Τον υποχρεωτικό εγκλεισμό ΑμεΑ σε ιδρύματα εξετάζει ο Γερμανός υπουργός υγείας

Ένα μέτρο κατάφωρης παραβίασης των δικαιωμάτων μεγάλης κατηγορίας ασθενών με αναπηρία σχεδιάζει το γερμανικό υπουργείο υγείας, σε νομοσχέδιο που προβλέπει τον υποχρεωτικό εγκλεισμό ατόμων που υποστηρίζονται αναπνευστικά κατ’ οίκον σε ιδρύματα ή σχετικά τμήματα νοσοκομείων.

Ο υπουργός υγείας Γιενς Σπαν, προτείνει τον «εξορθολογισμό» του συστήματος περίθαλψης ατόμων με αναπνευστικά προβλήματα, μέσω της κατάργησης της κατ’ οίκον περίθαλψης και της μεταφοράς τους σε κλειστές δομές.

Χιλιάδες άνθρωποι που είχαν τη δυνατότητα ως τώρα να ζουν στο σπίτι τους, με την οικογένειά τους, ακόμα και να εργάζονται σε κάποιες περιπτώσεις, ιδρυματοποιούνται υποχρεωτικά και χωρίς καμία δυνατότητα επιλογής. Προβλέπονται μόνο ελάχιστες εξαιρέσεις, κυρίως για ανήλικα παιδιά που μένουν με τους γονείς τους ή άτομα που δε γίνεται να μετακινηθούν, ενώ όλοι οι «ασφαλισμένοι με ιδιαίτερα υψηλές ανάγκες περίθαλψης» προβλέπεται να μεταφερθούν σε ειδικές δομές. Ως «δέλεαρ» για τους ασθενείς και τις οικογένειές τους, το υπουργείο Υγείας χρησιμοποιεί το επιχείρημα ότι σε αυτή την περίπτωση το κόστος συμμετοχής του ασφαλισμένου θα μειωθεί κατά πολύ. Αποκρύπτει φυσικά το γεγονός πως το κόστος απλά θα μετατοπιστεί, με τα ασφαλιστικά ταμεία να ενισχύουν από τις εισφορές των ασφαλισμένων τα ιδιωτικά κέντρα υποστήριξης των συγκεκριμένων ατόμων, τα οποία επιπλέον θα επιβαρύνονται και με άγνωστο κόστος διαβίωσης μέσα σε αυτά τα κέντρα. Παράλληλα, το κράτος θα εξοικονομήσει χρήματα από την “ακριβή” περίθαλψη κατ’ οίκον, στα πλαίσια μιας πολιτικής όπου η περικοπή των κοινωνικών δαπάνων αποτελεί κλασική επιλογή του αστικού κράτους, ιδιαίτερα ενόψει της διαφαινόμενης ύφεσης στη Γερμανία και διεθνώς.

Η κυβέρνηση είχε ήδη αυστηροποιήσει το πλαίσιο σχετικά με την περίθαλψη ΑμεΑ, δίνοντας απόλυτη δικαιοδοσία σε εμπειρογνώμονες να αποφασίζουν αν ο ασθενής θα λάμβανε θεραπεία κατ’ οίκον ή σε ίδρυμα.

Βάσιμοι είναι πλέον οι φόβοι, πως πολλοί ασθενείς θα καθυστερούν την αναπνευστική υποστήριξη, φοβούμενοι πως έτσι θα χάσουν την αυτονομία τους και θα εγκλειστούν σε ιδρύματα, καθυστέρηση που σε αρκετές περιπτώσεις μπορεί να έχει πολύ άσχημες συνέπειες για την υγεία τους. Χαρακτηριστικά είναι τα όσα λέει η 22χρονη Ίνγκε Χέρμαν, που υποστηρίζεται αναπνευστικά κατ’ οίκον: «Για μένα μια τέτοια αλλαγή του νόμου, αν ισχύσει, θα σημαίνει πως θα αποφασίσω να διακόψω την υποστήριξη. Σας υπόσχομαι πως προτιμώ να πεθάνω παρά να μαραζώνω σιωπηλά σε κάποιο ίδρυμα».

H Mίριαμ, συγγενής ατόμου με ALS (την ασθένεια από την οποία έπασχε ο Στίβεν Χόκινγκ) δηλώνει: «Αφότου ο άντρας μου αποφάσισε για ένα μέλλον με αναπνευστική υποστήριξη, μαζέψαμε τις δυνάμεις μας και αναποδογυρίσαμε τη ζωή μας. Βρήκαμε ένα νέο σπίτι, κομμένο και ραμμένο στις ανάγκες το άντρα μου. Βρήκαμε μια καλή υπηρεσία φροντίδας και νιώσαμε πραγματικά οργανωμένοι. Μέχρι που ήρθατε εσείς!».

Η βάναυση αυτή παρέμβαση στη ζωή των ασθενών και των συγγενών τους έχει δημιουργήσει ένα μεγάλο ρεύμα διαμαρτυρίας, από σειρά οργανώσεων ΑμεΑ, που συλλέγουν υπογραφές ενάντια στην εφαρμογή του νομοσχεδίου.