Η ζωή στον πλανήτη των πλουσίων: επεισόδιο Λος Άντζελες

Ένας νέος τερματικός σταθμός στο αεροδρόμιο του Λος Άντζελες-(LAX) ανοίγει τις πύλες του τη Δευτέρα. Όχι δεν πρόκειται για κάποια επέκταση του αεροδρομίου αλλά για έναν πολύ ειδικό σταθμό αποκλειστικά για τους υπερ-πλούσιους και διάσημους. Ναι οι υπέρ-πλούσιοι έχουν έτσι κι αλλιώς όλα τα δικαιώματα του κόσμου, εκτός των χρημάτων μας και σταδιακά και του δικαιώματος της ίδιας της ζωής μας. Αλλά δεν φτάνει να το γνωρίζουν αυτοί και εμείς. Επίσης πρέπει να το βιώνουμε, να τους το αναγνωρίζουμε και αγόγγυστα να το αποδεχτούμε. Το νέο παγκόσμιο καθεστώς καπιταλιστικής βαρβαρότητας απαιτεί και μία νέα αρχιτεκτονική του χώρου που να αρμόζει. Σαφέστατες διαχωριστικές γραμμές, τέτοιες που η απόσταση και η απομόνωση του χώρου λειτουργεί ως αόρατη μεν αλλά πανταχού παρούσα παντοδύναμη εξουσία. Και από την άλλη ο έρμος ο λαουτζίκος. Μία χάι-τεκ νεωτερική φεουδαρχία, τρόπον τινά, ένα νέου τύπου κληρονομικό δικαίωμα των ολίγων πάνω σε όλα: στη γη, στον ουρανό, στα πουλιά και τα άλλα ζώα, τετράποδα ή δίποδα.

Οι γραμμές χαράχτηκαν. Από τη μία οι υπερ-πλούσιοι στο δικό τους υπερ-σύγχρονο και υπερ-πολυτελή χώρο, με design αρχιτεκτονική και έπιπλα, με τα καλύτερα κρασιά της κοιλάδας της Νάπα στην Καλιφόρνια, τα πιο φίνα και εκκεντρικά εδέσματα, τα αρώματα να πλημμυρίζουν το χώρο και ένα ipad να τους υποδέχεται στο γκισέ του ελέγχου εισόδου: «Εδώ μπορείτε να πάρετε μία γεύση από όσα χάνετε από τον κεντρικό τερματικό σταθμό αυτή τη στιγμή»…

Αποστασιοποιημένες, μακρινές σαν να αιωρούνται στο χώρο οι εικόνες των πληβείων που κουβαλάνε αποσκευές κάνοντας ζιγκ ζαγκ ανάμεσα στα πλήθη που στοιβάζονται στον κεντρικό τερματικό σταθμό, μωρά που κλαίνε, άνθρωποι σαστισμένοι, ορισμένοι υποφέροντας από τα σπρωξίματα των βιαστικών, άνθρωποι υπό παρακολούθηση από το άγρυπνο μάτι της ασφάλειας, άνθρωποι σε απόγνωση ή σε κατάσταση πανικού για χίλιους δύο λόγους. Εικόνες καθημερινής τρέλας και βαναυσότητας του αεροδρομίου LAX από το οποίο περνούν τουλάχιστον 80 εκατομμύρια άνθρωποι ετησίως.

Πώς είναι δυνατόν οι διάσημοι σταρ του Χόλιγουντ ή οι κεφαλαιοκράτες να περνούν τη βάσανο της επαφής με τους πληβείους; Μόνο μέσα από την εικονική πραγματικότητα. Για να μπορούν να αντλούν μία ακόμη ηδονή: την ευχαρίστηση που αισθάνεται κάποιος από τις κακοτυχίες κάποιου άλλου. Η γερμανική λέξη “schadenfreude” περιγράφει την μοχθηρή απόλαυση. Μελέτη απεικόνισης του εγκεφάλου έδειξε ότι η αποτυχία του αντιπάλου ενεργοποιούσε νευρικές περιοχές που σχετίζονται με την ευχαρίστηση. Ο φθόνος και η μνησικακία αποτελούν την πηγή αυτού του συναισθήματος, παρόλο που δεν διαχωρίζεται πλήρως από τη συμπάθεια. Οι άνθρωποι βιώνουν και τα δύο ταυτόχρονα.

Για να μεγιστοποιηθεί το schadenfreude, οι «άρχοντες» μπορούν να αποφεύγουν την επαφή και την κυκλοφοριακή συμφόρηση ακόμη και στη διαδρομή μέχρι να φτάσουν. Ένας νέος ιδιωτικός δρόμος διανοίχτηκε, που από τον κεντρικό αυτοκινητόδρομο σε βγάζει κατευθείαν στον τερματικό σταθμό αφού πρώτα περάσεις τη σιδερόφρακτη πύλη και τον έλεγχο των πάνοπλων ιδιωτικών αστυνομικών, που θα πατήσουν το κουμπί να ανοίξει η πύλη ώστε να εισέλθει ο «άρχοντας» στον ιδιωτικό παράδεισο. Το κόστος του παραδείσου δυσθεώρητο για εμάς, μηδαμινό για τους κατέχοντες (και εννοείται φοροαπαλλασσόμενο!). Ετήσια συνδρομή 7.500 δολάρια. Ανά πτήση, για ομάδα μέχρι τρία άτομα εντός των ΗΠΑ, επιπρόσθετα 2.500 δολάρια και 3.500 δολάρια για διεθνείς πτήσεις. Ο παράδεισος, εκτός της διάχυτης πολυτέλειας, περιλαμβάνει και ένα πολυπληθές υπηρετικό προσωπικό, έτοιμο να ικανοποιήσει κάθε ανάγκη, κάθε προσδοκία… Ενώ η τέχνη έχει τη δική της «υπηρεσία». Ο ειδικά διαμορφωμένος χώρος, γνωστή ως πύλη αναχώρησης ή άφιξης, θα είναι σαν αίθουσα τέχνης με περιστρεφόμενα installations. Πρώτος φιλοξενούμενος καλλιτέχνης ο φωτογράφος Gary Yost και η σειρά φωτογραφιών του με τα κολιμπρί. Εννοείται πως είναι για πούλημα… και τα έσοδα, όπως ενημερώνουν οι υπεύθυνοι, θα διατίθεται για «φιλανθρωπικούς σκοπούς».

Και εάν αυτό το επεισόδιο από τη ζωή των «πλούσιων και διάσημων» γυρίζεται στο Λος Άντζελες, δεν αποτελεί ούτε ιδιαιτερότητα ούτε καινοτομία που συνάδει με την λάμψη του Χόλιγουντ. Πρωτοπόρος του είδους, για άλλη μία φορά, η Βρετανία με την πολυτελή σουίτα Winsdor για τους VIP, τον Πάπα, προέδρους και κεφαλαιοκράτες σε απομονωμένο χώρο του τερματικού σταθμού 5 του αεροδρομίου Heathrow του Λονδίνου. Ως συνήθως στις ΗΠΑ, όπου όλα είναι τεραστίων διαστάσεων, και ως οι καλύτεροι μέχρι στιγμής καπιταλιστές έκαναν το δικό τους πρότζεκτ, πιο σύνθετο, πιο πολυτελές, με εντελώς σαφείς διαχωριστικές γραμμές και πλήρες πακέτο πώλησης που είναι σίγουρο ότι θα βρει πολλούς πελάτες παγκοσμίως. Η συνταγή απλή, γνωστή και δοκιμασμένη: επένδυση, ιδιωτική πρωτοβουλία, κανένα κόστος για τους φορολογουμένους και έσοδα για το αεροδρόμιο LAX. Κατά τον υπεύθυνο της εταιρίας διαχείρισης του νέου τερματικού σταθμού Gavin de Becker «το αεροδρόμιο του Λος Άντζελες θα έχει έσοδα από εμάς που υπολογίζονται περίπου στα 34 εκατομμύρια δολάρια τα επόμενα 9 χρόνια» που συμπληρώνει: «είναι σαν εθελοντική φορολογία των πλουσίων»… «ακόμη και ο Μπέρνι Σάντερς θα συμφωνούσε. Τον αγαπώ τον Μπέρνι!».

Χ.Μ.