Δημ. Κουτσούμπας: Η πάλη ενάντια στον πόλεμο είναι δεμένη με την πάλη ενάντια στην εμπλοκή στα ΝΑΤΟικά σχέδια (ΒΙΝΤΕΟ-ΦΩΤΟ)

συντρόφισσες και σύντροφοι,

Μπορεί η επέτειος της ένταξης της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ να είναι χωρίς δεύτερη κουβέντα μια μαύρη επέτειος, όμως για την εργατική τάξη και τον λαό είναι ταυτόχρονα και μια ευκαιρία, ιδιαίτερα για τους πιο νέους, να ανατρέξουν στην αιματοβαμμένη, γεμάτη εγκλήματα, ιστορία αυτού του ιμπεριαλιστικού οργανισμού η οποία συνεχίζει να γράφεται και στις μέρες μας.

Αυτή η αιματοβαμμένη ιστορία ξεκίνησε να γράφεται μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν οι δυνάμεις του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού ίδρυσαν το ΝΑΤΟ για να αποτελέσει το οπλισμένο χέρι του ενάντια στη Σοβιετική Ένωση, τα σοσιαλιστικά κράτη, αλλά και ενάντια στην πάλη των λαών, με στόχο τη θωράκιση της καπιταλιστικής εξουσίας στα κράτη-μέλη του.

Αυτό το οπλισμένο χέρι του ιμπεριαλισμού θέλησε να αξιοποιήσει και η ελληνική άρχουσα τάξη, που μετά τη μεγάλη δοκιμασία που πέρασε με την πάλη του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, είδε στη συγκρότηση του ΝΑΤΟ τη διαφύλαξη της αντιδραστικής εξουσίας της.

Η επιλογή ένταξης στο ΝΑΤΟ πριν από 70 χρόνια ήταν για την αστική τάξη και τα κόμματά της συνειδητή ταξική επιλογή. Εξασφάλιζε έναν επιθετικό στρατιωτικό μηχανισμό απέναντι στο σοσιαλιστικό σύστημα, αλλά και απέναντι στην εργατική τάξη, τον λαό μέσα στην Ελλάδα.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η συνθήκη ένταξης της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ επικυρώθηκε από τη Βουλή στις 18 Φλεβάρη 1952, ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη η δεύτερη δίκη του Νίκου Μπελογιάννη και των συντρόφων του που τους οδήγησε στο εκτελεστικό απόσπασμα.

Το ΚΚΕ, που τότε βρισκόταν σε συνθήκες βαθιάς παρανομίας, κατήγγειλε την ένταξη της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ.

Η απόφαση της 2ης Ολομέλειας της Κεντρικής Επιτροπής τόνιζε:

“Αντί για την ειρήνευση, την ανοικοδόμηση και την καλοπέραση που ο μοναρχοφασισμός του έταξε, ο λαός πνίγεται στη δυστυχία και την εξαθλίωση. Τα παιδιά του σφάζονται στην Κορέα. Η οικονομική κατάσταση είναι κυριολεκτικά καταστροφική. Το δέσιμο της Ελλάδας στο Βορειοατλαντικό Σύμφωνο και το σχέδιο “Αστραπή” κάνουν ορατή την άμεση απειλή για γενίκευση της σφαγής”.

Και συμπλήρωνε:

“Χρειάζεται να παλεύουμε ακούραστα ενάντια στο Ατλαντικό Σύμφωνο (…) Και να τονίζουμε τις τραγικές συνέπειες που έχει και θα έχει για την Ελλάδα το μπάσιμό της στο Σύμφωνο με την εγκατάσταση στρατευμάτων κατοχής και αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα”.

Κι όμως αυτές οι γραμμές, αν και γράφτηκαν εφτά δεκαετίες πριν, παρέμειναν τραγικά επίκαιρες όλα τα επόμενα χρόνια. Πολύ περισσότερο είναι επίκαιρες σήμερα που μεγαλώνει ο κίνδυνος γενίκευσης του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία και βαθαίνει η εμπλοκή της Ελλάδας σ’ αυτόν στο πλευρό των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.

Στα χρόνια που ακολούθησαν από την ένταξη της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ μέχρι σήμερα, το ΚΚΕ με τη σταθερή αταλάντευτη δράση του αποκάλυψε την παραχάραξη της ιστορικής αλήθειας που επιχειρούν όλα αυτά τα χρόνια τα επιτελεία και τα κόμματα της αστικής τάξης, στην προσπάθεια τους να επιβάλουν τη δική τους εκδοχή για το ΝΑΤΟ στον λαό.

Στόχος τους είναι να κρύψουν πως με την ίδρυσή του το ΝΑΤΟ, αυτό το οπλισμένο χέρι του ιμπεριαλισμού που απλωνόταν σε όλο και περισσότερες χώρες, γινόταν όλο και πιο επιθετικό απέναντι στους λαούς, αλλά και στα ίδια τα σοσιαλιστικά κράτη τότε, στηρίζοντας αντεπαναστατικές ενέργειες.

Γεγονός που προκάλεσε την ίδρυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Έτσι συνέβη και όχι αντίστροφα, όπως παρουσιάζεται από τις ΝΑΤΟικές μαριονέτες.

Άλλωστε πλέον αυτό αποδεικνύεται και από το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ και την ανατροπή του σοσιαλισμού, το ΝΑΤΟ όχι μόνο δεν διαλύθηκε -όπως διατυμπάνιζαν τα φερέφωνά του και στη χώρα μας- αλλά το ακριβώς αντίθετο συνέβη. Συνέχισε πιο επιθετικά, εκμεταλλευόμενο την εξάλειψη του “αντίπαλου δέους” και την υποχώρηση του παγκόσμιου εργατικού και επαναστατικού κινήματος.

Γιατί ο λόγος ύπαρξης του ΝΑΤΟ είναι και παραμένει μόνον ένας:

Η προώθηση με κάθε τρόπο, ακόμη και με το αίμα των λαών, των ευρωατλαντικών γεωπολιτικών συμφερόντων και η επικράτηση στον ανταγωνισμό με άλλα ισχυρά κράτη και μονοπώλια. Και αυτό επιβεβαιώνεται με τον πλέον δραματικό τρόπο όλα αυτά τα τελευταία 30 χρόνια και στις μέρες μας.

•  Δεκάδες πόλεμοι και ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.
• Αλλαγές συνόρων και διαμελισμοί κρατών.
• Εκατόμβες θυμάτων και εκατομμύρια πρόσφυγες, ιδιαίτερα στη γειτονιά μας.

Αποδεικνύουν τον αντιδραστικό επιθετικό ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του. Αποδεικνύουν όμως και τα ψέματα που έλεγαν ορισμένοι, ότι δήθεν η ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος θα εξασφάλιζε ειρήνη και ασφάλεια στους λαούς.

Αλλά και άλλοι -ανάμεσά τους και οι δυνάμεις τύπου ΣΥΡΙΖΑ- που υποστήριζαν ότι αφού το ΝΑΤΟ δεν έχει πλέον μετά τις εξελίξεις κάποιο λόγο ύπαρξης και ότι θα αυτοδιαλυθεί, δεν χρειάζεται αγώνας, σπέρνοντας νέες αυταπάτες καθήλωσης και ενσωμάτωσης δυνάμεων.

Όμως, ο λόγος ύπαρξης του ΝΑΤΟ είναι και παραμένει πάντα ο ίδιος.

Απέναντί του δεν έχει πλέον την ΕΣΣΔ, αλλά άλλες ισχυρές καπιταλιστικές πλέον δυνάμεις, όπως η Ρωσία, που είναι πλέον μία μεγάλη στρατιωτική δύναμη, η δεύτερη μετά τις ΗΠΑ, αλλά και την Κίνα που κονταροχτυπιέται με τις ΗΠΑ για την πρωτοκαθεδρία στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα.

Μια ματιά να ρίξει κανείς στις αποφάσεις του ΝΑΤΟ τα τελευταία χρόνια, καταλαβαίνει ποιος είναι πραγματικά ο λόγος ύπαρξης αυτής της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας. Πρόκειται για αποφάσεις που προωθούσαν και προωθούν τη σχεδιασμένη επέκτασή του, τη διεύρυνσή του με νέα μέλη, τη συγκρότηση ετοιμοπόλεμων στρατιωτικών μονάδων, αλλά και ένα σχέδιο που στόχευε τους ανταγωνιστές του, πρώτα απ’ όλα τη Ρωσία και την Κίνα.

Πρόκειται για αποφάσεις που έφτασαν ακόμα και να σχεδιάζουν το πρώτο πυρηνικό πλήγμα, να υλοποιούν στρατιωτικά γυμνάσια μεγάλης έκτασης, να προβλέπουν υπέρογκες δαπάνες για εξοπλισμούς.

Αποφάσεις που διαμόρφωσαν μια στρατηγική που υλοποιήθηκε βήμα το βήμα στην Αν. Ευρώπη και αποτέλεσε το εύφλεκτο υλικό για να ανάψει η φωτιά ενός γενικευμένου ιμπεριαλιστικού πολέμου.

Φίλες και φίλοι,

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Αυτές τις μέρες, οι σελίδες της αιματοβαμμένης ιστορίας του ΝΑΤΟ γράφονται στην Ουκρανία. Εκεί όπου καίει η φωτιά του πολέμου. Μια φωτιά που δεν άναψε ξαφνικά πριν μερικούς μήνες με την απαράδεκτη επέμβαση της καπιταλιστικής Ρωσίας, αλλά σιγοκαίει χρόνια πριν, πάνω από μια δεκαετία.

Πάνω από μια δεκαετία, τα δυο αντίπαλα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα, από τη μια η Ρωσία και από την άλλη το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ και η ΕΕ, απλώνουν το μπαρούτι τους στην περιοχή της Αν. Ευρώπης, στο έδαφος της Ουκρανίας.

Για το πώς το ίδιο το ΝΑΤΟ άπλωσε το μπαρούτι του στην Ουκρανία, έχει σημασία να αναφέρουμε όλα αυτά που οι ίδιοι οι ΝΑΤΟικοί αποδέχονται, για να εκθειάσουν την ικανότητα των ουκρανικών στρατιωτικών δυνάμεων και μέσα σε αυτές, βέβαια, των φασιστικών ταγμάτων, όπως αυτό του Αζόφ.

Έχουμε και λέμε:

• Το περασμένο καλοκαίρι οι Καναδοί εκπαίδευσαν την ουκρανική Ταξιαρχία Ταχείας Αντίδρασης σε πόλεμο, τακτικές πεδίου και ιατρικής στο πεδίο της μάχης. Η άσκηση, που πραγματοποιήθηκε στη δυτική Ουκρανία, ήταν μια από τις πολλές τα τελευταία χρόνια με στρατεύματα από τον Καναδά, το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Ρουμανία και την Εθνοφρουρά της Καλιφόρνιας.
• Για περισσότερα από 8 χρόνια το ΝΑΤΟ και τα μέλη του, μέσω μαθημάτων και ασκήσεων, στις οποίες συμμετείχαν τουλάχιστον 10.000 στρατιώτες ετησίως, βοήθησαν την Ουκρανία να εκπαιδευτεί κατά τα δυτικά πρότυπα.
• Όπως αναφέρει η βρετανική εφημερίδα “TIMES”, η οποία επικαλείται πηγές από δύο τάγματα του ουκρανικού στρατού: Ουκρανοί νεοσύλλεκτοι εκπαιδεύτηκαν από εν ενεργεία Βρετανούς κομάντο για τη χρησιμοποίηση των αντιαρματικών πυραύλων NLAWς, οι οποίοι έχουν σταλεί από το Ηνωμένο Βασίλειο τον Φεβρουάριο στην Ουκρανία.
• Από τον Σεπτέμβρη του 2021, η Ουκρανία με τη συμμετοχή 4.000 Ουκρανών στρατιωτών και 2.000 ξένων ξεκίνησε κοινές στρατιωτικές ασκήσεις με τις ΗΠΑ και άλλα στρατεύματα του ΝΑΤΟ ως αντιπερισπασμό σε ρώσικες και λευκορώσικες ασκήσεις.

Τα γεγονότα αυτά αποκαλύπτουν πόσο έωλη και παραπλανητική είναι η αντιπαράθεση των Ευρωατλαντικών και της Ρωσίας, που ευθύνεται για την απαράδεκτη εισβολή της, για το ποιος άρχισε τον πόλεμο.

Αναδεικνύουν τις ευθύνες και των δύο ιμπεριαλιστικών στρατοπέδων τα οποία ανταγωνίζονται για το ποιος θα έχει το πάνω χέρι στη μοιρασιά των αγορών, του ορυκτού πλούτου, της Ενέργειας, των εδαφών και του εργατικού δυναμικού, των αγωγών και του δικτύου μεταφοράς εμπορευμάτων.

Αυτό είναι το διακύβευμα της ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης στην Ουκρανία, αλλά και κάθε σύγκρουσης στην εποχή του μονοπωλιακού καπιταλισμού, δηλαδή του ιμπεριαλισμού, στον οποίο έχει περάσει ο καπιταλισμός εδώ και έναν αιώνα.

Και το διακύβευμα φυσικά δεν είναι αν η Ρωσία παραβιάζει την εδαφική ακεραιότητα αυτής της χώρας, όπως προβάλλουν οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ. Ούτε φυσικά είναι η αποναζιστικοποίηση της Ουκρανίας και ο σεβασμός των δικαιωμάτων των μειονοτήτων, όπως προβάλλει η Ρωσία, αξιοποιώντας από την πλευρά της τα ίδια και παρόμοια προσχήματα που αξιοποιούσαν προηγούμενα οι ΑμερικανοΝΑΤΟικοί για τις δικές τους επεμβάσεις.

Δεν είμαστε στην αρχή του πολέμου, έχουν περάσει δύο μήνες και το καθημερινό πολεμικό δελτίο που εκδίδει το ΝΑΤΟ, αλλά και η Ρωσία δίνουν επιπλέον αποδείξεις όχι μόνο για τον χαρακτήρα του πολέμου, αλλά και για τον αυξανόμενο κίνδυνο γενίκευσής του.

Έναν κίνδυνο που είναι παραπάνω από ορατός, αν σκεφτεί κανείς πως οι ηγεσίες της Ρωσίας και του ευρωατλαντικού μπλοκ ξεκαθαρίζουν ότι η νίκη στον πόλεμο στην Ουκρανία είναι “στρατηγική επιταγή” και προχωρούν σε αλλεπάλληλες κινήσεις που ρίχνουν λάδι στη φωτιά του ιμπεριαλιστικού πολέμου.

Λάδι στη φωτιά ρίχνουν η αποστολή όπλων, οπλικών συστημάτων στην Ουκρανία που ανακοινώνουν χώρες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, με την ίδια τη Ρωσία να προειδοποιεί ότι η μεταφορά όπλων, αλλά και η αποστολή χιλιάδων στρατιωτών στα σύνορά της είναι “νόμιμος στρατιωτικός στόχος”.

Λάδι στη φωτιά ρίχνουν οι αποφάσεις, τόσο της Ρωσίας όσο και του ΝΑΤΟ, να θέσουν σε επιφυλακή τα πυρηνικά όπλα.

Και η Ελλάδα, με ευθύνη της κυβέρνησης της ΝΔ, αλλά και των άλλων κομμάτων, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ, κλιμακώνει ολοένα και περισσότερο τη συμμετοχή και εμπλοκή της στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, μεγαλώνοντας τους κινδύνους για τον λαό μας. Κλιμάκωση της ελληνικής εμπλοκής είναι ο σχεδιασμός για αποστολή ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στη γραμμή αντιπαράθεσης με τη Ρωσία.

Με δεδομένο ότι στα αρμόδια επιτελεία έχει ήδη καταληχθεί η αποστολή μάχιμου τμήματος των Ενόπλων Δυνάμεων στη Βουλγαρία, σε νεοσύστατο ΝΑΤΟικό “σχηματισμό μάχης” κόντρα στη Ρωσία, με την αποστολή Τμήματος Αντιαρματικών, μπορούμε να κατανοήσουμε τι σημαίνει η κλιμάκωση αυτή.

Βέβαια, η απόφαση αυτή δεν είναι μεμονωμένη, είναι η συνέχεια κινήσεων, όπως αυτές έχουν δει το φως της δημοσιότητας:

– Η αποστολή όπλων, πυρομαχικών και άλλων εφοδίων στην Ουκρανία το προηγούμενο διάστημα, με πτήσεις ελληνικών μεταγωγικών στην Πολωνία.

– Οι αποστολές ελληνικών ιπτάμενων ραντάρ για συλλογή πληροφοριών πάνω από τη Βουλγαρία για τις κινήσεις των ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων στη Μαύρη Θάλασσα ή αντίστοιχες αποστολές ελληνικών ιπτάμενων ραντάρ στην Ανατολική Μεσόγειο, όπου επίσης κινούνται ισχυρές ρωσικές μονάδες.

– Η ανάπτυξη και υποστήριξη στις ελληνικές θάλασσες αμερικανοΝΑΤΟικών πλοίων και η στήριξή τους από τη Σούδα και άλλα λιμάνια, όπως επίσης η υποστήριξη μεταγωγικών και κατασκοπευτικών αεροσκαφών των ΗΠΑ στο αεροπορικό σκέλος της βάσης τους στην Κρήτη.

– Η προώθηση αμερικανοΝΑΤΟικών δυνάμεων μέσω Αλεξανδρούπολης, αλλά και μέσω Θεσσαλονίκης και Ηγουμενίτσας προς την Πολωνία και άλλες χώρες στη συνοριογραμμή με τη Ρωσία.

Με δεδομένο ότι ολόκληρη η χώρα έχει μετατραπεί σε μια απέραντη αμερικανοΝΑΤΟική βάση, με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων, καμιά υποδομή δεν μένει ανεκμετάλλευτη.

Στο πλαίσιο αυτό, πληροφορίες αναφέρουν ότι αμερικανικές Ένοπλες Δυνάμεις θα επιχειρούν τις επόμενες βδομάδες από την 110 Πτέρυγα Μάχης στη Λάρισα με σκοπό την παρακολούθηση των κινήσεων των ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας.

Όμως, η ελληνική εμπλοκή στον πόλεμο δεν περιορίζεται μόνο στα στρατιωτικά σχέδια, ούτε βέβαια κρίνεται, όπως λέει π.χ. ο ΣΥΡΙΖΑ, “από το μέγεθος των όπλων” που στέλνονται στην Ουκρανία. Και τα λέει αυτά μόνο και μόνο για να κουκουλώσει τις δικές του ευθύνες, όπως για παράδειγμα τη χρησιμοποίηση της Αλεξανδρούπολης από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ που φέρει τη δική του υπογραφή.

Η κυβέρνηση της ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστικά κόμματα κρατάνε “ψηλά τη σημαία” του ευρωατλαντισμού σε όλα τα “μήκη και πλάτη” όπου απλώνεται η ιμπεριαλιστική αντιπαράθεση.

Ακόμα και στη Μοζαμβίκη στάλθηκε τμήμα των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, στο πλαίσιο της Κοινής Πολιτικής Ασφάλειας και Άμυνας της ΕΕ, το οποίο θα συμμετέχει σε άλλη μία ιμπεριαλιστική αποστολή. Και δεν είναι μόνο αυτά.

Η κυβέρνηση συμμετέχει από την “πρώτη σειρά” στην εφαρμογή και κλιμάκωση των κυρώσεων και αντικυρώσεων των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ προς τη Ρωσία, κομμάτι κι αυτές του ιμπεριαλιστικού πολέμου, που τις πληρώνει ήδη με βαριές θυσίες ο λαός. Ειδικά σε ό,τι αφορά την Ενέργεια, όπου οι τιμές ήταν απλησίαστες και πριν από τον πόλεμο.

Πιο πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί η κατάσχεση ρωσικού πετρελαιοφόρου στην Κάρυστο και οι πληροφορίες για νηοψίες και σε άλλα “ύποπτα” πλοία, την ώρα που η συζήτηση -και η αντιπαράθεση- για εμπάργκο στο ρωσικό πετρέλαιο δυναμώνει στην ΕΕ.

Πρωτοστατεί στον “διπλωματικό πόλεμο”, υλοποιώντας τις ΝΑΤΟικές επιταγές, όπως δείχνει και η απέλαση 12 Ρώσων διπλωματών που προκάλεσε αντιδράσεις και απειλές για αντίποινα από τη ρωσική κυβέρνηση.

Βέβαια, το ίδιο είχε κάνει και ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση την περίοδο που ολοκλήρωνε τη ΝΑΤΟική Συμφωνία των Πρεσπών, στέλνοντας και τότε μήνυμα ότι καμία κυβέρνηση και κανένα αστικό κόμμα στη χώρα μας “δεν παίζει” με τον ευρωατλαντικό σχεδιασμό.

Φίλες και φίλοι,

Μέρος της ελληνικής εμπλοκής είναι και οι ελληνοτουρκικές διαφορές ως αναπόσπαστο κομμάτι αυτής της μεγάλης εικόνας.

Ιδιαίτερα τώρα που οι ΑμερικανοΝΑΤΟικοί καίγονται για τη διατήρηση της Τουρκίας στο στρατόπεδό τους, για “να μη διαταραχθεί η ΝΑΤΟική συνοχή” και γι’ αυτό επιταχύνεται η συζήτηση για “διευθετήσεις” στα Ελληνοτουρκικά, πάνω σε ΝΑΤΟική πλατφόρμα.

Τα καθημερινά ρεκόρ τουρκικών υπερπτήσεων και παραβιάσεων του ελληνικού εναέριου χώρου “κουρελιάζουν” το βασικό επιχείρημα της σημερινής κυβέρνησης, όπως κι όλων των προηγούμενων, ότι “η συμμετοχή της χώρας μας στους επικίνδυνους ευρωΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς θωρακίζει τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας έναντι των τούρκικων διεκδικήσεων”!

Σε αυτό το κάλπικο επιχείρημα στηρίχτηκε διαχρονικά όλη η προπαγάνδα για την εμπλοκή της χώρας στα επικίνδυνα ιμπεριαλιστικά σχέδια, στις μέρες μας για τη συμμετοχή και εμπλοκή στον πόλεμο στην Ουκρανία.

Κι όμως, μετά από δύο μήνες πολέμου έχουν συμβεί -μεταξύ άλλων- τα εξής:

– Ρεκόρ υπερπτήσεων και παραβιάσεων του ελληνικού εναέριου χώρου.

– Ασκήσεις της Τουρκίας, με σενάρια απόβασης και κατάληψης νησίδας (προφανώς ελληνικής) και με παρουσία Αμερικανών κι άλλων ΝΑΤΟικών αξιωματούχων.

– Δηλώσεις του υπουργού Εθνικής Άμυνας της Ελλάδας ότι “δεν είναι καλή εποχή να λες πράγματα εναντίον της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ”.

Τελικά, ισχύει απόλυτα αυτό που λέει ο λαός μας: “Αν έχεις τέτοιους φίλους, τι να τους κάνεις τους εχθρούς;”.

Στο κάλπικο επιχείρημα περί προστασίας των κυριαρχικών δικαιωμάτων, περί της δήθεν ειρήνης και ασφάλειας ανάμεσα στους δύο λαούς, της Ελλάδας και της Τουρκίας, στηρίχτηκε όλη η αστική προπαγάνδα για την ένταξη των δύο γειτονικών χωρών στο ΝΑΤΟ, ακριβώς το ίδιο διάστημα, πριν από 70 χρόνια.

Το τι ακολούθησε σ’ αυτή την πορεία των 70 χρόνων μετά και την ταυτόχρονη ένταξη στο ΝΑΤΟ της Ελλάδας και της Τουρκίας είναι λίγο – πολύ γνωστά.

Έχουν όμως σημασία οι επισημάνσεις που γίνονται στην κοινή ανακοίνωση του Κόμματός μας, του ΚΚΕ, με το Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας, με αφορμή τη συμπλήρωση 70 χρόνων από την ένταξη των δύο χωρών μας στο ΝΑΤΟ.

Έχει λοιπόν αξία να θυμίσουμε τι αναφέρει αυτή η ανακοίνωση:

“Με την ένταξη της Τουρκίας και της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ διαμορφώθηκε η λεγόμενη νοτιοανατολική πτέρυγά του, για την αντιπαράθεση με την ΕΣΣΔ και στη συνέχεια με το αμυντικό Σύμφωνο της Βαρσοβίας που αντιτάχθηκε στα ιμπεριαλιστικά σχέδια.

Επιδιώχθηκε η αξιοποίηση της γεωπολιτικής θέσης των δύο κρατών και των στρατιωτικών τους δυνατοτήτων για την προώθηση των ιμπεριαλιστικών επιδιώξεων σε μια ευρύτερη περιοχή (Βαλκάνια, Μαύρη Θάλασσα, Ανατολική Μεσόγειος, Μέση Ανατολή, Καύκασος).

Στην κατεύθυνση αυτή, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ “έσπειραν” με στρατιωτικές βάσεις τις δύο χώρες, στο όνομα της “προστασίας του δημοκρατικού κόσμου από τον κομμουνισμό”.

Στήριξαν με κάθε μέσο την επίθεση των αστικών τάξεων κατά των δύο λαών, την καταστολή κάθε δημοκρατικού και συνδικαλιστικού δικαιώματος από αστικά στρατιωτικά καθεστώτα που επιβλήθηκαν σε Τουρκία και Ελλάδα.

Επιπλέον, Τούρκοι και Έλληνες στρατιώτες κλήθηκαν να χύσουν το αίμα τους για συμφέροντα ξένα προς τους λαούς, στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους του ΝΑΤΟ, όπως ήταν ο πόλεμος στην Κορέα και πιο πρόσφατα στο Αφγανιστάν”.

Και συνεχίζει η ανακοίνωση:

“Η κοινή ένταξη των δύο χωρών παρουσιάστηκε ως διέξοδος σε ένα κοινό ειρηνικό μέλλον των δύο λαών. Οι εξελίξεις μέχρι σήμερα έχουν καταρρίψει αυτούς τους ισχυρισμούς. Το ΝΑΤΟ, που δεν αναγνωρίζει εσωτερικά σύνορα, όχι μόνον δεν επέλυσε διμερή ζητήματα, αλλά τα περιέπλεξε και έδρασε ενισχυτικά στο κυνηγητό των εξοπλισμών, στις πολεμικές αναμετρήσεις, στον εθνικισμό, σε όλα αυτά που καλλιεργούν οι αστικές τάξεις, διαιρώντας τους λαούς”.

Και καταλήγει:

“Τα ΚΚ της Ελλάδας και της Τουρκίας, κάτω από την κοινή σημαία μας, τον Προλεταριακό Διεθνισμό, καλούμε την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα να δυναμώσουν την πάλη τους ενάντια στο ΝΑΤΟ, γενικότερα στους σχεδιασμούς των αστικών τάξεων και των ιμπεριαλιστικών ενώσεων, ενάντια στον εθνικισμό και τον ρατσισμό, για να δυναμώσει το μήνυμα πως οι δύο γειτονικοί λαοί μπορούν και πρέπει να ζήσουν ειρηνικά!

Η σύγχρονη πάλη ενάντια στο ΝΑΤΟ, σε κάθε ιμπεριαλιστική ένωση, είναι πάλη για την ειρήνη, τη φιλία των λαών, ενάντια στην ταξική εκμετάλλευση, την καπιταλιστική βαρβαρότητα, για τη νέα σοσιαλιστική – κομμουνιστική κοινωνία”.

Φίλες και φίλοι,

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Η ελληνική εμπλοκή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων είτε να τη δικαιολογήσουν είτε να την υποβαθμίσουν, αρχίζει και παίρνει τη μορφή “Λερναίας Ύδρας”.

Από παντού ξεπηδούν νέα “κεφάλια”, τα οποία στην πραγματικότητα έχουν την ίδια ρίζα: Τα συμφέροντα της αστικής τάξης, τις “ευκαιρίες” για κέρδη και την αναβάθμιση των δικών της συμφερόντων μέσα από την ενεργή εμπλοκή στα σχέδια ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ.

Σήμα κατατεθέν όλων των κομμάτων που κυβέρνησαν, από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ μέχρι και τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι ο στόχος της γεωστρατηγικής αναβάθμισης για τα συμφέροντα των μεγάλων οικονομικών ομίλων, στόχος που υπηρετείται με την επιθετική στρατηγική της αστικής τάξης της Ελλάδας.

Επιθετική στρατηγική αποτελεί η συμμετοχή σε ευρωατλαντικές αποστολές στο εξωτερικό, στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις. Επιθετική στρατηγική είναι τα πάνω από 4 δισ. ευρώ που πληρώνει κάθε χρόνο ο λαός. Μόνο τα τελευταία 10 χρόνια έχει καταβάλει περισσότερα από 50 δισ. ευρώ για τις ΝΑΤΟικές ανάγκες, για εξοπλισμούς που δεν έχουν σχέση με την άμυνα της χώρας. Χρήματα που θα μπορούσαν να καλύψουν τις τραγικές ελλείψεις στην Υγεία, την Πρόνοια, την Παιδεία και σε άλλους κρίσιμους τομείς.

Επιθετική στρατηγική είναι οι αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις στη χώρα μας που αναπτύχθηκαν διαχρονικά με ευθύνη όλων των αστικών κυβερνήσεων και κομμάτων, οι οποίες εκσυγχρονίζονται, διαθέτουν υποδομή για πυρηνικά όπλα, απειλούν άλλους λαούς, στοχοποιούν τη χώρα και αποτελούν “εφαλτήριο” νέων πολεμικών συγκρούσεων και μεγάλων αιματοχυσιών σε βάρος των λαών.

Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, μέσω του “στρατηγικού διαλόγου” με τις ΗΠΑ, άνοιξε το δρόμο για τη νέα συμφωνία για τις ελληνοαμερικανικές βάσεις, που τελικά υπέγραψε η κυβέρνηση της ΝΔ το 2019, κι ας παριστάνουν τώρα οι υποκριτές της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ τις “αθώες περιστερές”.

Η αναβάθμιση της Σούδας, οι νέες βάσεις στην Αλεξανδρούπολη, το Στεφανοβίκειο και τη Λάρισα είναι υποδομές που ισχυροποιούνται παραπέρα και επεκτείνονται επ’ αόριστον. Με τη συμφωνία που ξεκίνησε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και ετοιμάζεται να ολοκληρώσει η κυβέρνηση της ΝΔ με την τελική πράξη της ψήφισής της από τη Βουλή την επόμενη Πέμπτη.

Αν ένα συμπέρασμα βγαίνει από όλη αυτή την πορεία της Ελλάδας, τόσο από τα 70 χρόνια μέσα στο ΝΑΤΟ, όσο και από τα 42 στην ΕΟΚ και τα 30 στην ΕΕ, είναι πως η χώρα προσαρμόζεται στις απαιτήσεις αυτών των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών, για χάρη των συμφερόντων των μονοπωλίων και σε βάρος πάντα των συμφερόντων της εργατικής τάξης, του λαού.

Όμως, όλα αυτά τα χρόνια, τα προσχήματα της ελληνικής συμμετοχής και εμπλοκής στα επικίνδυνα ιμπεριαλιστικά σχέδια των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ έχουν δεχθεί σοβαρά χτυπήματα.

Ο λαός μας δεν καταπίνει αμάσητη την ευρωατλαντική προπαγάνδα, αντιδρά! Κι όσο πιο πολύ αντιδρά, τόσο πιο πολύ λυσσάνε τα αστικά επιτελεία, τα καλοπληρωμένα παπαγαλάκια που βάζουν στο στόχαστρο όποιον τολμήσει να αμφισβητήσει την ΝΑΤΟική προπαγάνδα, να πάρει τη θέση του στο στρατόπεδο των λαών, απέναντι από το ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο.

Όπως στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους στη Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη Συρία και αλλού, έτσι και τώρα στον πόλεμο στην Ουκρανία: Κάνουν ό,τι μπορούν για να κρύψουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια και ανησυχία που γεννά ο πόλεμος.

Δυσαρέσκεια που παίρνει αμπάριζα και τα δύο ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα και τη Ρωσία και τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, αλλά και την κυβέρνηση της ΝΔ που αναβαθμίζει ολοένα την ελληνική εμπλοκή.

Ακόμα και τις δημοσκοπήσεις των δικών τους Μέσων “θάβουν”, για να μη βγει στην επιφάνεια πως οι εργαζόμενοι, ο λαός, δεν δίνουν καμιά λευκή επιταγή στην κυβέρνηση της ΝΔ, σε καμιά κυβέρνηση για να τους σύρει στο μακελειό του πολέμου.

Παρά την πλύση εγκεφάλου στις νέες γενιές, υπάρχει μεγάλη πείρα κι αυτή μεταφέρεται από γενιά σε γενιά. Κι έτσι σήμερα, περισσότερες εργατικές – λαϊκές δυνάμεις μπορούν να κατανοήσουν ότι το ΝΑΤΟ δεν είναι κανένας φιλειρηνικός οργανισμός, καμιά δύναμη ειρήνης και δημοκρατίας.

Είναι πολεμικό εργαλείο κατά των λαών, το οπλισμένο χέρι του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού.

Ναι, μπορούμε να το πούμε πως είμαστε περήφανοι γιατί το κόμμα μας όλα αυτά τα χρόνια είχε και συνεχίζει να έχει ξεχωριστή σημαντική συμβολή στην αποκάλυψη του αντιδραστικού χαρακτήρα του ΝΑΤΟ, όλων των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών.

Είμαστε περήφανοι γιατί όλα αυτά τα χρόνια οι δυνάμεις του ΚΚΕ μέσα στο κίνημα, στους αγώνες ανέπτυξαν πλούσια δράση ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, αποκάλυψαν και έβαλαν στο στόχαστρο κάθε πτυχή της εμπλοκής της χώρας μας.

Αποκάλυψαν παντού σε όλη την Ελλάδα τον επικίνδυνο ρόλο που μπορεί να παίξουν απέναντι σε άλλους λαούς οι στρατιωτικές βάσεις.

Όλα αυτά τα χρόνια δεν υπήρχε ΝΑΤΟική υποδομή, αμερικανική βάση σε όλη τη χώρα, από την Κρήτη μέχρι τη Βόρεια Ελλάδα, που να μη βρέθηκε στο κέντρο της πάλης των κομμουνιστών, αλλά και των άλλων αγωνιστών.

Δεκάδες είναι τα αντιιμπεριαλιστικά διήμερα που διοργάνωσε η ΚΝΕ σε όλη την Ελλάδα, οι κινητοποιήσεις που οργάνωσαν οι Κομματικές Οργανώσεις στις περιοχές που φιλοξενούν βάσεις, αποτελούν ορμητήρια πολέμου, αλλά και στόχο αντιποίνων.

Την ίδια ώρα δεν υπήρχε ιμπεριαλιστική αποστολή των ελληνικών Ένοπλων Δυνάμεων εκτός συνόρων που να μην αποκαλύφτηκε, να μην καταγγέλθηκε όποιο μανδύα και αν είχε αυτή.

Ναι, είμαστε περήφανοι γιατί με τη συμβολή του ΚΚΕ στη χώρα μας αναπτύχθηκε όλα αυτά τα χρόνια μια πλούσια δράση από το φιλειρηνικό κίνημα, την ΕΕΔΥΕ, τις Επιτροπές Ειρήνης στις πόλεις και στους δήμους, αλλά και από άλλους φορείς του κινήματος.

Σημαντικός σταθμός αυτής της δράσης η Μαραθώνια Πορεία, που φέτος θα γίνει στις 22 Μάη και θα κορυφώσει ένα μεγάλο μέρος αντίστοιχων πρωτοβουλιών και κινητοποιήσεων.

Μάλιστα, τελευταία κάποιοι όψιμα θυμήθηκαν το φιλειρηνικό κίνημα ή πιο σωστά μιλούν για ένα “νέο αντιπολεμικό κίνημα για την ειρήνη”. Και το ερώτημα δεν απευθύνεται βέβαια σ’ αυτούς, που για άλλη μια φορά θέλουν να ρίξουν στάχτη στα μάτια του λαού και της ελληνικής νεολαίας, αλλά σε όλους όσοι συγκινούνται ακόμα από τη δράση ενάντια στον πόλεμο, για την υπεράσπιση της ειρήνης.

Μπορεί να υπάρξει φιλειρηνικό κίνημα που να υποκλίνεται στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, να υιοθετεί τα προσχήματά τους για τον πόλεμο;

Γιατί, όλοι αυτοί “βαράνε στον ίδιο σκοπό”, που είναι πάση θυσία να μαντρωθεί ο λαός στην ευρωΝΑΤΟική στρούγκα τους.

Αλήθεια, μπορεί να υπάρξει φιλειρηνικό κίνημα που να στηρίζεται σε κόμματα, όπως είναι ο ΣΥΡΙΖΑ; Που έχουν ευθύνη για την εμπλοκή της χώρας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια;

Που σχεδίασαν την ελληνοαμερικανική συμφωνία για τις στρατιωτικές βάσεις, την αναβάθμιση της βάσης της Σούδας, τη δημιουργία μιας νέας Σούδας, αυτής στο βορρά, στην Αλεξανδρούπολη και την επέκταση των βάσεων σε όλη τη χώρα;

Που έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης γιατί η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε ορμητήριο πολέμου;

Με σιγουριά μπορούμε να απαντήσουμε σε όλους αυτούς τους υποκριτές και φαρισαίους, ΟΧΙ.

Κανείς δεν πρέπει να επιτρέψει να εκμεταλλευτούν τα φιλειρηνικά του αισθήματα, τη διάθεσή του να παλέψει ενάντια στον πόλεμο. Γιατί η πάλη ενάντια στον πόλεμο είναι άρρηκτα δεμένη με την πάλη ενάντια στην πολιτική της εμπλοκής στους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, που υπηρετούν η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα, για να κλείσουν οι αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις, να γυρίσουν τα στρατεύματα από αποστολές εκτός συνόρων.

Για να ανοίξει ο ελπιδοφόρος δρόμος της αποδέσμευσης από όλες τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, ΝΑΤΟ και ΕΕ, με τον λαό να έχει στα χέρια του τα κλειδιά της εξουσίας και της οικονομίας στη χώρα μας, στις άλλες γειτονικές χώρες, στην Ευρώπη, στον κόσμο.

Φίλες και φίλοι,

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Όταν ο πόλεμος στην Ουκρανία τροφοδοτεί τους ανταγωνισμούς σε διεθνή κλίμακα, με πρωταγωνιστές τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, τη Ρωσία, την Κίνα, αποδεικνύοντας ότι πλέον έχουμε περάσει σε νέα φάση, στο ξαναμοίρασμα του κόσμου, όταν η Ρωσία, αλλά και το ΝΑΤΟ θέτουν σε επιφυλακή τα πυρηνικά όπλα και η Ρωσία κάνει χρήση υπερηχητικών πυραύλων με ταχύτητα δέκα φορές περισσότερο από την ταχύτητα του ήχου, αναβαθμίζοντας το επίπεδο της στρατιωτικής αντιπαράθεσης, όταν ανά πάσα στιγμή μπορούν να ενεργοποιηθούν και άλλες θερμές εστίες, στα Βαλκάνια, στη Μέση Ανατολή, στη Βόρεια Αφρική, στον Περσικό Κόλπο και απ’ αυτό τον πόλεμο τροφοδοτείται και η σύγκρουση ΗΠΑ – Κίνας στον Ινδοειρηνικό για το ποιος θα έχει την πρωτοκαθεδρία στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, όταν η οικονομική, πολιτική και στρατιωτική αντιπαράθεση κλιμακώνεται…

• Με όλες τις δυνάμεις να πρωτοστατούν στους πολεμικούς εξοπλισμούς, δηλαδή στην πολεμική προετοιμασία.
• Με τις παγκόσμιες στρατιωτικές δαπάνες να ξεπερνούν το 2021 τα 2 τρισ. δολ. Και τις ΗΠΑ, Κίνα, Ινδία, Βρετανία, Ρωσία να βρίσκονται στην κορυφή της κατάταξης.
• Το ΝΑΤΟικό οπλοστάσιο να ενισχύεται, όπως δείχνουν τα εξοπλιστικά προγράμματα-μαμούθ των ΗΠΑ, της Γερμανίας, με την Ελλάδα να μη μένει απ’ έξω, αντίθετα με ευθύνη της κυβέρνησης, του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων κομμάτων να διεκδικεί μια θέση στις πρώτες.

Όταν μπροστά μας, τον Ιούνη, είναι η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ, η οποία προμηνύεται ότι θα αποτελέσει άλμα στην ένταση της επιθετικότητας και της πολεμικής προετοιμασίας αυτού του δολοφονικού οργανισμού. Κι αυτό ακριβώς σηματοδοτεί η επικίνδυνη εξέλιξη με την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ, τον νέο γύρο επέκτασης του ΝΑΤΟ που ήδη προκαλεί την αντίδραση της Ρωσίας.

Όταν μαζί και χώρια από το ΝΑΤΟ, η ΕΕ εντείνει τη στρατιωτικοποίησή της, στην προσπάθειά της να αποκτήσει άλλο ένα οπλισμένο χέρι σε βάρος των λαών, μαζί με αυτό του ΝΑΤΟ, τότε ο λαός μας, οι άλλοι λαοί μπορούν να καταλάβουν πως έχει ξεκινήσει και γράφεται ιστορία στον 21ο αιώνα. Και όταν γράφεται ιστορία, τότε ο λαός μας, όλοι οι λαοί, πρέπει να επιλέξουν τη σωστή πλευρά.

Και η σωστή πλευρά της Ιστορίας δεν είναι η επιλογή να στρατευτεί στο πλευρό της αστικής τάξης για την αναβάθμιση των συμφερόντων της στον διεθνή ανταγωνισμό, στο πλευρό του ενός στρατοπέδου απέναντι στο άλλο.

Η σωστή πλευρά της ιστορίας είναι ο αγώνας σε κάθε χώρα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, η πάλη ενάντια στην εμπλοκή της κάθε χώρας σε αυτόν.

Η σωστή πλευρά είναι η καταδίκη της στρατιωτικής επέμβασης της Ρωσίας, αλλά και η καταδίκη των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ που υποδαύλισαν τον πόλεμο και συνεχίζουν να τον πυροδοτούν με κίνδυνο αυτός να γενικευτεί.

Η σωστή πλευρά της Ιστορίας είναι ο ανυποχώρητος, συνεχής αγώνας για να κλείσουν τώρα όλες οι στρατιωτικές βάσεις του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στη χώρα μας, που αξιοποιούνται ως ορμητήρια πολέμου. Να μη σταλεί κανένα ελληνικό στρατιωτικό σώμα πουθενά ούτε στην Ουκρανία, ούτε σε χώρες που συνορεύουν με αυτήν ή σε άλλες ιμπεριαλιστικές αποστολές. Κανένα σώμα των Ένοπλων Δυνάμεων να μη βρεθεί εκτός συνόρων.

Η σωστή πλευρά της Ιστορίας είναι να εκπληρώσουμε το πατριωτικό και διεθνιστικό μας καθήκον να μην αφήσουμε να χρησιμοποιούνται ελληνικά εδάφη, υποδομές και μέσα, ως στρατιωτικά – πολεμικά προγεφυρώματα οποιουδήποτε.

Είναι ο αγώνας ενάντια στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, όπου είναι στρατευμένη η αστική τάξη της χώρας μας και οι κυβερνήσεις της.

Είναι ο αγώνας για να συντονιστεί η πάλη των λαών, ώστε αυτοί να δώσουν τη διέξοδο από τον πόλεμο, βάζοντας στο στόχαστρο τον πραγματικό τους αντίπαλο σε κάθε χώρα και συνολικότερα. Οργανώνοντας τον αγώνα τους ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τις αιτίες που τον γεννούν, στις αστικές τάξεις που τον διευθύνουν και τις κυβερνήσεις τους, στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες που μας σέρνουν στον πόλεμο ή επιβάλλουν κάθε φορά μια δήθεν “ειρήνη”, με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών.

Η σωστή πλευρά της Ιστορίας είναι ο αγώνας για να μην πληρώσει ο λαός τον πόλεμο! Δεν είναι δικό του χρέος! Είναι η λαϊκή πάλη για μέτρα υπεράσπισης του εργατικού – λαϊκού εισοδήματος από την ακρίβεια και την ενεργειακή φτώχεια.

Φυσικά, η ακρίβεια στην Ενέργεια δεν οφείλεται μόνο στον πόλεμο, αλλά σε παράγοντες που προϋπήρχαν και επιταχύνθηκαν μέσω του πολέμου, όπως η “απελευθέρωση της Ενέργειας”, η πολιτική “της πράσινης μετάβασης της ΕΕ” – με την απολιγνιτοποίηση και τα χρηματιστήρια Ενέργειας, οι κυρώσεις προς τη Ρωσία, που υλοποίησαν και συνεχίζουν να στηρίζουν όλα τα άλλα κόμματα και σήμερα εμφανίζονται αθώοι του εγκλήματος σε βάρος της λαϊκής τσέπης.

Οι δε προτάσεις τους, τόσο της κυβέρνησης όσο και και των άλλων κομμάτων, δεν θίγουν στο ελάχιστο τις κύριες αιτίες της ενεργειακής ακρίβειας, γι’ αυτό και δεν αποτελούν λύση. Αντίθετα, διέξοδο δίνουν οι προτάσεις του ΚΚΕ για ουσιαστικά μέτρα ανακούφισης και μείωσης των τιμών, για άμεση και πλήρη επαναλειτουργία λιγνιτικών μονάδων, για κατάργηση των χρηματιστηρίων Ενέργειας και ρύπων, για απόσυρση από τις κυρώσεις προς τη Ρωσία, είναι σήμερα ακόμη περισσότερο αναγκαίες για τον λαό.

Και να αξιοποιηθούν όλες οι παραγωγικές δυνατότητες της χώρας που σήμερα θυσιάζονται στο βωμό του καπιταλιστικού κέρδους και των δεσμεύσεων της ΕΕ, με επιστημονικό σχέδιο και κεντρικό συνολικό σχεδιασμό, με κοινωνικοποιημένη ιδιοκτησία, με σχέσεις αμοιβαίου οφέλους με όλες τις άλλες χώρες και λαούς.

Η σωστή πλευρά της Ιστορίας είναι η πάλη για την ίδια την εργατική εξουσία, τον σοσιαλισμό.

Και το ΚΚΕ, όχι μόνο στα 70 χρόνια από την ένταξη της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ, αλλά και σε ολόκληρη, την πάνω από 100 χρόνια διαδρομή του, στέκεται στη σωστή πλευρά της Ιστορίας.

Σας καλούμε όλους και όλες, να συνεχίσουμε όλοι μαζί να στεκόμαστε, ακόμα και με τις επιμέρους ξεχωριστές απόψεις μας και προβληματισμούς μας, σε αυτή τη σωστή πλευρά της Ιστορίας, κάνοντας το ΚΚΕ ακόμα πιο ισχυρό, μεγάλο και δυνατό!

Καλή δύναμη και υγεία σε όλους και όλες!».