Βενεζουέλα: Θα είναι πραξικόπημα, αλλά θα μοιάζει σαν να μην είναι

Αν στην Ελλάδα είχαμε κάποτε το πραξικόπημα της πιτζάμας, στη Βενεζουέλα βρίσκεται σε εξέλιξη το πραξικόπημα της ρόμπας, κι αυτό γιατί ανεξάρτητα από την τελική του έκβαση, που δεν έχει κριθεί ακόμα, έδειξε πως αν κάποτε οι ιμπεριαλιστές και τα φερέφωνά τους ενδιαφέρονταν για κάποια σοβαροφάνεια στο επικοινωνιακό κομμάτι των επεμβάσεών τους, τώρα δεν έχουν κανένα πρόβλημα να εξευτελίζονται στηρίζοντας οπερετικού τύπου ενέργειες – χωρίς να τις καθιστά αυτό λιγότερο επικίνδυνες και δυνάμει τραγικές για το λαό – κάνοντάς μας να αναπολούμε σχεδόν τα χημικά του Σαντάμ ως επιτομή του στέρεου επιχειρήματος

Τη λέξη «πραξικόπημα» δε θα την ακούσετε φυσικά στην πλειοψηφία των διεθνών ΜΜΕ και των αστών ηγετών ιδίως σε ΕΕ και Βόρεια Αμερική. Αν τους πιστέψουμε αυτό που συμβαίνει στη Βενεζουέλα είναι η μετατροπή του πολιτεύματος σε αυτονακηρυσσόμενη προεδρική δημοκρατία. Ή αλλιώς μια «τολμηρή κίνηση», όπως έγραψε ο Γιώργος Κύρτσος, σε ένα τουί που μάλλον ξεχωρίζει για τη μετριοπάθειά του ανάμεσα σε εκείνα άλλων δεξιών και φιλελέ, που είναι έτοιμη να μεταφράσουν στα ισπανικά το «Μέσα στ’ Απρίλη (Γενάρη) τη γιορτή». Εξάλλου, όπως μας ενημέρωσε ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ντόναλντ Τουσκ, ο Χουάν Γκουαϊδό (που μπορεί να μοιάζει με κλασικό δαπίτη της Παντείου, αλλά προκρίθηκε ως περισσότερο «λαϊκός» από τους υπόλοιπους πλούσιους λευκούς της αντιπολίτευσης, λόγω και του σκουρότερου χρώματος του δέρματός του), ως επικεφαλής της Εθνοσυνέλευσης  έχει «δημοκρατική εντολή», τι κι αν ο Μαδούρο κέρδισε τις προεδρικές εκλογές. Ψήφοι να ‘ναι κι ό,τι να ‘ναι δηλαδή, σε μια πραγματικά ευρωπαϊκή λογική, σύμφωνα με την οποία πρωθυπουργός της Ελλάδας θα μπορούσε να αυτοανακηρυχθεί και ο Ντάνος του Survivor χάρη στο 65% που έλαβε στον τελικό του πρώτου κύκλου.

I hope that all of Europe will unite in support of democratic forces in #Venezuela. Unlike Maduro, the parliamentary assembly, including Juan Guaido have a democratic mandate from Venezuelan citizens.

— Donald Tusk (@eucopresident) January 23, 2019

Η ΕΕ επίσημα ακόμα δεν έχει αναγνωρίσει τον Γκουαϊδό, σε αντίθεση με ΗΠΑ, Καναδά και δεξιές κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερικής, μία μία όμως οι κυβερνήσεις, με προεξάρχουσα τη Γαλλία και σήμερα τη Γερμανία δηλώνουν τη στήριξή τους σε αυτόν. Οι σοσιαλδημοκράτες της Ισπανίας ζητούν εκλογές «ως μόνη διέξοδο» από την κρίση, δηλαδή μέχρι να βγάλουν το αποτέλεσμα που τους αρέσει. Όσο για τη δική μας πρώτη φορά αριστερά των «Μαδούρων», επιδίδεται προς το παρόν σε αριστοτεχνικές ακροβασίες μεταξύ «αστυφύλαξ και χωροφύλαξ», εν αναμονή των εξελίξεων. Μπορεί οι συριζαίοι να ουρλιάζανε το ’15 για #thisisacoup, τώρα όμως η μόνη επίσημη τοποθέτηση δια στόματος Σκουρλέτη στην – προγραμματισμένη από πριν – συνάντησή του με τον επιτετραμμένο της Βενεζουέλας κάνει λόγο για ενέργειες της αντιπολίτευσης που «αποσταθεροποιούν» την κυβέρνηση και δεν έχουν σχέση «με τον ειλικρινή διάλογο που πρέπει να γίνει» με φωτεινό πρότυπο την πρωτοβουλία Θαπατέρο. Ούτε λέξη για τις ΗΠΑ και ίσες αποστάσεις για τους «νεκρούς και των δύο πλευρών που πρέπει να σταματήσουν». Δεν ξέρει κανείς αν είναι χειρότερη η υποκρισία της εγχώριας κι ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας από την αμερικανική εκδοχή της, με τον «σοσιαλιστή» Μπέρνι Σάντερς να υιοθετεί πλήρως το κυρίαρχο αφήγημα τον ΗΠΑ για το βίαιο Μαδούρο αν και τάχαμου δε θέλει να «επαναλάβει τα λάθη του παρελθόντος», βλέπε Χιλή.

The Maduro government has waged a violent crackdown on Venezuelan civil society, violated the constitution by dissolving the National Assembly and was re-elected last year in an election many observers said was fraudulent. The economy is a disaster and millions are migrating. 1/3

— Bernie Sanders (@SenSanders) January 24, 2019

Από το χορό δε θα μπορούσε να λείπει φυσικά και η Διεθνής Αμνηστία, αποδεικνύοντας για μια ακόμα φορά το ρόλο της ως καλύτερο πλυντήριο του αμερικανικού ιμπεριαλισμού (ανεξάρτητα από την κόντρα της με το σημερινό πρόεδρο Τραμπ), θυμίζοντας ένδοξες στιγμές του Ψυχρού Πολέμου.

Με το στρατό σταθερά στο πλευρό της νόμιμης κυβέρνησης (και τι περίμενε κανείς από έναν Βλαδίμηρο ως υπουργό άμυνας, όπως οξυδερκώς επισήμανε ο Γιάννης Λοβέρδος, παραβλέποντας όμως το ακόμα πιο ύποπτο επίθετό του Παδρίνο/πατερούλης), αλλά και τον Γκουαϊδό να αρνείται να παραιτηθεί, είναι πολύ δύσκολο να προβλέψει κανείς τις εξελίξεις στη χώρα. Το μόνο σίγουρο είναι πως η ακροδεξιά αντιπολίτευση και οι διεθνείς υποκινητές της δεν έχουν κανένα πρόβλημα να μετατρέψουν τη χώρα σε Συρία, αρκεί να πετύχουν το σκοπό τους. ΗΠΑ και Βενεζουέλα έχουν διακόψει διπλωματικές σχέσεις, η πρεσβεία της Βενεζουέλας στην Ουάσινγκτον έκλεισε, με τους διπλωμάτες των ΗΠΑ στο Καράκας να αρνούνται να εγκαταλείψουν τη χώρα, παρά την εκπνοή της προθεσμία των 72 ωρών που τους δόθηκε προχθές.

Σε αυτή τη φάση, δεν μπορεί κανείς παρά να συνταχθεί με την ανακοίνωση του ΚΚΕ, της μόνης κοινοβουλευτικές δύναμης που απερίφραστα και ξεκάθαρα καταδίκασε την ιμπεριαλιστική επέμβαση και εξέφρασε την αλληλεγγύη του στο λαό της Βενεζουέλας και το δικαίωμά του να επιλέγει ο ίδιος την κυβέρνησή του, αλλά και στον αγώνα του ΚΚ Βενεζουέλας που από την πρώτη στιγμή δίνουν το παρών στις μεγάλες κινητοποιήσεις κατά του πραξικοπήματος, κινητοποιήσεις που φυσικά δε θα δείτε εύκολα, σε αντίθεση με εκείνες της αντιπολίτευσης.