Σουηδία: Ο φόβος φυλάει (και νικάει) τα έρημα!
Στην Ελλάδα τη Χ.Α. την θέριεψαν τα ΜΜΕ. Στη Σουηδία τους Σουηδούς Δημοκράτες τους θέριεψαν οι Σοσιαλδημοκράτες (και όλα τα αστικα κόμματα λίγο ή πολύ) για να τους χρησιμοποιήσουν προς όφελός τους.
Όπως είπαμε και πριν λίγο καιρό, στις προσφατες βουλευτικές εκλογες στη Σουηδία οι μεγάλοι νικητές ήταν αναμφίβολα οι Σουηδοί Δημοκράτες μιας και ανέβασαν τα ποσοστά τους κατα 4,68 μονάδες. Οι αμέσως επόμενοι νικητές ήταν οι Σοσιαλδημοκράτες, παρόλο που μείωσαν τα ποσοστά τους κατά 2,75%. Εύλογα θα αναρωτηθεί κανείς «Μα πώς γίνεται κάποιος να είναι κερδισμένος μειώνοντας τα ποσοστά του;». Γίνεται. Όταν οι δημοσκοπήσεις σε ρίχνουν στα τάρταρα, όταν ο κόσμος ανοιχτά πια εκφράζει τη δυσαρέσκειά του κι εσύ παρόλα αυτά καταφέρνεις να βγαίνεις πρώτο κόμμα, τότε ναι, είσαι νικητής.
Οι Σοσιαλδημοκράτες από νωρίς ακόμη κατάλαβαν πως τα πράγματα για αυτούς δεν ήταν καθόλου καλά. Και έπρεπε να βρουν ένα τρόπο να κρατηθούν στην κορυφή χωρίς όμως να παρεκκλίνουν και από την πολιτική που εφάρμοζαν. Τα μεγάλα λόγια, οι υποσχέσεις και τα «θα» δεν πιάνουν στο Σουηδό γιατί το Σουηδό τον ενδιαφέρει καθαρά και μόνο ο μικρόκοσμός του και τίποτα πέρα από αυτό. Έτσι έπρεπε να βρεθεί ένας άλλος τρόπος!
Η Σουηδική ιστορία είναι ρατσιστική ιστορία, κάτι το οποίο ο σύγχρονος Σουηδός προσπαθεί να αποβάλει υιοθετώντας μια ανθρωπιστική στάση. Η Σουηδία παρουσιάζεται ως μια χώρα φιλική, ανοιχτή, αποδεκτική και ανεκτική προς το ξένο και διαφορετικό. Θεωρητικά αυτό ισχύει, αλλά αν τους ζορίσεις λίγο ξαναθυμούνται εκείνο τον πρωτόγονο ρατσισμό των προγόνων τους. Και αυτό ακριβώς χρησιμοποίησε πολύ έξυπνα το κόμμα των Σοσιαλδημοκρατών!
Το δίπολο που υπάρχει σε όλη την Ευρώπη (βλέπε Γαλλία και Μακρόν) και που στην Ελλάδα εκφράστηκε με μεγάλη επιτυχία με το σύνθημα «Ψήφισε ΠΑΣΟΚ για να μη βγει η Δεξιά», έγινε ο Δούρειος Ίππος που χρησιμοποιήθηκε για να πέσει το κάστρο των Σουηδών Δημοκρατών. Ένα κάστρο βέβαια που οι ίδιοι οι Σοσιαλδημοκράτες έχτισαν. Στην Ελλάδα τη Χ.Α. την θέριεψαν τα ΜΜΕ. Στη Σουηδία τους Σουηδούς Δημοκράτες τους θέριεψαν οι Σοσιαλδημοκράτες (και όλα τα αστικα κόμματα λίγο ή πολύ) για να τους χρησιμοποιήσουν προς όφελός τους.
Τον τελευταίο χρόνο όποιον πολιτικό και να άκουγες θα έκανε αναφορά στους Σουηδούς Δημοκράτες. Οι οποίοι βέβαια τρέξαν στο τυράκι χωρίς να βλέπουν τη φάκα. Κι ενώ από τη μια μεριά είχαμε τη «διαφήμιση» των Σουηδών Δημοκρατών από τους ίδιους τους αντιπάλους τους και τις δημοσκοπήσεις να τους δίνουν γύρω στο 30%, από την άλλη ξεκίνησε αργά αλλά σταθερά η αποδόμησή τους από τους ίδιους που τους «ανέβασαν». Εδώ το σύνθημα δεν ήταν «Ψηφίστε εμάς για να μη βγουν αυτοί». Βασικά δεν υπήρχε κανένα λεκτικό σύνθημα. Η προπαγάνδα έγινε υποσυνείδητα και χτύπησε ακριβώς εκεί που πονάει ο Σουηδός…: στο παρελθόν του.
Οι Σοσιαλδημοκράτες εκμεταλεύτηκαν στο έπακρο το ενοχικό αίσθημα των Σουηδών για το παρελθόν τους, τους έκρουσαν τον κώδωνα ότι ο φάρος της αποδεκτικής προς το διαφορετικό κοινωνίας τους κινδυνεύει να σβήσει και τους θύμισαν ότι είναι και πρέπει να παραμείνουν διαφορετικοί κι ανώτεροι από τους προγόνους τους που άφησαν τα χιτλερικά στρατεύματα να περάσουν από τη χώρα τους χωρίς αντίσταση, για να πάνε να αιματοκυλίσουν την υπόλοιπη Σκανδιναβία.
Από την άλλη, ενίσχυσαν έμμεσα το φόβο μιας μερίδας μεταναστών. Για παράδειγμα, από το 1997 στη Σουηδία έφτασαν παρα πολλοί πρόσφυγες από τη Βοσνία οι οποίοι πια είναι Σουηδοί πολίτες και έχουν το δικαίωμα να ψηφίσουν. Αυτό όμως δεν τους κάνει να μην αισθάνονται ξένοι (η μοίρα του πρόσφυγα!) κι ενώ έχουν ακριβώς τα ίδια δικαιώματα με τους Σουηδούς φοβούνται πως «αν βγουν οι Σουηδοί Δημοκράτες θα μα διώξουν». Μια πολύ μεγάλη μερίδα αυτών των ανθρώπων «εξαναγκάστηκε» από το φόβο της να ψηφίσει τους Σοσιαλδημοκράτες, ενώ ίσως να ψήφιζε κάτι άλλο.
Τα φασιστικά και τα ρατσιστικά κόμματα σε όλη την Ευρώπη – και φυσικά και στη Σουηδία – εξυπηρετούν τον ίδιο σκοπό. Γίνονται το δεκανίκι για να μπορέσουν τα αστικά κόμματα να κρατηθούν στην εξουσία. Τα αστικά κόμματα «άλλοτε τους ανεβάζουν κι άλλοτε τους κατεβάζουν» κατά το συμφέρον τους, όπως έλεγε και η Μήτση Κωνσταντάρα στο Στρίγγλο που έγινε αρνάκι για την «άτιμη κοινωνία». Το θέμα είναι πόσο «τσιμπάμε» εσύ κι εγώ και γίνομαστε πιόνια στο παιχνίδι τους. Ε, αν δεν τσιμπάει η μάνα μου που τέλειωσε δημοτικό, νομίζω είναι εύκολο να μην τσιμπήσουμε κι εμείς!
