Ούτε διακριτική, ούτε σύντομη – Η εκταφή του Φράνκο μετατράπηκε σε φόρο τιμής στο δικτάτορα, με ευθύνη των “Σοσιαλιστών”

Ένα άρθρο του Xan Pereira Castro, που βρήκαμε στη σελίδα Spanish Revolution και εξηγεί πώς με ευθύνη της “σοσιαλιστικής κυβέρνησης” του PSOE, η εκταφή του Φράνκο μετατράπηκε σε μια ωδή προς τον δικτάτορα από τους νοσταλγούς του και την οικογένειά του.

Διακριτική και σύντομη. Αυτά ήταν τα επίθετα που χρησιμοποιούσε κάθε τόσο η αντιπρόεδρος Κάρμεν Κάλβο, όταν εξηγούσε πώς θα ήταν η παρουσία της κυβέρνησης, στην εκταφή του δικτάτορα Φρανθίσκο Φράνκο. Σήμερα (σ.σ.: χτες), 24 Οκτώβρη 2019, έφτασε η μέρα να βγάλουν τον μακαρίτη δικτάτορα από το μαυσωλείο του, ωστόσο, αυτό που θα έπρεπε να είναι μια πράξη χωρίς διάδοση και ημερομηνία, μετατράπηκε σε μια τεράστια ποσότητα από εικόνες και βίντεο που λειτούργησαν ως φόρος τιμής στον Φράνκο.

Αν και δεν υπήρχαν ούτε εικόνες ούτε ΜΜΕ την ώρα της εκταφής για να -σύμφωνα με τα λόγια της Κάλβο- “διασφαλίσουν την ιδωτικότητα της οικογένειας” και να αποφύγουν έτσι “το θέαμα”, όλα τα κανάλια έδειξαν πώς βγήκε ο φασίστας δικτάτορας στους ώμους της οικογένειάς του.

Ο Νόμος της Ιστορικής Μνήμης, Άρθρο 16.2. για την Κοιλάδα των Πεσόντων, ορίζει: “Σε κανένα μέρος της περιοχής δε θα μπορούν να τελούνται πράξεις πολιτικής φύσης, ούτε έπαινοι του Εμφυλίου Πολέμου, των πρωταγωνιστών του ή του φρανκισμού”. Ωστόσο, η όλη κατάσταση, από την οικογενειακή επανένωση στην Κοιλάδα των πεσόντων, μέχρι τη μεγάλη φασιστική υποδοχή στο κοιμητήριο του Μινγκορούμπιο, ήταν μια ωδή στον δικτάτορα.

Η κυβέρνηση του ΠΣΟΕ επέτρεψε στην οικογένεια να μεταφέρει τον Φράνκο στους ώμους της σε ένα φέρετρο με ένα ύφασμα με τη σημαία, που θεωρητικά μας αντιπροσωπεύει όλους. Συναίνεσε ώστε ο Φρανθίς Φράνκο, εγγονός του δικτάτορα, να φέρει μια προσυνταγματική (φασιστική) σημαία, επέτρεψε να υπάρχουν ζητωκραυγές (“viva”, “ζει!”) για τον Φράνκο, με πλήρη ατιμωρησία, και ακόμα επέτρεψε στον Τεχέρο, τον υπαίτιο της απόπειρας πραξικοπήματος της 23ης Φλεβάρη 1981, με το οποίο προσπάθησε να επαναφέρει τη δικτατορία, να διασχίσει μια ζώνη στην οποία μπορούσε κανείς να έχει πρόσβαση, μόνο με τιμητική διαπίστευση.

“Δεν μπορώ να καταλάβω τι έκαναν τα μέλη της κυβέρνησης και άλλοι εκπρόσωποι της δημοκρατίας, με την εορταστική τους παρουσία σε έναν ξεκάθαρο φόρο τιμής στον δικτάτορα από την οικογένειά τους κι άλλους φασίστες. Ο γενοκτόνος δεν αξίζει αυτή τη μεταχείριση, ούτε τόσο μεγάλη προσοχή”, σχολίασε με θλίψη ο Αλμπέρτο Γκαρθόν, Ομοσπονδιακός Συντονιστής της “Ενωμένης Αριστεράς” (σ.σ.: όπου συμμετέχει και το ΚΚ Ισπανίας).

“Τους επέτρεψαν να βγάλουν τον Φράνκο στους ώμους τους. Με ένα στέμμα κι ένα ύφασμα με τη σημαία της Ισπανίας. Με το βραβείο του Σαν Φερνάρντο (άγιος) να σκεπάζει το φέρετρο. Ζητωκραυγάζοντας για τον Φράνκο: “ζει…”. Φέροντας μια φασιστική σημαία. Τι είδος επανόρθωσης είναι αυτό;” σχολίασε ο δημοσιογράφος Αντόνιο Μαέστρε.