To νερό νερό νεράκι – 80% αύξηση στους λογαριασμούς μέσα σε λίγα χρόνια στις ΗΠΑ

Πολλή συζήτηση διεξάγεται κατά καιρούς για την ιδιωτικοποίηση του νερού, στη χώρα μας και διεθνώς, δικαιολογημένα γιατί μια τέτοια εμπορευματοποίηση θα έδινε τη χαριστική βολή στους οικογενειακούς προϋπολογισμούς εκατομμυρίων ανθρώπων, χωρίς καμία εγγύηση για την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών. Εκείνο ωστόσο που πρέπει να επισημάνθει, είναι πως δεν αρκεί ο τυπικά δημόσιας χαρακτήρας μιας εταιρείας ύδρευσης για να εξασφαλιστεί φτηνή, επαρκής και ποιοτική παροχή νερού στα νοικοκυριά.

Η περίπτωση των ΗΠΑ καταδεικνύει ανάγλυφα πόσο καταστροφικές μπορεί να είναι οι συνέπειες της λογικής του κέρδους, ακόμα και σε δημόσιες επιχειρήσεις ύδρευσης, αφού εκατομμύρια Αμερικανών αδυνατούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους, κινδυνυνεύοντας να μείνουν χωρίς νερό.

Σύμφωνα με έρευνα του Guardian σε 12 αμερικανικές πόλεις, η τιμή ύδρευσης και αποχέτευσης μεταξύ 2010 και 2018 εκτινάχθηκε κατά 80%, ενώ σε κάποιες πόλεις πάνω από τα 2/5 των πολιτών ζουν σε συνοικίες όπου οι λογαριασμοί είναι σε απλησίαστα ύψη.

Σε μια στιγμή που η πρόσβαση σε καθαρό νερό εν μέσω πανδημίας είναι πιο επιτακτική ανάγκη από ποτέ, ολοένα και περισσότερες οικογένειες δυσκολεύονται να αντεπεξέλθουν στο κόστος των λογαριασμών ύδρευσης.

Σύμφωνα με τον Ρότζερ Κόλτον, αναλυτή υπηρεσιών κοινής ωφελείας “Περισσότεροι άνθρωποι δυσκολεύονται και οι φτωχότεροι των φτωχών δυσκολεύονται πολύ. Τα δεδομένα δείχνουν πως υπάρχουν προβλήματα πληρωμής λογαριασμών σε ένα μεγάλο αριθμό πόλεων σε όλη τη χώρα που δεν υπήρχαν πριν μια δεκαετία, ή ακόμα και δυο με τρία χρόνια σε κάποιες πόλεις.

Η μέση αύξηση των λογαριασμών στις ΗΠΑ ανήλθε σε αυτή την οκταετία σε 27%, ενώ στο Όστιν του Τέξας έσπασαν κυριολεκτικά τα κοντέρ, με μια αύξηση του 154% στο ίδιο διάστημα, από 566 δολάρια κατ’ έτος το 2010 σε 1435 το 2018, παρά τον περιορισμό της κατανάλωσης λόγω εκστρατειών κατά της λειψυδρίας στην πολιτεία.

Παράλληλα, η ομοσπονδιακή επιχορήγηση στις δημόσιες επιχειρήσεις ύδρευσης, που εξυπηρετούν περίπου το 87% των καταναλωτών, έχει καταβαραθρωθεί, την ώρα που έχουν εκτοξευθεί τα κόστη συντήρησης, κλιματικής αλλαγής, υγειονομικών και περιβαλλοντικών απειλών όπως και άλλα έξοδα.

Για τη Μαίρη Γκραντ από την οργάνωση “Food and water”: “Μια κρίση νερού απειλεί κάθε γωνιά της πατρίδας μας. Η έκταση αυτής της κρίσης δεν απαιτεί τίποτε λιγότερο από μια θεμελιώδη μεταμόρφωση των συστημάτων ύδρευσης. Το νερό δε θα έπρεπε ποτέ να αντιμετωπίζεται ως εμπόρευμα ή πολυτέλεια προς όφελος των πλούσιων.”

Το μέλλον διαγράφεται ακόμα πιο ζοφερό, ιδιαίτερα σε συγκεκριμένες πόλεις, όπως το Όστιν που προαναφέρθηκε, όπου υπολογίζεται ότι τα 4/5 των κατοίκων χαμηλού εισοδήματος δε θα μπορούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους ως το 2030.

Ήδη στη Νέα Ορλεάνη, το Σάντα Φε και το Κλίβλαντ τα 3/4 των φτωχών νοικοκυριών θα ζει σε γειτονιές όπου οι λογαριασμοί νερού και αποχέτευσης είναι απλησίαστοι. Καθώς οι απλήρωτοι λογαριασμοί αυξάνονται, έχουν επεκταθεί τιμωρητικά μέτρα από πλευράς εταιρειών, όπως κόψιμο της παροχής νερού αλλά και νομικές διεκδικήσεις πάνω στην οικία με τη σύνδεση, αναγκάζοντας τις οικογένειες ακόμα και σε εγκατάλειψη των σπιτιών τους.

Για παράδειγμα, ο οδηγός φορτηγών Τζαρόμ Μοντγκόμερι από το Κλίβλαντ, δανείστηκε από όλη του την οικογένεια πάνω από 30000 δολάρια για να ξεπληρώσει το τμήμα ύδρευσης, αφού κινδύνευε να χάσει το σπίτι του σε πλειστηριασμό. Ακόμα και σήμερα, χρωστάει 5000 δολάρια μαζί με τους τόκους και τις προσαυξήσεις.