Παράπλευρες απώλειες – Αυξάνονται οι νεκροί από αστυνομικά τέιζερ και σπρέι πιπεριού στη Γερμανία
Παρά τις αυξανόμενες ενδείξεις αύξησης των θανατηφόρων περιστατικών, αστυνομία και κυβέρνηση αρνούνται ακόμα και την απλή στατιστική καταγραφή των συμβάντων.
Η στρατιωτικοποίηση και η ολοένα και πιο διευρυνόμενες αρμοδιότητες της γερμανικής αστυνομίας οδηγούν σε διαρκή αύξηση των νεκρών από χρήση όπλων ηλεκτροσόκ και σπρέι πιπεριού κυρίως. Μόλις την Παρασκευή ένας 56χρονος άνδρας στην πόλη Πίρμαζεν έπεσε νεκρός από έμφραγμα, μετά τη χρήση όπλου ηλεκτροσόκ. Οι αστυνομικοί προχώρησαν στη χρήση τέιζερ όταν ο άντρας αρνήθηκε να εξεταστεί οικειοθελώς για την ψυχική του πάθηση. Πριν λίγους μήνες ένας ακόμα 43χρονος άντρας έπεσε θύμα τέιζερ στη Νυρεμβέργη.
Ιδιαίτερα επικίνδυνη αναδεικνύεται και η χρήση σπρέι πιπεριού από την αστυνομία. Στις 12 Γενάρη πέθανε από τη χρήση του σπρέι ένας 36χρονος άνδρας, που και στις 27 Δεκέμβρη είχε εκτεθεί σε αυτό.
Παρά τα συνεχή περιστατικά, τόσο η αστυνομία, όσο και οι πολιτικοί της προϊστάμενοι αρνούνται να αναγνωρίσουν το πρόβλημα, Είναι χαρακτηριστικό ότι στο παρελθόν τόσο οι ομοσπονδιακές αρχές, όσο και οι κυβερνήσεις των κρατιδίων αρνήθηκαν πρωτουβουλίες οργανώσεων πολιτών να καταγράφονται τουλάχιστον στατιστικά οι θάνατοι από τέιζερ και σπρέι πιπεριού, ενώ υπήρχε και αμφισβήτηση της συσχέτισης μεταξύ αυτών των μεθόδων καταστολής και των θανάτων μετά τη χρήση τους. Έκθεση του ολλανδικού παραρτήματος της Διεθνούς Αμνηστίας απέδειξε πάντως την επικινδυνότητα αυτών των πρακτικών, ενώ τόνισε και την ελλιπή εκπαίδευση των αστυνομικών στη χρήση τους. Στις μόλις δυο μέρες εκπαίδευσης των αστυνομικών «δεν υπήρξε σχεδόν καμία ενασχόληση με πολλούς από τους κινδύνους, που αναφέρει αναλυτικά ο κατασκευαστής». Αν και θεωρητικά η χρήση όπλων ηλεκτροσόκ στοχεύει στην αποτροπή εγκληματιών από το να πλησίασουν, στην Ολλανδία χρησιμοποιήθηκε κατά 44% με απευθείας επαφή με το σώμα, μια επώδυνη πρακτική που στόχο έχει να κάμψει την αντίσταση του πραγματικού ή κατά φαντασίαν υπόπτου. Πολύ χαρακτηριστικό είναι επίσης πως στο 80% των περιπτώσεων, τα όπλα ηλεκτροσόκ χρησιμοποιούνται εναντίον άοπλων ατόμων. Στη Γερμανία, η αυστηροποίηση των αστυνομικών κανονισμών έχει οδηγήσει πλέον σε σχεδόν καθημερινή χρήση των όπλων αυτών, χωρίς κανένα ενδιαφέρον για τις δυνάμει θανατηφόρες συνέπειές τους.
Με πληροφορίες από junge welt
Notice: Only variables should be assigned by reference in /srv/katiousa/pub_dir/wp-content/themes/katiousa_theme/comments.php on line 6
Notice: Only variables should be passed by reference in /srv/katiousa/pub_dir/wp-content/themes/katiousa_theme/functions.php on line 38
Notice: Only variables should be assigned by reference in /srv/katiousa/pub_dir/wp-content/themes/katiousa_theme/functions.php on line 38
1 Σχόλιο
Ώστε από τις ΗΠΑ των “δημοκρατικών αξιών” το πιστολέτο του επιτόπιου ηλεκτροσόκ πέρασε και στη χρήση της γερμανικής αστυνομίας: Καλώς ήρθες ηλεκτροσόκ-επί-τόπου στην Ευρωπαϊκή Ένωση!
Έως τώρα ήταν γνωστή η κατοχή του μαζί και με άλλων ειδών όπλα από υπόδικους της ΧΑ, καθώς επίσης γνωστό και το ότι έγινε στα μουλωχτά χρήση του από τα ΔΙΑΣ στην καταστολή της αντιφασιστικής μοτοπορείας επί Σαμαρά.
Πρέπει να τονιστεί ότι δεν πρόκειται για μια ακόμα συσκευή καταστολής αλλά για μια μέθοδο που ξεπερνά τα εσκαμμένα και που ανεξάρτητα από “νομιμότητες” και “τύπους”, ανεξάρτητα κι από ενδεχόμενες κατασκευές συγκυριών για την “νομιμοποίησή” της, είναι εγκληματική και έχει όλα τα χαρακτηριστικά του βασανιστηρίου. Είναι μια μέθοδος εξ ορισμού φασιστική.
Στο διαδίκτυο κυκλοφορεί πλήθος από βίντεο με αληθινά “δείγματα” χρησιμοποίησης – από την αστυνομία – του ηλεκτροσόκ στην “καθημερινότητα” των ΗΠΑ. Περιγράφω πρόχειρα μερικά που θυμάμαι:
Σε ένα αστυνομικό τμήμα μια μεθυσμένη γυναίκα κάθεται στον πάγκο, σε ένα άδειο δωμάτιο, και τραγουδάει. Από μέσα ακούγεται πού και πού ένα “βούλωστο”. Μια – δυο – τρεις φορές , η μεθυσμένη δε σταματά να τραγουδά. Το επόμενο βήμα, ένας αστυνομικός την πλησιάζει και της κάνει ηλεκτροσόκ για μερικά δευτερόλεπτα. (ε ντάξει δεν της το έκανε και για δυο ώρες…).
Άλλο: σ’ έναν απροσδιόριστο αστικό χώρο, ίσως πάρκινγκ, ο αστυνομικός “διατάζει” έναν μεγαλόσωμο τύπο να στηθεί για σωματική έρευνα. Ο μεγαλόσωμος υπακούει: Χέρια στον ουρανό του αυτοκινήτου, πόδια ανοιχτά κλπ. Ο αστυνομικός πλησιάζει, αλλά για σιγουριά ξεκινάει με ένα ηλεκτροσόκ, πριν την “έρευνα”.
Άλλο: Μια απλώς “καθωσπρέπει” γυναίκα οδηγά “καθωσπρέπει” το “καθωσπρέπει” αυτοκίνητό της στη δεξιά λωρίδα ενός δρόμου. Ένα περιπολικό την ακολουθεί για κανένα χιλιόμετρο και μετά της σφυράει. Η γυναίκα σταματάει. Ο αστυνομικός κατεβαίνει, πάει στο παράθυρό της και την “διατάζει” να βγει από το αυτοκίνητο. Του απαντάει ότι δεν υπάρχει λόγος να βγει από το αυτοκίνητο. Χωρίς να χάσει καιρό ο αστυνομικός τής κάνει ηλεκτροσόκ.
Πλήθος παρόμοια δείγματα, με κορυφαίο βέβαια την ομιλία του Κέρυ (μετέπειτα ΥΠΕΞ των ΗΠΑ) σε αμερικάνικο πανεπιστήμιο. Την ομιλία ακολουθούσαν ερωτήσεις. Ένας φοιτητής πάει στο μικρόφωνο και όχι μόνο κάνει ερώτηση μη αρεστή, αλλά ξεπερνάει τον προβλεπόμενο χρόνο ερώτησης μερικά δευτερόλεπτα. Συλλαμβάνεται αμέσως κι επειδή διαμαρτύρεται και δεν δείχνει προθυμία για τη σύλληψή του, υποβάλλεται σε ηλεκτροσόκ μπρος στα μάτια μερικών εκατοντάδων φοιτητών (που ουρλιάζουν από φρίκη) μέσα στο πανεπιστημιακό αμφιθέατρο.
Στο παραπάνω δείγμα το επιτόπιο ηλεκτροσόκ συνδυάζεται με το ότι στις ΗΠΑ δεν υπάρχει πανεπιστημιακό άσυλο. (Τι χρειάζεται το άσυλο σε μια δημοκρατική χώρα;)
Από πανεπιστημιακό χώρο επίσης: Ένας μαύρος φοιτητής διαβάζει στην πανεπιστημιακή βιβλιοθήκη. Τα σεκιούριτυ τον πλησιάζουν και του ζητάνε φοιτητική ταυτότητα. “Δεν την έχω μαζί μου”. “Να φύγεις”. “Όχι”. Δεν χρειάζεται, μετά από τα προηγούμενα, να είσαι μάντης για να καταλάβεις ότι του κάνανε ηλεκτροσόκ.
Εύχρηστο καβλιτζέκι το “τέιζερ” και “καθαρό”: δεν είναι ξυλοδαρμός που όσο να’ναι δεν είναι και το πιο απλό πράγμα στη μέση του δρόμου, υποτίθεται και ότι δε σκοτώνει ή ότι έστω είναι χαμηλές οι πιθανότητες και οφειλόμενες σε ελαττωματικό DNA του θύματος, οπότε στην αστυνομική πρακτική του στυλ “σ’ όποιον αρέσει”, εκεί που θα κάνανε δέκα ξυλοδαρμούς κι άλλους δέκα φόνους, μόνο που διστάζουνε, τώρα μπορούν άνετα να ρίχνουν δέκα συν δέκα ίσον είκοσι ηλεκτροσόκ σε όποιον “δυσανασχετεί”. Ηλεκτροσόκ στο δρόμο, στη δουλειά, στο πανεπιστήμιο, στο σχολείο, στο σινεμά, στη βιβλιοθήκη, στην εκδρομή.
Υπό το πρίσμα των παραπάνω, που είναι απλώς τυπικές περιπτώσεις, ακόμα και το ερώτημα μήπως τυχόν το ηλεκτροσόκ έχει ως πιθανή (χ%) συνέπεια τον θάνατο, είναι ερώτημα ενσωμάτωσης και διαχείρισης να το πω έτσι. Πρόκειται απλώς για έγκλημα (κακούργημα).