Σαρωτική νίκη Ζελένσκι στην Ουκρανία δείχνουν τα exit poll – Άλλος ένας θαυμαστής του Στεπάν Μπαντέρα στην εξουσία

Βάζει τα ρούχα του αλλιώς ο ευρωνατοϊκός προσανατολισμός στην Ουκρανία, μια χώρα που τα τελευταία χρόνια έχει αναδειχτεί σε προπύργιο νεοναζισμού και κάθε λογής ακροδεξιάς έκφρασης στην ευρωπαϊκή ήπειρο, συνήθως με επίσημη ή ημιεπίσημη στήριξη των κρατικών αρχών.

Όπως αναμενόταν, νικητής του β’ γύρου των προεδρικών εκλογών αναδεικνύεται ο κωμικός Βολοντίμιρ Ζελένσκι, που είχε ήδη έρθει στην πρώτη θέση και στον πρώτο γύρο πριν τρεις εβδομάδες. Το πρώτο exit poll που διεξήχθη σε δείγμα 13000 ανθρώπων δίνει ποσοστό 73% στον Ζελίνσκι, που κατάγεται από το ανατολικό τμήμα της χώρας, όπου πλειοψηφούν οι ρωσόφωνοι κι εξελέγη με υποσχέσεις για “ειρήνη στο Ντονμπάς” και “τερματισμός της διαφθοράς” με την οποία συνδέθηκε κατά κόρον το καθεστώς του απερχόμενου προέδρου Ποροσένκο.

Εκ πρώτης όψης, ο νέος πρόεδρος μοιάζει “κάτι διαφορετικό” σε σχέση με τον εθνικιστή Ποροσένκο, που αβάνταρε ανοιχτά στη θητεία το φασιστικό εσμό της Ουκρανίας. Στην πραγματικότητα, μια πιο κοντινή ματιά στην πολιτική βιογραφία και τις αντιλήψεις του νεοεκλεγέντα προέδρου, αποδεικνύει πως επί της ουσίας οι διαφοροποιήσεις σε σχέση με την προηγούμενη κυβέρνηση αφορούν μόνο επιμέρους κοινωνικά ζητήματα, όπως η νομιμοποίηση της φαρμακευτικής κάνναβης, των αμβλώσεων, της πορνείας και του τζόγου, αλλά και ο περιορισμός της οπλοκατοχής.

Στα κρίσιμα ζητήματα εσωτερικής κι εξωτερικής πολιτικής ο Ζελίνσκι ελάχιστα ως καθόλου αποκλίνει από την πεπατημένη των προκατόχων του. Γεγονός καθόλου τυχαίο, αφού προέρχεται από την ίδια πολιτική μήτρα με εκείνους, δηλαδή το Ευρωμεϊντάν του 2013-2014, ενώ υποστήριξε με φανατισμό τον ουκρανικό στρατό στις επιχειρήσεις του στην Ανατολική Ουκρανία.

Έχει ταχτεί επανειλημμένα υπέρ της ένταξης στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, προσθέτοντας απλώς πως θέλει να προηγηθεί δημοψήφισμα. Ειδικά δε για τη συμμετοχή στο ΝΑΤΟ, το πρόγραμμά του για τις εκλογές σημειώνει πως είναι «επιλογή του Μαϊντάν και η πορεία που εγγράφεται στο Σύνταγμα κι επιπλέον ένα εργαλείο ενίσχυσης της αμυντικής μας ικανότητας».

Δυο μέρες πριν το δεύτερο γύρο, διακήρυξε πως «θέλει να οικοδομήσει μια ισχυρή, δυνατή, ελεύθερη Ουκρανία, που δεν είναι μικρή αδερφή της Ρωσίας που δεν είναι διεφθαρμένος εταίρος της Ρωσίας, αλλά η ανεξάρτητη Ουκρανία μας».

Αν κι εμφανίζεται ως «ειρηνοποιός» διατεθειμένος να διαπραγματευτεί με τη Ρωσία, αρνείται να συνομιλήσει με τους εκπροσώπους των ΛΔ Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ, ενώ απορρίπτει την παραχώρηση αμνηστίας σε ηγετικά τους στελέχη, αλλά και την παραχώρηση ειδικού καθεστώτος στο Ντονμπάς, σε παραβίαση των συμφωνιών του Μινσκ που είχε υπογράψει η Ουκρανία το 2015.

Όσο για την κυριαρχία της ακροδεξιάς στη χώρα, επίσης δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτε ουσιαστικό, αφού ο ίδιος λίγες μέρες πριν την εκλογή του δήλωσε πως «φυσικά στηρίζει την αποκομμουνιστικοποίηση της Ουκρανίας» και πως ο γνωστός δοσίλογος Στέπαν Μπαντέρα «υπερασπίστηκε την ελευθερία της Ουκρανίας» και πως «είναι φυσιολογικό και κουλ» που ένα ποσοστό των Ουκρανών τον θεωρούν εθνικό ήρωα.

Τέτοιες δηλώσεις δεν εκπλήσσουν, αν αναλογιστεί κανείς πως πάτρωνας του τηλεστάρ είναι ο καναλάρχης Ίγκορ Κολομόισκι, δισεκατομμυριούχος γνωστός για τη χρηματοδότηση που παρέχει στις πιο βίαιες παραστρατιωτικές φασιστικές ομάδες της Ουκρανίας. Επειδή αντικομμουνισμός και εξυπηρέτηση του κεφαλαίου πηγαίνουν χέρι – χέρι, ο νέος πρόεδρος υπόσχεται να κατεβάσει το συντελεστή φορολόγησης για τις μεγάλες επιχειρήσεις στο 5%.