Ρωσικές εκλογές: Μεγάλη ενίσχυση του ΚΚΡΟ, μικρές αλλαγές στο γενικό τοπίο

Οι φετινές βουλευτικές εκλογές στη Ρωσία ήταν αν μη τι άλλο ιδιαίτερες. Διεξήχθησαν εν μέσω πανδημίας, είχαν τριήμερη διάρκεια και αυξημένη διαδικτυακή συμμετοχή -σε αυτήν την πρώτη εφαρμογή του στις κάλπες. Και ως ένα βαθμό επιβεβαίωσαν τα δημοσκοπικά ευρήματα για μερική αλλαγή συσχετισμών και ανακατάταξη του πολιτικού σκηνικού.  Διακριτή πτώση του κυβερνώντος κόμματος της Ενωμένης Ρωσίας και σημαντική άνοδος για το ΚΚΡΟ, με επικεφαλής τον Ζιουγκάνοφ. Πόσο ριζικές είναι όμως οι αλλαγές που μπορεί να δρομολογήσει ένα αποτέλεσμα σαν αυτό, ακόμα και αν μιλάμε για την άνοδο ενός κομμουνιστικού κόμματος;

Το κόμμα του Πούτιν έπεσε κάτω από το 50% αλλά η πτώση του δεν ήταν τόσο σημαντική όσο είχε διαφανεί αρχικά. Η Ενωμένη Ρωσία καταφέρνει τελικά να ξεπεράσει με άνεση το 45% και μένει να φανεί αν θα κρατήσει την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών στη Νέα Δούμα ή θα αναγκαστεί να προχωρήσει σε κάποια συνεργασία, για την οποία πάντως υπάρχει ήδη έδαφος και δεν αναμένεται να υπάρξει δυσκολία στη συγκρότησή της.

Το ΚΚΡΟ του Ζιουγκάνοφ πετυχαίνει σημαντική άνοδο ξεπερνώντας το 20% (από 13% στις εκλογές του 2016). Πολλά δυτικά ΜΜΕ υποστηρίζουν πως ένα μέρος αυτής της ανόδου οφείλεται στο άτυπο κάλεσμα της εξωκοινοβουλευτικής φιλοσοφικής παράταξης του κρατούμενου Ναβάλνι να… “κλείσουν τη μύτη τους και να ψηφίσουν κομμουνιστές”, για να αποδυναμωθεί το κόμμα του Πούτιν. Η στάση αυτή υποτιμά το αυξανόμενο αίσθημα νοσταλγίας μιας πολύ μεγάλης (αν όχι πλειοψηφούσας) μερίδας για τη Σοβιετική Ένωση, που μπορεί να στήριζε τον Πούτιν στη λογική ότι βοήθησε τη Ρωσία να ανακτήσει ένα μέρος της δύναμης της και να “αντισταθεί” στη Δύση, αλλά τα τελευταία χρόνια είδε την κυβέρνηση να επιτίθεται στα τελευταία κεκτημένα δικαιώματα της σοσιαλιστικής εποχής (ασφαλιστικό και όρια συνταξιοδότησης) και να δείχνει πιο άμεσα το πραγματικό της πρόσωπο.

Από αυτή την άποψη, μπορεί να διακρινει κανείς θετικές τάσεις στο αποτέλεσμα, σε ο,τι αφορά τις διαθέσεις του σώματος. Αυτό που δεν είναι ελπιδοφόρο ωστόσο είναι η ίδια η πολιτική του ΚΚΡΟ που στηρίζει σχεδόν όλες τις στρατηγικές επιλογές της κυβέρνησης και μοιάζει ως ένα βαθμό με πολιτική συνέχεια του ΚΚΣΕ των τελευταίων ετών της ΕΣΣΔ, που είχε χάσει τα επαναστατικά χαρακτηριστικά του και την ικανότητα να αντισταθεί και να αποτρέψει την αντεπανάσταση που εν πολλοίς κυοφορήθηκε στους κόλπους του.

Στη Δούμα μπαίνουν επίσης το εθνικιστικό κόμμα του Ζιρινόφσκι και δύο μικρότερα κόμματα, ενώ υπήρξαν αρκετές καταγγελίες για παρατυπίες και μικρής έκτασης νοθεία του αποτελέσματος, χωρίς να αμφισβητείται ωστόσο η γενική τάση που επιβεβαίωσαν οι φετινές κάλπες.

Όσο εντυπωσιακές και αν φαίνονται οι αλλαγές στον συσχετισμό, χρειάζονται πολύ περισσότερα και πρωτίστως σε άλλη κατεύθυνση, για να υπάρξει πραγματική αλλαγή προς όφελος του ρωσικού λαού.