Τζι-τζι-τζι-τζι-τζι… δεν είναι τζιτζίκια, είναι τρισεκατομμύρια ευρώ!

Ο σύγχρονος ψυχρός πόλεμος λαμβάνει χώρα εδώ και χρόνια μεταξύ των ΗΠΑ και της Κίνας. Εκείνη η αχανής και πολυπληθής χώρα που κατά βάση ήταν γεωργική με λασπωμένους ορυζώνες και φυτείες τσαγιού και μέχρι προσφάτως κομμουνιστική με ηγέτη το Μάο Τσετούνγκ, ξαφνικά έχει μετατραπεί σε μία υπολογίσιμη αναπτυσσόμενη δύναμη και λίγο αργότερα σε έναν πανίσχυρο παίκτη στην παγκόσμια αγορά των μονοπωλίων. Το γεγονός αυτό σαφώς ενόχλησε τις μεγάλες δυνάμεις παγκοσμίως, με πρώτη και καλύτερη την Αμερική. Ιδίως όταν η Κίνα ξεκίνησε να μπαίνει σε χωράφια που κατά παράδοση θερίζουν οι ΗΠΑ, όπως η τεχνολογία. 

Σαφώς ιμπρεσιονιστικά όλοι έχουμε την Ιαπωνία στο μυαλό μας συνδεδεμένη με τις νέες τεχνολογίες και τα περίφημα gadgets. Και η αλήθεια είναι πως δεν έχουμε άδικο. Ωστόσο πίσω από τα εθνόσημα και τις καρτ-ποστάλ κρύβεται καλά η καπιταλιστική πραγματικότητα των αγορών. Οι μεγαλύτερες εταιρείες σε όλο τον πλανήτη δε διαθέτουν εθνικά λάβαρα, είναι πολυεθνικές με τις μετοχές σκορπισμένες στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Οι δε κολοσσοί της τεχνολογίας διαπραγματεύονται σε μεγάλη πλειοψηφία στα χαρτοφυλάκια των blue chips στους δείκτες της Wall-Street. Ειρωνικά ο κομμουνισμός και ο καπιταλισμός έχουν ένα κοινό, το διεθνισμό. Οι μεν τον αποκαλούμε προλεταριακό και οι δε τον αποκαλούν παγκοσμιοποίηση των αγορών. Εξ΄ άλλου ο πρώην ιαπωνικός κολοσσός της τεχνολογίας Sony, είναι σήμερα πιο αμερικάνικος και από το άγαλμα της ελευθερίας…

Από την εποχή της εξάπλωσης του διαδικτύου στο καταναλωτικό κοινό, η τεχνολογική αγορά διεύρυνε τα σύνορά της βάζοντας ολοένα και περισσότερους παίκτες στην παρτίδα. Παραδείγματος χάρη, οι Ινδοί μπήκαν δυναμικά στον τομέα του λογισμικού, το οποίο ανέπτυσσαν μαζικά και πυρετωδώς και το πουλούσαν σε εξευτελιστικές τιμές στους Ευρωπαίους και τους Αμερικανούς. Οι Κινέζοι έχτισαν τεράστιες βιομηχανικές γραμμές παραγωγής, μεγέθους ανάλογου με μικρή πόλη, όπως η Foxconn, η φάμπρικα εκείνη που ποτέ δε σταματά, δουλεύει νύχτα μέρα και κατασκευάζει ό,τι αγγίζουμε στην καθημερινότητά μας.

Το γεγονός αυτό για πολλά χρόνια αποτελούσε χαράς ευαγγέλιο για τις μεγάλες επιχειρήσεις της Ευρώπης και των ΗΠΑ, καθώς τους προσέφερε φτηνό και ευέλικτο εργατικό δυναμικό, έναντι πινακίου φακής όσον αφορά το μισθολογικό κόστος. Κατ’ επέκταση η κερδοφορία εκτινασσόταν στα ύψη από την εκμεταλλευόμενη υπεραξία δισεκατομμυρίων εργατών. 

Όμως το νόμισμα είχε δύο όψεις. Όσο η δύση κερδοφορούσε από την τεράστια κινέζικη βιομηχανική ζώνη, τόσο πλούτιζε και ο κινέζικος καπιταλισμός, ακριβώς με τον ίδιο τρόπο, δηλαδή αμείβοντας με μισθούς πείνας, εργάτες που δούλευαν από μέρα μέχρι νύχτα σε άθλιες κατεργατικές συνθήκες. Με τα χρόνια οι εταιρείες της Κίνας έγιναν οι ίδιες πωλητές ειδών τεχνολογίας και εξελίχθηκαν σε μεγάλους παίκτες, αναλαμβάνοντας μάλιστα και θηριώδεις εργολαβίες στο χώρο των τηλεπικοινωνιών της δύσης. Παράδειγμα η ZTE και η Huawei, οι οποίες στήριξαν στον εξοπλισμό τους όλη την ευρυζωνικότητα της χώρας μας την περασμένη δεκαετία. 

Το σημερινό διακύβευμα ακούει στο όνομα 5G. Τα δίκτυα υψηλής ταχύτητας δεδομένων 5G έρχονται στις ζωές μας με ρυθμό πιο ραγδαίο και από αυτόν της μετάδοσής τους. Εδώ όμως τα πράγματα γίνονται μονοπωλιακά. Ελάχιστες εταιρείες στον πλανήτη είναι άμεσα έτοιμες να υποστηρίξουν το παγκόσμιο project μετάβασης των δικτύων σε τεχνολογίες 5G. Και έτσι κάπως ξεκίνησε ο σύγχρονος ψυχρός πόλεμος μεταξύ Κίνας και ΗΠΑ, καθώς ο κυριότερος παίκτης στο ταμπλό του 5G, είναι Κινέζος και ακούει στο όνομα Huawei. Έτσι εξηγείται και το εμπάργκο των ΗΠΑ προς την εταιρεία και τα προϊόντα της που ξεκίνησε τη χρονιά που μας πέρασε και έφερε τη Google στα μαχαίρια με τον Τραμπ, διότι όπως είπαμε οι εταιρείες δε γνωρίζουν σύνορα παρά μόνο συναλλαγές και η Huawei όντας ο πρώτος πωλητής παγκοσμίως έξυπνων κινητών συσκευών, αποτελεί ταυτόχρονα τον καλύτερο πελάτη της Google εξοπλίζοντας τις συσκευές της με το λογισμικό Android. 

Ωστόσο από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού υπάρχει ένα τηλεπικοινωνιακό καρτέλ το οποίο δεν μπορεί να μείνει αμέτοχο, όντας ουσιαστικά το αντίπαλο δέος του ταμπλό. Πρόκειται για τους τηλεπικοινωνιακούς κολοσσούς AT&T, Verizon και T-Mobile. Και πώς να τους κατηγορήσει κανείς, όταν πρόκειται για ένα project που βάσει των πλέον συγκρατημένων εκτιμήσεων, μέσα σε μια δεκαετία θα μοιράσει το ποσό των 2,2 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, ποσό διόλου ευκαταφρόνητο μιας που είναι περίπου το 3% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Το ποσό αυτό με καπιταλιστικούς όρους δικαιολογεί όχι μόνο έναν ψυχρό πόλεμο με οικονομικές συρράξεις, αλλά και πολύ περισσότερα και τραγικότερα. Έτσι όταν ο πρόεδρος Τραμπ ρώτησε τον τέως συνεργάτη του, πρόεδρο της ΛΔΚ Σι Τσινπίνγκ,  αν είναι ανάγκη να χτυπηθούνε, εκείνος του απάντησε ”πολλά τα λεφτά Donald”. Και βγήκαν τα στιλέτα…

Η δε Ευρώπη, παρά την πίεση που ασκούν οι ΗΠΑ, δεν έχει αποκλείσει τη Huawei από το παιχνίδι του 5G, καθώς αν μη τι άλλο είναι ανταγωνιστική και ετοιμοπόλεμη. Όσο γρηγορότερα στηθεί το δίκτυο 5G, στις χώρες της ΕΕ, τόσο πιο γρήγορα θα έρθει η καπιταλιστική ανάπτυξη και τα κέρδη των ευρωπαϊκών πολυεθνικών. Και ενώ χθες ο Ευρωπαίος επίτροπος Βιομηχανίας Τιερί Μπρετόν δήλωνε πως δε θέλουν αποκλεισμούς εταιρειών αλλά να θεσπιστούν αυστηροί κανόνες για τη σωστή λειτουργία του σχεδίου, ταυτόχρονα η ουσιαστικά εκτός ΕΕ Βρετανία αποφάσισε ακριβώς το ίδιο λέγοντας πως η Huawei θα είναι μία εκ των αναδόχων του έργου αλλά σε ποσοστό 35% λόγω υψηλού ρίσκου. Στη Γερμανία ο υπουργός εσωτερικών της Γερμανίας, Χορστ Ζεεχόφερ δήλωσε «Δεν βλέπω πώς μπορούμε να ξεκινήσουμε σύντομα το δίκτυο 5G στη Γερμανία χωρίς τη συμμετοχή της Huawei», άποψη που θέλοντας και μη ασπάζεται και η καγκελάριος Μέρκελ. Στην ίδια γραμμή και η Γαλλία που δηλώνει πως θα υποδεχτεί οποιαδήποτε εταιρεία μπορέσει να υλοποιήσει το project αρκεί να υπακούει στους κανόνες ασφαλείας. 

Στα καθ’ ημάς, η στήλη προσφάτως είχε γράψει για το 5G και πως αυτό συνδέεται με την επερχόμενη πώληση του ΔΕΔΔΗΕ (δείτε εδώ). Πάμε τώρα να δούμε ποιοι είναι οι υποψήφιοι μνηστήρες του ΔΕΔΔΗΕ και γιατί ο πρωθυπουργός πήγε στο Λευκό Οίκο για μαλλί και βγήκε κουρεμένος… Πολύ κουβέντα έγινε για το μενού του γεύματος προς τιμήν του Έλληνα Πρωθυπουργού, ωστόσο λιγότερη από ό,τι για το μενού των συζητήσεων. Το δεύτερο περιλάμβανε για κυρίως πιάτο σαφώς τα ελληνοτουρκικά, τις νέες βάσεις θανάτου στη χώρα και τις διεθνείς εξελίξεις, ωστόσο για επιδόρπιο είχε και 5G. Και όταν λέμε συζήτηση δεν είναι στα πλαίσια του κους-κους ή του πώς τα βλέπεις με αυτή τη νέα μόδα… Έγινε στη βάση που η χώρα πρέπει να διαλέξει στρατόπεδο μεταξύ των στρατιωτικών της “συμμάχων” και των επενδυτικών της συμμάχων. Εξάλλου ο Πειραιάς ανήκει στην Cosco. Το ίδιο και οι Πάτρα και Θεσσαλονίκη. Τα ακίνητα στην πεθαμένη τα τελευταία χρόνια ελληνική αγορά πωλούνται σε Κινέζους πιο γρήγορα και από την εποχή που η στεγαστική τράπεζα έβγαζε προεγκεκριμένα δάνεια με εγγύηση ένα yugo zastava. Εδώ πρέπει να επιλέξουμε είτε ποιον θα δυσαρεστήσουμε, είτε πως θα βρούμε έναν τρόπο να μείνουν ικανοποιημένοι αμφότεροι οι νταβάδες μας, πράγμα δύσκολο καθώς πέραν της πίτας που τη θέλουν ολόκληρη, μία νίκη στη μάχη του 5G στην Ελλάδα ενέχει και θέμα γοήτρου και αυτό διότι λόγω οικονομικού μεγέθους, είναι μια μάχη που μπορεί να κερδηθεί ή να χαθεί με μικρές απώλειες.

Το ζήτημα είναι πως η ασιατικής ομορφιάς Huawei ζητάει να πάρει το λεβέντικο ελληνόπουλο ΔΕΔΔΗΕ και μάλιστα να το προικίσει κιόλας αδρά! Το αν θα γίνει ο γάμος δεν είναι σίγουρο διότι ο γαμπρός έχει μια θεία από το Σικάγο που μπορεί να πετάξει αλλού το κανάτι της… Μένει να περιμένουμε τις εξελίξεις και ως τότε να κατεβούμε απόψε στο Συλλαλητήριο του ΚΚΕ, στις 18.30 στο Σύνταγμα, την ώρα που ψηφίζεται στη βουλή το νομοσχέδιο για τις νέες βάσεις του θανάτου.