Βρέχει, δε μας φτύνουν – Πορεία “ειρήνης” προς την αψίδα θριάμβου από ηγέτες της ΕΕ και άλλων χωρών
Το δυστύχημα είναι πως η βροχή που έπεφτε ήταν από τον ουρανό, κι όχι από τα φτυσίματα του λαού που ανέχεται αυτού του είδους τον πομπώδη φαρισαϊσμό μες στα πόδια του.
Τα 100 χρόνια από τη λήξη του ιμπεριαλιστικού -έννοια που φυσικά δε θα ακούσετε σε καμία από τις εκδηλώσεις των ημερών – Α’ Παγκοσμίου Πολέμου “γιόρτασαν” ηγέτες από 70 χώρες του πλανήτη, μεταξύ άλλων με μια “αργή πορεία για την ειρήνη” προς την αψίδα του θριάμβου. Μπροστά – μπροστά παρήλασαν βέβαια η Άνγκελα Μέρκελ και ο Εμμανουέλ Μακρόν, ενώ συμμετείχε και ο Αλέξης Τσίπρας, που αποτυπώθηκε και σε ένα τετ-α-τετ με το Γάλλο πρόεδρο, ίσως ανταλλάσσοντας αναμνήσεις, ο ένας για τον “καλό στρατιώτη” Πεταίν και ο άλλος για τους 200 της Καισαριανής.
Οι μαύρες τεθλιμμένες ομπρέλες έκαναν ακόμα πιο σουρεαλιστική τη σκηνή ηγετών της ΕΕ του ΝΑΤΟ, που έχουν είτε διοργανώσει, είτε στηρίξει έμμεσα ή άμεσα αναρίθμητες αιματηρές επεμβάσεις όλ’αυτά τα χρόνια, να εμφανίζονται ως κήρυκες ειρήνης. Μπορεί η απουσία Τραμπ και Πούτιν – που ήρθαν, αλλά έμειναν παράμερα από τη λοιπή ομήγυρη- να ήταν αυτή που σχολιάστηκε κατά κόρον, στην πραγματικότητα όμως, ο μεγάλος απών ήταν ο Νίκος Κοτζιάς, που θα μπορούσε να εμπλουτίσει και μουσικά αυτή τη σεμνή τελετή.
Αλλά το πραγματικό δυστύχημα είναι πως η βροχή που έπεφτε ήταν από τον ουρανό, κι όχι από τα φτυσίματα του λαού που ανέχεται αυτού του είδους τον πομπώδη φαρισαϊσμό μες στα πόδια του, μην έχοντας να αντιτείνει το λίγο ρηχό πολιτικά, αλλά εν προκειμένω εύστοχο παλιό σύνθημα των χίπηδων:
