Όσοι με το λύκο γίναν φίλοι… – Τι εστί λυκοφιλία;

Λυκοφιλία, λυκοσυμμαχία… Μα τι ξύλινες έννοιες είναι αυτές;

Το βασικό είναι να μην είναι κούφιες, κενές περιεχομένου. Και όλα τα άλλα θα τα βρούμε…

Αν κάποιος θέλει να μάθει τι εστί λυκοφιλία, δεν έχει παρά να δει το παράδειγμα των Κούρδων. Νόμισαν πως είχαν πιάσει φίλο το λύκο των ΗΠΑ και ότι θα τους προστάτευε, κι είδαν να τους καρφώνει πισώπλατα το μαχαίρι του Τραμπ, που τους άφησε βορά στην τουρκική εισβολή στη βόρεια Συρία, όπως γλαφυρά δείχνει κι ένα από τα δύο εξαιρετικά εύστοχα σκίτσα παρακάτω.

Το χειρότερο πάντως δεν είναι αυτό. Το χειρότερο είναι να αρνείσαι να βγάλεις διδάγματα από τα λάθη σου και γενικώς συμπεράσματα από την οδυνηρή σου πείρα. Και το λέμε αυτό γιατί, όπως προκύπτει από την αναφορά που βρήκαμε στο blog Αντιγειτονιές στη χθεσινή πορεία κουρδικών οργανώσεων αλλά και οργανώσεων τις εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και αναρχικών ενάντια στην τουρκική επέμβαση, με προορισμό την τουρκική πρεσβεία. Σύμφωνα με τα όσα αναφέρει το ΚΚΕ (μ-λ), η πρότασή του για συνέχιση της πορείας προς την αμερικανική πρεσβεία έπεσε μάλλον σε ώτα μη ακοόντων, με ένα μόνο μέρος των διαδηλωτών, Ελλήνων και Κούρδων να κρίνει εντέλει αναγκαίο να αντιπαρατεθεί ευθέως με την πολιτική των ΗΠΑ στο συμβολικό έστω αυτό επίπεδο μιας διαδήλωσης. H αντιμετώπιση του αμερικανικού ιμπεριαλισμού και του ρόλου του στη συγκεκριμένη πολεμική αναμέτρηση ως “ελέφαντα στο δωμάτιο”, σίγουρα δε βοηθάει σε τίποτε ούτε την πάλη του κουρδικού λαού ενάντια στην εισβολή, αντίθετα αντικειμενικά δίνει συγχωροχάρτι σε ένα βασικό πρωταγωνιστή της νέας τραγωδίας που εκτυλίσσεται.