Παίζουν με ανθρώπινες ζωές – Παράταση ως τις 25 Μαρτίου για το κλείσιμο των μη αναγκαίων επιχειρήσεων μετά τις πιέσεις των βιομηχάνων στην Ιταλία
Την ώρα που όπως και στη χώρα μας, η ιταλική κυβέρνηση και τα ΜΜΕ μιλούν για ατομική ευθύνη των πολιτών, κανείς δε μιλά για την ευθύνη των αφεντικών.
Αν χρειαζόταν κανείς έστω μία παραπάνω απόδειξη ότι οι καπιταλιστές λογαριάζουν τα κέρδη τους πολύ πάνω από τη ζωή των εργατών, θα αρκούσε να στρέψει το βλέμμα του στη γειτονική Ιταλία, όπου με εκατοντάδες νεκρούς καθημερινά, βιομήχανοι και άλλοι επιχειρηματίες πιέζουν για να εφαρμοστεί όσο δυνατόν ελαστικότερα η απόφαση για κλείσιμο των μη απαραίτητων δραστηριοτήτων, που κι αυτή με τη σειρά της λήφθηκε με τεράστια καθυστέρηση.
Σε χθεσινή επιστολή της προς τον πρωθυπουργό Κόντε, η Confindustria, ο ΣΕΒ της Ιταλίας, έθεσε μια σειρά αιτημάτων που πρακτικά περιορίζουν δραστικά την ισχύ της απαγόρευσης μη απαραίτητων δραστηριοτήτων. Απειλώντας εμμέσως πλην σαφώς ότι κάποια εργοστάσια αν κλείσουν δε θα ξανανοίξουν, οι Ιταλοί βιομήχανοι ζητούν ένα εκτεταμένο καθεστώς εξαιρέσεων από το διάταγμα, με το πρόσχημα των παραγγελιών και των παραδόσεων σε εξέλιξη, τη συντήρηση και την επισκευή σε κλάδους που όντως κρίνονται απαραίτητοι, την ύπαρξη τομέων που “απλά δεν μπορούν να διακόψουν τις δραστηριότητές τους”. Επιπλέον, ζητούν από την κυβέρνηση το ελεύθερο να κρίνουν οι ίδιες οι επιχειρήσεις ποιοι τομείς της δραστηριότητάς τους είναι απαραίτητοι να συνεχίσουν και ποιοι όχι και δε λείπουν φυσικά οι εκκλήσεις για ζεστό χρήμα μέσω “εγγυήσεων ρευστότητας” και “προστασίας των εισηγμένων στο χρηματιστήριο εταιρειών”.
Η παρέμβαση των βιομηχάνων είχε ως αποτέλεσμα τελικά να δοθεί περίοδος χάριτος στις επιχειρήσεις να “προσαρμοστούν” ως τις 25 Μαρτίου, ενώ 100 περίπου είναι οι δραστηριότητες που συνεχίζονται, αρκετές από τις οποίες κατόπιν πίεσης της Confindustria, ενώ ανοιχτά παραμένουν και τα call center, που διαπιστωμένα αποτελούν εστίες μόλυνσης στην Ιταλία και άλλες χώρες του κόσμου. Τα συνδικάτα, που είναι βέβαια στην πλειονότητά τους συμβιβασμένα εδώ και δεκαετίες, διαμαρτύρονται ότι δεν ήταν αυτή η αρχική μορφή του διατάγματος, ενώ από χθες δήλωσαν την πρόθεσή τους ακόμα και για γενική απεργία.
Την ώρα που όπως και στη χώρα μας, η ιταλική κυβέρνηση και τα ΜΜΕ μιλούν για ατομική ευθύνη των πολιτών, κανείς δε μιλά για την ευθύνη των αφεντικών, που αδιαφορούν για τη συνέχιση της εξάπλωσης του ιού και την επίπτωση στην υγεία ή και τη ζωή των εργατών, των οικογενειών τους και συνολικά της κοινωνίας.
