Στη σκιά της πανδημίας και των κυρώσεων ξεκινά σήμερα το 8ο συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος Κούβας

Σε μια συμβολική ημερομηνία, 60 χρόνια αφότου ο Φιντέλ Κάστρο διακήρυττε το σοσιαλιστικό χαρακτήρα της Κουβανικής Επανάστασης στις 16 Απρίλη 1961, ξεκινά στο συνεδριακό μέγαρο της Αβάνας το 8ο συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος Κούβας στις 9 το πρωί τοπική ώρα. Όπως και στα προηγούμενα δυο συνέδρια, του 2011 και του 2016, οι εργασίες θα διαρκέσουν ως τις 19 Απρίλη, μέρα που ο κουβανικός λαός απέκρουσε την απόπειρα των ιμπεριαλιστών των ΗΠΑ να ανατρέψουν την επανάσταση μέσω της εισβολής στον κόλπο των χοίρων.

Το συνέδριο βρίσκει τη χώρα σε μια κρίσιμη καμπή, μπροστά σε ένα νέο κύμα της πανδημίας, παρότι οι υγειονομικές του συνέπειες ως τώρα δεν μπορούν να συγκριθούν με τη συντριπτική πλειονότητα των χωρών του πλανήτη, πολλώ δε μάλλον ολόκληρης της αμερικανικής ηπείρου. Παράλληλα, πολύ έντονες είναι οι επιπτώσεις των οικονομικών κυρώσεων των ΗΠΑ, που γονατίζουν την κουβανική οικονομία, η οποία υποφέρει μεταξύ άλλων λόγω του Covid-19 κι από τη στέρηση μιας βασικής πηγής εσόδων, όπως είναι ο τουρισμός.

Βασικά σημεία συζήτησης του συνεδρίου είναι η τα επόμενα μέτρα οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής, όπως και η άνοδος στελεχών της νέας γενιάς στα ηγετικά όργανα του κόμματος. Ένα χρόνο πριν τη διεξαγωγή του συνεδρίου, μια επιτροπή ειδικών με εκπροσώπους από το ΚΚΚ, την κυβέρνηση, τους επιστήμονες και τις μαζικές οργανώσεις, ξεκίνησε να φτιάχνει προσχέδια με τα προς συζήτηση θέματα. Στις 4 Μαρτίου 2021 επιβεβαιώθηκε, μετά από μια σειρά αλλαγών, η ημερήσια διάταξη του συνεδρίου, με πέντε βασικές ενότητες:

-Επισκόπηση της οικονομικής εξέλιξης μεταξύ 2016-2020

-Αξιολόγηση των μέτρων εκσυγχρονισμού του οικονομικού μοντέλου από το 6ο συνέδριο (2011) ως σήμερα, καθώς και της πολιτικής γραμμής

-Συζήτηση για την επικαιροποίηση των βασικών αξόνων του μελλοντικού κοινωνικοοικονομικού μοντέλου.

-Εθνικό σχέδιο οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης ως το 2030.

-Επικαιροποίηση των βασικών πολιτικών γραμμών ως το επόμενο διάστημα.

Στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος θα βρεθεί, όπως είναι αναμενόμενο, η οικονομική κατάσταση. Αν στο διάστημα 2016-2019, υπήρχε μια ελαφριά ανοδική τάση, με μέσο ρυθμό ανάπτυξης 1% ετησίως, ακολούθησε μια δραματική πτώση της τάξης του 11% το 2020, με βασικά αίτια το εμπάργκο και τα άλλα οικονομικά μέτρα των ΗΠΑ, αλλά και τις επιπτώσεις της πανδημίας. Παράλληλα ωστόσο, τα προσχέδια συζήτησης του συνεδρίου κάνουν λόγο και για “δομικά προβλήματα και εσωτερικές ελλείψεις”, που συνέδραμαν σε αυτή την επιδείνωση των οικονομικών μεγεθών. Παρόλα αυτά, διαπιστώνεται πως “η κουβανική οικονομία απέδειξε την ανθεκτικότητά της, κάτι που μας επέτρεψε να διατηρήσουμε τις κοινωνικές κατακτήσεις, χωρίς να απαρνηθούμε τους προβλεπόμενους στόχους ανάπτυξης και τη διεθνιστική αλληλεγγύη σε άλλους λαούς”, υπονοώντας μεταξύ άλλων και την αξιοθαύμαστη προσφορά των Κουβανών γιατρών και υγειονομικών στην καταπολέμηση της πανδημίας σε πλήθος χωρών, ανάμεσά τους και αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες, όπως η Ιταλία.

Επισημαίνεται παράλληλα πως τα σχέδια για μια νέα κοινωνικοοικονομική στρατηγική αντιμετώπισης των νέων προκλήσεων βρίσκονται ακόμα “υπό επεξεργασία” και ότι “στο 8ο συνέδριο μεταξύ άλλων θα αναλύσουμε τις προβλέψεις εργασίας για τα ερχόμενα χρόνια, με τα οποία θα εξασφαλιστεί η συνέχεια και μη αναστρεψιμότητα του σοσιαλισμού, η προώθηση της οικονομικής ανάπτυξης και η βελτίωση της ποιότητας ζωής του πληθυσμού”,

Το πώς ακριβώς θα επιτευχθούν οι στόχοι αναμένεται να αποτελέσει αντικείμενο έντονης συζήτησης και διαπάλης. Πρόσφατα ο πρόεδρος της χώρας, Μιγκέλ Ντίας Κανέλ παραδέχτηκε πως “κανείς δεν κατέχει την απόλυτη αλήθεια”, απαντώντας στην κριτική που ασκείται στις εν μέρει μεγάλες αυξήσεις τιμών που ακολούθησαν την νομισματική ενιαιοποίηση στη χώρα. Ο ρόλος και η έκταση του ιδιωτικού τομέα,  ζήτημα, που ταλανίζει την πορεία σοσιαλιστικής οικοδόμησης εδώ και δεκαετίες, ιδιαίτερα δε μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ.

Ενόψει του συνεδρίου, ο Ντίας Κανέλ δήλωσε πως “η οικονομία μας, που προβάλλεται ως πολύ πληγείσα και ανίκανη, κατάφερε καλύτερα αποτελέσματα στον αγώνα κατά της πανδημίας σε σύγκριση με πολλές χώρες”, προσθέτοντας πως “ισχυρίζονται πως η χώρα μας κρύβεται πίσω από το εμπάργκο, για να αποκρύψει τις δικές της ανεπάρκειες. Αλλά παρότι έχουμε αδυναμίες, το εμπάργκο σήμερα είναι πιο χοντροκομμένο από ποτέ, μια διαρκής πίεση, μια απόλυτη βαρβαρότητα, που μας έχει στοιχίσει ιδιαίτερα τα τελευταία πέντε χρόνια”.

Με πληροφορίες από jungewelt.de