακριβώς η δημοσίευση σε μια εφημερίδα στις 15 και 16 Αυγούστου του σχεδίου του Ενωσιακού Συμφώνου, που το είχε σύνταξη ο Γκορμπατσόφ σ’ αυτό τον στενό κύκλο στο Νόβο – Ογκάρεβο. Ημουν αναπληρωτής του Γκορμπατσόφ στο Συμβούλιο Αμυνας και δε γνώριζα το περιεχόμενό του. Ούτε ο υπουργός Αμυνας και άλλοι ανώτατοι ηγέτες της κυβέρνησης, μέλη του Πολιτικού Γραφείου δεν ήταν ενήμεροι για το ντοκουμέντο αυτό. Παιζόταν ένα παρασκηνιακό παιχνίδι, εξυφαινόταν συνωμοσία. Οταν πλέον δημοσιεύτηκε το σχέδιο, έγινε σαφές: Ετοιμάζεται η διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης. Η υπογραφή του Ενωσιακού Συμφώνου είχε οριστεί για τις 20 Αυγούστου, αλλά μόνο μερικές Δημοκρατίες συμφώνησαν να το υπογράψουν. Αυτό σήμαινε ότι η ΕΣΣΔ ως ενιαίο πολυεθνικό ενωσιακό κράτος, απαρτιζόμενο από 15 ισότιμες Δημοκρατίες θα έπαυε να υφίσταται σαν αποτέλεσμα του γκορμπατσοφικού “συμφώνου”. Για μένα υπήρξε ένα σοκ. Μα και σε όλους, που συμμετείχαν στην ΚΕΕΚ η αντίδραση ήταν μία: να σωθεί αμέσως η χώρα, να υπερασπιστεί ο λαός.

Τι συνέβη στο Φόρος

– Στις 18 Αυγούστου εσείς με μια μικρή ομάδα – Σένιν, Μπόλντιν, Βαρένικοφ και Πλεχάνοφ – πήγατε στο Φόρος. Με συγχωρείτε που για άλλη μια φορά επικαλούμαι τον Γκορμπατσόφ, ο οποίος υποστηρίζει: “Στο Φόρος τους απέκρουσα και διαπληκτιστήκαμε”. Απ’ αυτή, τάχατες, τη στιγμή “άρχισε η ήττα της ΚΕΕΚ”.

– Το τι και πώς συνέβη στο Φόρος αναφέρθηκε λεπτομερέστερα στη δίκη και ο τέως πρόεδρος, όταν ρωτήθηκε, για την ώρα ως μάρτυρας, ήταν κατακίτρινος. Αποφασίσαμε να συναντηθούμε με τον Γκορμπατσόφ για να τον πείσουμε να μην κάνει το θανατηφόρο για τη χώρα βήμα, να ακυρώσει την υπογραφή του Συμφώνου, πίσω από τις πλάτες του λαού και να κηρύξει σε μερικές περιοχές έκτακτη κατάσταση, διότι είχε γίνει φανερή και αισθητή η απειλή για την ίδια την ύπαρξη της Σοβιετικής Ενωσης. Οταν πήγαμε στη βίλα βρήκαμε τον Γκορμπατσόφ πολύ φοβισμένο. Δεν είχαμε αντιληφθεί τότε ότι είναι προδότης και εγκληματίας, που είχε καταπατήσει το νόμο. Κουβεντιάσαμε μαζί του με την ιδιότητα του προέδρου της μεγάλης χώρας, αλλά αυτός ήξερε τα πάντα και, προφανώς είχε αποφασίσει να τραβήξει μέχρι τέλους. Για αρκετό καιρό δε μας δεχόταν σε ακρόαση. Περιμέναμε. Προφανώς, νόμιζε ότι πήγαμε να τον συλλάβουμε και, μάλιστα, μας ρώτησε: “Τι είναι αυτό – σύλληψη; ” Του είπα: “Οχι, μα τι λέτε! Ηρθαμε ως συνάδελφοι, συναγωνιστές και φίλοι, για να εξηγηθούμε και να αποφασίσουμε τι να κάνουμε”. Η συζήτηση κράτησε πολύ. Ο Γκορμπατσόφ είπε ότι για την κρίσιμη κατάσταση ξέρει καλύτερα από μας, ωστόσο, είναι άρρωστος και δεν μπορεί να έρθει μαζί μας. “Βλέπετε την κατάστασή μου”. Προτείναμε μια άλλη εκδοχή: να καλέσουμε τον πρόεδρο του Ανωτάτου Σοβιέτ της ΕΣΣΔ, τον Γιέλτσιν, τον Ναζαρμπάγεφ και τους ηγέτες των άλλων Δημοκρατιών για να εξετάσουμε την κατάσταση και να συνεννοηθούμε. Και την πρόταση αυτή δεν τη δέχτηκε.

– Ολέγκ Ντμίτριεβιτς, δεν είχατε την αίσθηση ότι ο Γκορμπατσόφ παίζει διπλό παιχνίδι και γι’ αυτό έμεινε στο Φόρος; Ας πούμε, αν συγκαλούνταν αμέσως το Ανώτατο Σοβιέτ της ΕΣΣΔ, η ΚΕΕΚ θα εξουσιοδοτούνταν να βάλει τάξη στη χώρα. Ο Γκορμπατσόφ σαν να μη συνέβη τίποτα επιστρέφει στο προεδρικό του γραφείο και εξακολουθεί να κυβερνάει τη χώρα. Αν η ΚΕΕΚ αποτύχει, περνάει αμέσως στο στρατόπεδο του Γιέλτσιν και κηρύττει τα μέλη της ΚΕΕΚ προδότες και τους κατηγορεί για απόπειρα κατάληψης της εξουσίας. Σε οποιαδήποτε εκδοχή ο Γκορμπατσόφ θα έβγαινε κερδισμένος.

– Νομίζω ότι πολλοί είχαν την αίσθηση ότι ο Γκορμπατσόφ παίζει διπλό παιχνίδι, καθώς και ο Γιέλτσιν, ο οποίος πάλευε για την εξουσία. Αυτοί οι δυο παράγοντες οδήγησαν τελικά στη διάλυση της ΕΣΣΔ. Ενα χρόνο πριν από τα γεγονότα του Αυγούστου πολλοί μου έλεγαν: “Ολέγκ Ντμίτριεβιτς, στ’ αλήθεια, δε βλέπετε ότι ο Γκορμπατσόφ με την απραξία του οδηγεί τη χώρα στην καταστροφή;”. Ελπιζα ότι πολλά μπορούν ακόμα να διορθωθούν. Οι σύντροφοι, όμως, που με προειδοποιούσαν, αποδείχτηκαν πιο διορατικοί. Το αντιλήφθηκα αυτό όταν διάβασα το σχέδιο Ενωσιακού Συμφώνου, το οποίο ο Γκορμπατσόφ και οι οπαδοί του, ακριβέστερα, οι πλαστογράφοι του, κατέστρωσε στο Νόβο – Ογκάρεβο. Τελικά, όμως, κατάλαβα το νόημα των παιχνιδιών που παίζονταν τα τελευταία χρόνια, μόνο όταν βρέθηκα στη φυλακή. Κι όταν διάβασα το βιβλίο “Το πραξικόπημα του Αυγούστου”, κατάλαβα ότι ο Γκορμπατσόφ είναι μια προσωπικότητα χωρίς ηθική υπόσταση, είναι ένας καιροσκόπος, χαμαιλέων, που στις δύσκολες για την πατρίδα στιγμές επέλεξε το δρόμο της ανοιχτής προδοσίας.

Τα τεθωρακισμένα και η αποτυχία της ΚΕΕΚ

– Ολέγκ Ντμίτριεβιτς, όλα αυτά τα χρόνια με βασανίζει το ερώτημα: Ποιος έφερε τα τεθωρακισμένα στη Μόσχα, γιατί και με τίνος εντολή; Αυτό ακριβώς εκμεταλλεύτηκαν οι ψευτοδημοκράτες. Φώναζαν τότε ότι η ΚΕΕΚ εισήγαγε τα τανκς ενάντια στη δημοκρατία, την ελευθερία και το λαό. Νομίζω ότι η εισαγωγή των τανκς βοήθησε ακριβώς τους πραγματικούς πραξικοπηματίες μ’ επικεφαλής τον Γιέλτσιν, ο οποίος είχε ανεβεί στο τανκ και έπαιζε μπροστά στις τηλεκάμερες το ρόλο του υπερασπιστή της ελευθερίας που καταπάτησε η ΚΕΕΚ και ορισμένοι τον πίστεψαν…

– Εμείς φέραμε τα τεθωρακισμένα! Εμείς, δηλαδή η ΚΕΕΚ. Και τι μ’ αυτό. Ο στρατός δε μετακινείται με ποδήλατα. Ακόμα κι αν έμπαιναν τα στρατεύματα με παντόφλες και γάντια, οι “δημοκράτες” πάλι θα φώναζαν για “καταστολή της ελευθερίας”. Μα μήπως ο Γιέλτσιν δεν έφερε τα τανκς το 1993; Εμείς όμως δε βάλαμε κατά του λαού. Τα τεθωρακισμένα μας δεν έριξαν ούτε έναν πυροβολισμό, ενώ ο Γιέλτσιν βομβάρδισε το Ανώτατο Σοβιέτ και χιλιάδες άοπλους ανθρώπους, πυρπόλησε το κτίριο του Κοινοβουλίου, για την επισκευή του οποίου χρειάστηκαν κατόπι εκατομμύρια δολάρια. Αυτοί οι “δημοκράτες” δεν ήταν που δημόσια – από τηλεόραση και τον Τύπο – όχι μόνο δεν καταδίκασαν τον αιμοσταγή πρόεδρο, αλλά, αντίθετα, τον καλούσαν να κάψει, να συνθλίψει, να εξοντώσει το λαό, με το πνεύμα της δικής του αντίληψης για τη δημοκρατία και την ελευθερία.

Ναι, στις 19 Αυγούστου εισήχθησαν στη Μόσχα τα τεθωρακισμένα, αλλά ξέραμε καλά ότι δεν πρέπει να επιτραπεί η αιματοχυσία. Τα τρία παλικάρια που σκοτώθηκαν, βαραίνουν τη συνείδηση του περιβάλλοντος του Γιέλτσιν, που ήθελε το αίμα για να ολοκληρώσει τη βρωμοδουλιά του στην κατάληψη της εξουσίας και την καταστροφή της Σοβιετικής Ενωσης. Λόγω της ανθρωπιάς της η σοβιετική εξουσία ηττήθηκε προσωρινά. Προσπαθήσαμε να σώσουμε το λαό, τη Σοβιετική Ενωση, το σοσιαλιστικό σύστημα, αλλά δεν μπορέσαμε. Δεν είχαμε πείρα, δεν μπορέσαμε να προβλέψουμε τις πιθανές εκδοχές εξέλιξης των γεγονότων και, ίσως, το κυριότερο – δεν αντιλαμβανόμασταν πραγματικά, ποιες δυνάμεις, εσωτερικές και εξωτερικές, αντιμετωπίζαμε. Και, φυσικά, δεν μπορούσαμε, μάλιστα, υποθέσουμε ότι επικεφαλής του κόμματος και του κράτους είναι ένας προδότης και άμεσος συνεργός της Δύσης. Και δεν κατορθώσαμε να κάνουμε γνωστή στο λαό τη θέση μας, να του μεταδώσουμε την ανησυχία μας για τη χώρα που κινδύνευε… Δυστυχώς, μείναμε μόνοι μας. Η ΚΕΕΚ απέτυχε.

–Μαζί με τον επικεφαλής της σοβιετικής κυβέρνησης Βαλεντίν Σεργκέγεβιτς Πάβλοφ κάνατε μήνυση για την υπεράσπιση της τιμής και της αξιοπρέπειας σας.

– Εγκαταλείψαμε τη “Ματρόσκαγια Τισινά” στις 23 Φλεβάρη 1993 και στις 9 Απρίλη καταθέσαμε αγωγή στο διαμερισματικό δικαστήριο Οστάνκινο της Μόσχας ενάντια στον Βαλεντίν Στεπανκόφ, τον Γεβγκένι Λισόφ, το εκδοτικό “Ογκονιόκ”, τη ραδιοτηλεοπτική εταιρία “Οστάνκινο” και το ραδιόφωνο “Ρωσία” για την υπεράσπιση της τιμής, της αξιοπρέπειας, του υπηρεσιακού κύρους και την ηθική ικανοποίηση. Η αγωγή σχετιζόταν με το βιβλίο των Στεπανκόφ και Λισόφ “Η συνωμοσία του Κρεμλίνου”. Η δίκη διήρκεσε πάνω από 4 χρόνια, διότι οι εναγόμενοι δεν παρουσιάζονταν τακτικά στο δικαστήριο. Στις 9 Απρίλη καταθέσαμε συμπληρωματική, επεξηγηματική της πρώτης, αίτηση αγωγής. Σ’ αυτήν αναφέρονται εκτενώς και απορρίπτονται οι “λογοτεχνικές επινοήσεις” των συγγραφέων του εν λόγω βιβλίου. Σε μερικά σημεία παρουσιάζουν ως δικές μου τις αντιλήψεις τους για τη ζωή.

Πώς τελείωσε η δική;

– Στις 4 Αυγούστου το δικαστήριο εξέδωσε την απόφαση, σύμφωνα με την οποία όλοι οι εναγόμενοι οφείλουν να ζητήσουν δημόσια συγνώμη και να πληρώσουν πρόστιμο υπέρ ημών για την προκληθείσα ηθική ζημιά. Είμαστε ικανοποιημένοι ότι τα 4 χρόνια αγώνα έληξαν με τη δική μας, έστω μικρή, αλλά νίκη.

Οι καρποί της “νίκης” του Γιέλτσιν

– Πείτε μου, δε λυπάστε που η ΚΕΕΚ δεν πέτυχε το στόχο της;

– Θέλαμε να σώσουμε την πατρίδα, αλλά δεν τη σώσαμε. Μήπως μπορεί κανείς να μη λυπάται γι’ αυτό; Μετά το αυγουστιάτικο πραξικόπημα όταν ο Γιέλτσιν και το περιβάλλον του έστρεψαν τη χώρα προς τον καπιταλισμό, ο πληθυσμός της Ρωσίας μειώνεται κάθε χρόνο κατά 1.000.000 άτομα. Το 90% του πληθυσμού ζει πρακτικά στη φτώχεια. Οι άνθρωποι αυτοκτονούν. Στη χώρα οργιάζει η αυξανόμενη εγκληματικότητα και η διαφθορά. Αυτοί είναι οι καρποί της “νίκης” του Γιέλτσιν τον Αύγουστο του 1991. Τις προάλλες διάβασα στην εφημερίδα “Ιζβέστια” το άρθρο “Βασική διαστημική επιχείρηση αγοράζεται από εταιρία- μαϊμού” και ένιωσα σφίξιμο στην καρδιά. Στο άρθρο αναφέρεται ότι ο πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας υπέγραψε διάταγμα για την πώληση του 12% των μετοχών της ρωσικής διαστημικής εταιρίας “Ενέργκια” το καμάρι της διαστημική μας επιστήμης. Για την ενίσχυση του “κρατικού ταμείου!”. Και παρακάτω σημειώνεται ότι στο Κορολιόφ, όπου βρίσκεται η “Ενέργκια”, “κάποιος Χ μέσω τρίτων – τετάρτων αγοράζει αράδα μετοχές της βασικής διαστημικής επιχείρησης της Ρωσίας, όπου είναι συγκεντρωμένο το εθνικό διανοητικό και επιστημονικό τεχνικό δυναμικό. Ο Χέρμπερτ Ουέλς και ο Ιούλιος Βερν θα έχαναν το χάρισμα του λόγου. Η κατάσταση μπορεί να έχει ως συνέπεια την απώλεια του ελέγχου ενός στρατηγικά σημαντικού κλάδου, που μέχρι σήμερα αποτελεί αντικείμενο της εθνικής υπερηφάνειας και παγκόσμιας προτεραιότητας”. Μήπως θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο, αν η ΚΕΕΚ έβαζε τάξη στη χώρα και διατηρούσε τη Σοβιετική Ενωση; Εμείς δημιουργούσαμε, οικοδομούσαμε…

Που εσείς δημιουργήσατε…

– Που δημιούργησε όλη η χώρα. Ολος ο λαός. Να πού φτάσαμε. Πριν από λίγο καιρό διάβασα το βιβλίο των Αμερικανών πολιτειολόγων Ντ. Εργκιν και Τ. Γκούσταφσον “Η Ρωσία του 2010 και τι σημαίνει αυτό για τον κόσμο”, όπου αποκαλύπτονται τα απώτερα σχέδια των Δυτικών “στρατηγιστών”. Στην ουσία παρουσιάζεται ένα σενάριο σταδιακής διάλυσης της Ρωσίας. Τρεις περιφέρειες πρέπει να αποκοπούν απ’ αυτή. Η Αγία Πετρούπολη θα σχηματίσει τη χαλαρή “Βόρεια Συνομοσπονδία με το Μούρμανσκ και το Αρχάγκελσκ”. Η εξόρυξη πετρελαίου και φυσικού αερίου στην περιοχή Τιμάνο – Πετσιόρα και στη θάλασσα Μπάρεντς θα προσφέρει στην περιφέρεια αυτή τόσο βραχυπρόθεσμους, όσο και μακροπρόθεσμους πόρους για το σκοπό αυτό. Αυτή είναι η μια περιφέρεια. “Χαμένη για τη Ρωσία θα είναι η Απω Ανατολή”, αναφέρουν οι Αμερικανοί συγγραφείς και θεωρούν ότι ο πραγματικός έλεγχος των τοπικών φυσικών πόρων θα πρέπει να περάσει στη Νότια Κορέα και την Ιαπωνία. Η Απω Ανατολή πρέπει να γίνει τμήμα του “Χώρου του Ειρηνικού Ωκεανού” και ανταγωνιστής της Μόσχας. Στο νότιο τμήμα της Ρωσίας πρέπει να δημιουργηθεί η “Νοτιορωσική Συνομοσπονδία” με τα λιμάνια Νοβοροσίικ και Τουάπσε και τα βιομηχανικά κέντρα το Ροστόβ επί του Ντον και το Κρασνοντάρ. Να ποια είναι τα πραγματικά σχέδια του “κύριου αξιότιμου εταίρου”, του “φίλου της Ρωσίας”, όπως αποκαλούν τώρα τους κυβερνώντες των ΗΠΑ.

Για την πυρηνική επίθεση θα μάθουμε τελευταίοι

– Πώς εκτιμάτε τη σημερινή κατάσταση της άμυνας και της εθνικής ασφάλειας;

– Κρίσιμη. Μιλώ γι’ αυτό με μεγάλη ανησυχία και πικρία. Είχαμε ένα σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης πυραυλικής επίθεσης. Αποτελούνταν από ισχυρούς σταθμούς, ραντάρ και δορυφορικά συστήματα, που κάλυπταν την περίμετρο της ΕΣΣΔ και μπορούσε να προειδοποιήσει για την εκτόξευση πυραύλων από υποβρύχια και από το έδαφος των ΗΠΑ. Οι Αμερικανοί διαθέτουν ανάλογο σύστημα που επίσης ήταν εγκαταστημένο στην περίμετρο της χώρας τους, καθώς και άλλους δυο σταθμούς: έναν στη Γροιλανδία και άλλον στην Αγγλία, δηλαδή εκτός εδάφους των ΗΠΑ. Οι Αμερικανοί απαίτησαν να καταστρέψουμε το σταθμό, που βρίσκεται έξω από την περίμετρο στο έδαφος της χώρας μας, δηλαδή του Κρασνογιάρσκ. Εμείς, φυσικά, υπερασπιστήκαμε τις θέσεις μας, αλλά ο Γκορμπατσόφ μονομερώς συμφώνησε να καταστραφεί αυτός ο σταθμός, χωρίς να ζητήσει από τους Αμερικανούς να καταργήσουν σε αντάλλαγμα τους σταθμούς τους στη Γροιλανδία και την Αγγλία. Ετσι παραβιάστηκε η ισότητα που είχε επιτευχθεί με τεράστιους κόπους. Μετά την οριστική διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης χάσαμε τους σταθμούς στη Βαλτική, την Ουκρανία, το Αζερμπαϊτζάν. Επομένως, εμείς δεν έχουμε σήμερα σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης πυρηνικής επίθεσης. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, θα το μάθουμε τελευταίοι…

–Δεν έχετε την αίσθηση ότι όλα αυτά τα γεγονότα έχουν εμπνευστεί στο εξωτερικό, ότι στο πραξικόπημα του 1991 και τα επακόλουθα γεγονότα έβαλαν το χέρι τους οι δυτικές ειδικές υπηρεσίες;

– Η Δύση ήθελε πάντα να διαλύσει και να καταστρέψει τη Σοβιετική Ενωση, η οποία ήταν επικεφαλής της σοσιαλιστικής κοινότητας. Αντιλαμβάνονταν όμως ότι δεν είναι δυνατό να νικήσει κανείς την ΕΣΣΔ σε τίμια μονομαχία. Γι’ αυτό και προσπάθησαν να το κάνουν με την εξαγορά, τη στρατολογία πρακτόρων, τη δημιουργία πέμπτης φάλαγγας και τη χρησιμοποίηση για τους σκοπούς τους των αρχομανών τύπου Γιέλτσιν ή τους πλαδαρούς πολιτικούς τύπου Γκορμπατσόφ. Κι αν ο Γιέλτσιν ήθελε πάση θυσία την απεριόριστη εξουσία και, σαν αποτέλεσμα του αυγουστιάτικου πραξικοπήματος, την πήρε, ο Γκορμπατσόφ ακολούθησε το ρεύμα και έπεσε στα χέρια των ηγετών των ξένων κρατών τύπου Ρίγκαν, Μάργκαρετ Θάτσερ, Κολ και μετά του Μπους. Αυτοί πέτυχαν το δικό τους…

Ναντιέζντα ΓΚΑΡΙΦΟΥΛΙΝΑ

“Θέλαμε να σώσουμε την πατρίδα, αλλά δεν τη σώσαμε. Μήπως μπορεί κανείς να μη λυπάται γι’ αυτό; Μετά το αυγουστιάτικο πραξικόπημα όταν ο Γιέλτσιν και το περιβάλλον του έστρεψαν τη χώρα προς τον καπιταλισμό, ο πληθυσμός της Ρωσίας μειώνεται κάθε χρόνο κατά 1.000.000 άτομα. Το 90% του πληθυσμού ζει πρακτικά στη φτώχεια. Οι άνθρωποι αυτοκτονούν. Στη χώρα οργιάζει η αυξανόμενη εγκληματικότητα και η διαφθορά. Αυτοί είναι οι καρποί της “νίκης” του Γιέλτσιν τον Αύγουστο του 1991″…