Βλέπεις την Υεμένη που πεθαίνει; Έτσι θέλουν να κάνουν και τη Βενεζουέλα

Όταν λέμε τη λέξη “Υεμένη” ο νους μας πάει σε σκελετωμένα παιδιά, λοιμό, επιδημίες, θάνατο. Πάει σε τίτλους δημοσιευμάτων όπως “Πέθανε το κορίτσι σύμβολο του λοιμού”, “Παγκόσμιο σοκ από τις εικόνες φρίκης στην Υεμένη”, “Σχεδόν 1000 νεκροί από επιδημία χολέρας”, “Κραυγή για την Υεμένη”, “12χρονη ζυγίζει 10 κιλά”, “Η χειρότερη ανθρωπιστική κρίση στον κόσμο”, κλπ. Αλήθεια είναι όλα αυτά. Κι είναι ίσως η κύρια πλευρά του θέματος, αυτή τη στιγμή. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Τι ακριβώς γίνεται εκεί; Τι παίζεται;

Η ΠΕΡΙΖΗΤΗΤΗ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΗ ΘΕΣΗ
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΧΑΡΤΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ

Η Υεμένη μπορεί να είναι η φτωχότερη χώρα της περιοχής, μιας που δε βγάζει πετρέλαιο (αλλά έχει κοιτάσματα), όμως κυρίως η γεωγραφική της θέση είναι που την κάνει περιζήτητη. Πρόκειται για μία από τις πλέον αξιοζήλευτες στρατηγικές θέσεις για τη διεθνή ναυτιλία και τα πολυεθνικά μονοπώλια: τα στρατηγικά στενά Μπαμπ αλ Μαντέμπ, γνωστά από αρχαιοτάτων χρόνων ως «Η Πύλη των Δακρύων».

Αυτά τα στενά έχουν τον έλεγχο στην είσοδο και έξοδο της Ερυθράς Θάλασσας και του κόλπου του Άντεν. Τον έλεγχο της κυκλοφορίας πολεμικών κι εμπορικών πλοίων, στη δίοδο που συνδέει την Ευρώπη και τη Μεσόγειο, με τον Περσικό κόλπο και τον Ινδικό ωκεανό, όπως ακριβώς κι από τη βόρεια πλευρά η διώρυγα του Σουέζ. Από εκεί περνούν κάθε μήνα χιλιάδες φορτία πετρελαίου, φυσικού αερίου και άλλων εμπορευμάτων από τις αγορές της Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής προς τις αγορές της Ασίας και του Ειρηνικού, με βασικούς αποδέκτες «διψασμένες» ενεργειακά χώρες, όπως η Κίνα και η Ινδία. Όποιος ελέγχει, συνεπώς, τα στενά, έχει πλεονέκτημα στον έλεγχο ενός από τους σημαντικότερους ενεργειακούς και εμπορικούς διαύλους παγκόσμια.

Ακόμα έχει τον έλεγχο της Δυτικής Αφρικής, αφού βρίσκονται απέναντι από τις ακτές της Ερυθραίας και του Τζιμπουτί (όπου έχουν στρατιωτικές βάσεις ΗΠΑ, Γαλλία, Κίνα κ.ά.).

Κι είναι πολύ κοντά σ’ όλα τα επίμαχα σημεία, που οι Αμερικάνοι έχουν ανοιχτά μέτωπα ή ετοιμάζονται να τα ανοίξουν. Στο Ιράκ, το Ιράν, τη Συρία, την Παλαιστίνη, τη Σομαλία, τη Λιβύη κλπ.

Ένα τέτοιο στρατηγικό φιλέτο λοιπόν, είναι επόμενο να το… “προσέχει σαν τα μάτια του” ο Αμερικάνικος ιμπεριαλισμός. Και να έχει δημιουργήσει εκεί μια συμμαχία προθύμων, με χώρες – πληρεξούσιους, των αμερικάνικων συμφερόντων (μεντεσέδες που θάλεγε κι ο Τσίπρας) για να επιτηρούν τη σφαίρα αυτή της επιρροής τους στην Ασία και την Αφρική. Σαουδική Αραβία, Αίγυπτος, Μαρόκο, Ιορδανία, Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα, Ισραήλ, Σουδάν, Κουβέιτ, Κατάρ, Μπαχρέιν.

ΟΙ ΑΙΤΙΕΣ ΚΙ ΟΙ ΑΦΟΡΜΕΣ

Πρώτα οι ΗΠΑ φρόντισαν να εντάξουν και την Υεμένη στη σφαίρα της επιρροής τους, με την ανατροπή του πρώην Προέδρου της Υεμένης Σάλεχ το 2011, στο πλαίσιο της λεγόμενης «Αραβικής Άνοιξης», που έφερε στην εξουσία την μαριονέτα τους, τον φιλοδυτικό Πρόεδρο Χάντι, με “εκλογές” στις οποίες πήρε μέρος… μόνος του.

Αλλά το φθινόπωρο του 2014 ο τελευταίος ανατράπηκε από τους Σηίτες αντικαθεστωτικούς Χούτι, που φέρονται να στηρίζονται από το Ιράν. Αυτός αναζήτησε καταφύγιο στη Σαουδική Αραβία και την κάλεσε να επέμβει στη χώρα του, με πρόσχημα για την «αποκατάσταση της έννομης τάξης». Η ιμπεριαλιστική επίθεση εξαπολύθηκε τον Μάρτη του 2015,  με την επωνυμία «Επιχείρηση Αποκατάστασης της Ελπίδας».

Φυσικά δε λείπουν ούτε από αυτή την περιοχή οι τζιχαντιστές – άτυποι σύμμαχοι του συνασπισμού των ΗΠΑ, δημιουργώντας διαρκώς προφάσεις και δικαιολογίες στους ευρωαμερικάνους να παρεμβαίνουν κι εκεί στο όνομα της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΙ Ο ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ.
Η ΠΕΙΝΑ ΚΙ ΟΙ ΕΠΙΔΗΜΙΕΣ

Από τότε λοιπόν είναι σε εξέλιξη αυτός ο πόλεμος ανάμεσα στους πάνοπλους συμμάχους των Αμερικάνων και τους αντάρτες Χούτι τελικά. Πόλεμος. Ανηλεείς βομβαρδισμοί. Οικονομικός και διατροφικός αποκλεισμός. Με συνέπειες την πείνα, τις αρρώστιες, τις επιδημίες, το θάνατο που λέγαμε πριν. Οι κάτοικοι της Υεμένης δεν έχουν τρόπο ούτε ως πρόσφυγες να φύγουν, γιατί ο αποκλεισμός απ’ όλες τις πλευρές, στοχεύει και σ’ αυτό. Και φυσικά ο αποκλεισμός έχει καταφέρει να μην εισάγεται τίποτα απολύτως (τρόφιμα, φάρμακα κλπ) στη χώρα.

Έτσι κατέστρεψαν σχεδόν όλες τις υποδομές της χώρας σε ύδρευση, ηλεκτρισμό, παραγωγικές μονάδες, αγροτική παραγωγή και εκπαίδευση. Βομβάρδισαν και βομβαρδίζουν ανηλεώς σχολεία, νοσοκομεία, εργοστάσια, σπίτια, ακόμη και μνημεία της διεθνούς πολιτιστικής κληρονομιάς. Ανάγκασαν, το 80% του πληθυσμού των 27.000.000 Υεμενιτών να εξαρτά την τροφή του από τη «διεθνή ανθρωπιστική βοήθεια». Να έχουν διαρκή και άμεση ανάγκη σε τρόφιμα, φάρμακα, βασικά είδη πρώτης ανάγκης, καθώς και σε υπηρεσίες υγείας, στέγασης και εκπαίδευσης. Ανάγκασε 17 εκατ. πληθυσμού να μαστίζονται από επισιτιστική ανασφάλεια και σχεδόν 15 εκατ. να μην έχουν πρόσβαση σε υγιεινή και καθαρό πόσιμο νερό.

Πρόσφατα ο ΟΗΕ ανακοίνωσε ότι:

“Υπολογίζεται ότι το 80% του πληθυσμού, ήτοι 24 εκατομμύρια άνθρωποι, χρήζουν ανθρωπιστικής βοήθειας κάποιας μορφής ή προστασία, εκ των οποίων τα 14,3 εκατομμύρια επειγόντως”, αφού “Τα δύο τρίτα όλων των περιοχών βρίσκονται ήδη στα πρόθυρα του λιμού”.

Ότι “Ο αριθμός των ανθρώπων που έχουν οξεία ανάγκη βοήθειας ή προστασίας, αυξήθηκε κατά 27% σε σχέση με πέρυσι”, γιατί “Σχεδόν τέσσερα χρόνια σύγκρουσης και σοβαρής οικονομικής ύφεσης ωθούν τη χώρα στα πρόθυρα του λιμού και εντείνουν τις ανάγκες σε όλους τους τομείς”.

ΟΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ ΕΡΙΔΕΣ ΤΟΥ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ

Κάθε τόσο βέβαια βγαίνουν στην επιφάνεια και εσωτερικές αντιπαλότητες ανάμεσα σε συμμάχους του συνασπισμού (π.χ. ανάμεσα σε Σ. Αραβία και Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα, που υποστηρίζουν κάτι άλλους αυτονομιστές της νότιας Υεμένης κλπ) σαν αυτές στη γειτονιά μας ανάμεσα στη χώρα μας που είναι σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ, αλλά είναι και στα μαχαίρια. Αντιθέσεις που μετατρέπουν την Υεμένη σε πλατφόρμα ρευστών γεωπολιτικών «συνεργασιών».

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Σουδάν, ο δικτάτορας του οποίου, Ομάρ αλ Μπασίρ, επέλεξε τα τελευταία χρόνια να συσφίξει τις σχέσεις με τη Σαουδική Αραβία, να στείλει στρατιώτες στην Υεμένη στο πλευρό της Σ. Αραβίας, παίρνοντας από το 2014 μεγάλες αποστάσεις από το Ιράν. Κι η προσπάθειά του αυτή, που είχε σαν στόχο να διατηρηθεί στην εξουσία, ανταμείφθηκε με την άρση των Αμερικάνικων κυρώσεων εναντίον του, αφού η χώρα του πριν από αυτό, ήταν για τις ΗΠΑ, στη “μαύρη λίστα της διεθνούς τρομοκρατίας”.

ΤΑ ΔΥΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ

Τα στρατόπεδα λοιπόν είναι αυτά. Το ένα ΗΠΑ – Σ. Αραβία – Ομάν – Ισραήλ – χώρες Δ. Αφρικής κλπ. Το άλλο Ιράν με επιρροή στους Χούτι. Άρα και έμμεσα Ρωσία, Συρία κλπ. Έτσι μοιράζονται οι ρόλοι. Έτσι μοιράζονται (= πουλιούνται) και τα όπλα.

Φυσικά δεν χρειάζεται ψάξιμο για να βρείτε τι ρόλο παίζει σ’ αυτό το μπέρδεμα η ΕΕ. Δίνει όπλα και στηρίζει την Σαουδική Αραβία. Διατηρεί ναυτικές δυνάμεις στην περιοχή. Κι η Ελλάδα, πέρα από τη συμμετοχή της μέσω των υπηρεσιών της στις ΗΠΑ, στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ, πρόσφατα μπήκε στο κάδρο με το σκάνδαλο των Ελληνικών όπλων που βρέθηκε ότι πουλήθηκαν στην Σ. Αραβία. Ελλάδα – Σ. Αραβία.

Η ΥΕΜΕΝΗ ΚΙ Η ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ

Μη ρωτήσετε όμως γιατί δεν παρεμβαίνουν αυτοί που είναι έτοιμοι να επέμβουν στη Βενεζουέλα. Μη συγκρίνετε την «ανθρωπιστική κρίση» της Βενεζουέλας που υπερ-προβάλλουν, με τον αληθινό και τραγικό λοιμό της Υεμένης.

Στη Βενεζουέλα οι ΗΠΑ ψάχνουν τρόπο να ανατρέψουν τη νόμιμη κυβέρνηση και να επέμβουν ακόμα και στρατιωτικά. Στην Υεμένη τάχουν κάνει όλα αυτά. Και στη Λιβύη. Και στο Αφγανιστάν. Και στο Ιράκ.

Το μόνο που μπορεί να σας απαντήσει κάποιος είναι:

«Βλέπεις την Υεμένη; Αυτό θέλουν και στη Βενεζουέλα».

ΠΗΓΕΣ
Ριζοσπάστης
presproject.gr
hellasjournal.com