Δημήτρης Γόντικας: Το κόκκινο άστρο του Φεστιβάλ θα μας φωτίζει τον δρόμο, με σημαιοφόρο την ΚΝΕ, και το ΚΚΕ, πάντα μπροστά, Οδηγητή

Μια μεγάλη γιορτή ξεκίνησε την Παρασκευή από τον Περισσό, η γιορτή για τα 50 χρόνια του μοναδικού, αναντικατάστατου νεανικού πολιτικού και πολιτιστικού θεσμού, του Φεστιβάλ ΚΝΕ – «Οδηγητή».

Στην εκδήλωση μίλησε ο Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ, Θοδωρής Κωτσαντής (δείτε εδώ την ομιλία του),  ενώ παρέμβαση έκανε ο Δημήτρης Γόντικας, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, που ήταν Γραμματέας του ΚΣ όταν πριν 50 χρόνια ξεκίνησε το Φεστιβάλ της ΚΝΕ (παρατίθεται η ομιλία του πιο κάτω).

Αδιάκοπη ήταν η ροή των νέων της ΚΝΕ στην έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ από νωρίς πριν ξεκινήσει η εκδήλωση, με το χαμόγελο στα χείλη, με την αισιοδοξία και την περηφάνια που δίνει ο μισός αιώνας του Φεστιβάλ μας. Αισιοδοξία και περηφάνια που το Φεστιβάλ γίνεται κάθε χρόνο πιο πλούσιο, πιο όμορφο, πιο μεγάλο, αποτελεί το πιο πλατύ βήμα συνάντησης της ΚΝΕ με τη νέα γενιά του τόπου μας, φιλοξενεί κι αναδεικνύει ό,τι καλύτερο παράγουν οι άνθρωποι του πολιτισμού στον τόπο μας. Το ενδιαφέρον των επισκεπτών συγκέντρωσε η έκθεση που λειτουργούσε στο χώρο με στιγμές από την ιστορία του Φεστιβάλ ΚΝΕ – «Οδηγητή».

Και ήταν σημαντική και συγκινητική επίσης η παρουσία ανθρώπων που όλα αυτά τα χρόνια συνέβαλαν στον σχεδιασμό, το στήσιμο και την εξέλιξη του Φεστιβάλ.

Αυτή η λαμπρή πορεία του Φεστιβάλ της ΚΝΕ αναδείχθηκε και από το βίντεο που άνοιξε την εκδήλωση. Με αυτό, παρουσιάστηκε το πλούσιο λογότυπο του 50ού Φεστιβάλ με μορφές σύμβολα που υπάρχουν σε αυτό, όπως ο Γιάννης Ρίτσος και η Σωτηρία Βασιλακοπούλου, ενώ έγινε αναφορά στην πορεία των 50 χρόνων του Φεστιβάλ, σε αξέχαστους καλλιτέχνες που πέρασαν από τις σκηνές του, στα λόγια του Χαρίλαου Φλωράκη, της Αλέκας Παπαρήγα και του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα για το Φεστιβάλ, για… τα «τραγούδια της φωτιάς που τραγουδάμε». Και το βίντεο έκλεισε με το λογότυπο και το σύνθημα του 50ού Φεστιβάλ «Γράφουμε ιστορία, αλλάζουμε τον κόσμο. Το μέλλον μας είναι ο σοσιαλισμός»!

Στην εκδήλωση παραβρέθηκε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας (δείτε εδώ δήλωση).

Μετά τις ομιλίες ακολούθησε συναυλία με επαναστατικό-αντάρτικο τραγούδι από το συγκρότημα «Ρωμιοσύνη» και την ορχήστρα της ΚΝΕ, με αφορμή την επέτειο ίδρυσης της ΕΠΟΝ.

Στο τέλος της εκδήλωσης ακούστηκε ο ύμνος της ΚΝΕ με τους παραβρισκόμενους να τον τραγουδούν υψώνοντας τις γροθιές τους.

Η ομιλία του Δημήτρη Γόντικα

Δείτε την ομιλία πατώντας στο βίντεο:

«Πολεμάμε – τραγουδάμε, συνεχίζουμε με ακόμα μεγαλύτερο αγωνιστικό πάθος, για να ενταχθεί το μεγαλύτερο τμήμα της νεολαίας, άμεσα και στην πορεία, στον μεγάλο αγώνα της εργατικής τάξης για την κοινωνία που ονειρευόμαστε και έχουμε ανάγκη, απαλλαγμένη από κάθε καταναγκασμό και εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Μια κοινωνία πραγματικής ελευθερίας. Τον σοσιαλισμό – κομμουνισμό.

Και ως τότε το κόκκινο άστρο του Φεστιβάλ θα μας φωτίζει τον δρόμο, με σημαιοφόρο την ΚΝΕ, και το ΚΚΕ, πάντα μπροστά, Οδηγητή.

Το Φεστιβάλ δεν είναι μόνο μια μοναδική κορυφαία πολιτική και πολιτιστική συνάντηση με διεθνή ακτινοβολία, αλλά και ένα μεγάλο εργαστήρι που συμβάλλει ουσιαστικά στη θεωρητική και πρακτική λύση των μεγάλων κοινωνικών προβλημάτων της εποχής μας.

Έχει κατακτήσει μια ακατανίκητη δυναμική εξέλιξης και μια αξιοθαύμαστη ικανότητα να ενσωματώνει+ με τον πιο δημιουργικό τρόπο ό,τι καινούργιο γεννιέται από τους αγώνες του λαού και της νεολαίας και τη δημιουργική δουλειά χιλιάδων ανθρώπων της επιστήμης και του πολιτισμού.

Έχει πλέον γίνει ένα πολύτιμο αναγκαίο και αναντικατάστατο πανελλαδικό, αλλά και διεθνές βήμα συνάντησης και επιθεώρησης των δυνάμεων που μάχονται και επιθυμούν να απαλλάξουν την κοινωνία από την αθλιότητα του καπιταλισμού.

Είναι ταυτόχρονα αφετηρία για χιλιάδες νέους για μια νέα ζωή με ιδανικά και αξίες.

Αυτή τη δυναμική του Φεστιβάλ καμία δύναμη δεν μπόρεσε να αναχαιτίσει και ούτε θα μπορέσει ποτέ.

Μια δυναμική που τροφοδοτείται από την ακτινοβολία των επαναστατικών ιδεών και των παραδόσεων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, από τη ζωντάνια και τη δίψα της νεολαίας για το καινούργιο και το αληθινό και από την εξεγερτική δύναμη της καλλιτεχνικής δημιουργίας που έχει βρει τον χώρο της να εκφράζεται ελεύθερα, χωρίς σπόνσορες, λογοκρισία και οικονομικούς καταναγκασμούς.

Η ιστορία του 3ου Φεστιβάλ

Το Φεστιβάλ έχει τη δική του ιστορία και βαθιές ρίζες.

Κι όταν επιχείρησαν το 1977, στο 3ο Φεστιβάλ, να ανακόψουν την πορεία του η τότε κυβέρνηση και οι μηχανισμοί της, βρέθηκαν αντιμέτωποι με ένα τεράστιο κύμα διαμαρτυρίας και υποχρεώθηκαν σε άτακτη υποχώρηση.

Δυο λόγια για αυτή την ιστορία.

Το 3ο Φεστιβάλ, μετά την επιτυχία και του 2ου, απλωνόταν ήδη σε όλη την Ελλάδα. Είχαν προγραμματιστεί εκατοντάδες προφεστιβαλικές εκδηλώσεις. Σε όλες τις συνοικίες της Αθήνας, του Πειραιά, της Θεσσαλονίκης, σε όλες τις πόλεις και κωμοπόλεις της Ελλάδας και σε πολλά χωριά. Έχει γίνει ένα άλμα.

Το ΚΣ της ΚΝΕ είχε ανακοινώσει από νωρίς το Άλσος Περιστερίου ως χώρο πραγματοποίησης του 3ου Φεστιβάλ με έγκριση του Δημοτικού Συμβουλίου. Το Άλσος Περιστερίου κατ’ όνομα ήταν άλσος. Ήταν ένας απέραντος σκουπιδότοπος. Ο Δήμος Περιστερίου, παρά τις προσπάθειες, αδυνατούσε να βάλει κάποια τάξη.

Η ΚΝΕ ανέλαβε την ευθύνη να διαμορφώσει τον χώρο. Ξεκίνησε μια κοπιαστική δουλειά και ο χώρος έγινε πραγματικά αγνώριστος και τελικά παραδόθηκε στον λαό του Περιστερίου ένα πανέμορφο Άλσος.

Τρεις μήνες πριν από την έναρξη του Φεστιβάλ κι ενώ είχαν αρχίσει οι εργασίες για τη διαμόρφωση του χώρου, η κυβέρνηση έκανε προσφυγή στα δικαστήρια για να ματαιώσει το Φεστιβάλ με το σαθρό επιχείρημα, ότι δήθεν ο χώρος είναι δημόσιος, ότι απαγορεύεται να χρησιμοποιείται από κόμματα και ότι επρόκειτο να χτιστεί τεχνική σχολή.

Ο χώρος άνηκε αποδεδειγμένα στον Δήμο και κανένα σχέδιο για τεχνική σχολή δεν υπήρχε.

Ταυτόχρονα, έχει ξεκινήσει ένα ατελείωτο κυνηγητό στα μέλη της ΚΝΕ σε όλη την Ελλάδα που προπαγάνδιζαν το Φεστιβάλ. Εκατοντάδες συλλήψεις, συνεχείς τραμπουκισμοί, καταστροφές πανό και αφισών και άλλα.

Τότε, ξεσηκώθηκαν και οι πέτρες. Αναπτύχθηκε ένα τέτοιο κίνημα διαμαρτυρίας που και σήμερα ακόμα εντυπωσιάζει.

Το Φεστιβάλ επιβλήθηκε, έγινε και ξεπέρασε κάθε προσδοκία από άποψη συμμετοχής λαού και νεολαίας και ποιότητας εκδηλώσεων. Τα εισιτήρια ξεπέρασαν τις 500.000 και κάθε μέρα περνούσαν από το Φεστιβάλ 100 με 150 χιλιάδες κόσμου. Μάλιστα, στο 3ο Φεστιβάλ ξεκίνησε για πρώτη φορά η κάρτα γνωριμίας με την ΚΝΕ. Συγκεντρώθηκαν πανελλαδικά περίπου 12.000. Η κυβέρνηση πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένη.

Το Φεστιβάλ είχε πλέον αγκαλιαστεί από τη νεολαία, αγαπήθηκε από τον λαό ως δικό του και είχε γίνει το αποκούμπι για εκατοντάδες καλλιτέχνες.

Αυτή ήταν και είναι η ασπίδα και η δύναμη του Φεστιβάλ.

Το ξεκίνημα του Φεστιβάλ, 50 χρόνια πριν

Αξίζει να πούμε και δυο λόγια για το ξεκίνημα του Φεστιβάλ πριν 50 χρόνια.

Πώς και γιατί αποφασίσαμε τότε να γίνει το πρώτο Φεστιβάλ.

Εκείνη την εποχή είχε διαμορφωθεί το εξής κλίμα.

Το ΚΚΕ, μετά από 30 χρόνια παρανομίας, είχε κατακτήσει τη νόμιμη δράση του. Η ιστορία του, οι ιδέες του και η δράση του, οι θυσίες του στην πάλη κατά της χούντας, οι ιδέες του σοσιαλισμού προκαλούσαν μεγάλο ενδιαφέρον στη νεολαία.

Η ΚΝΕ είχε αποκτήσει μεγάλο κύρος στις γραμμές της νεολαίας, στα πανεπιστήμια ήταν πρώτη δύναμη, αναπτύσσονταν ραγδαία στους μαθητές και στις τεχνικές σχολές και απλωνόταν σε πολλά εργοστάσια και κλάδους.

Στις γραμμές της νεολαίας ήταν ισχυρή η τάση για οργάνωση και αγώνα, καθώς η πολιτική κατάσταση διέψευδε καθημερινά τις ελπίδες της νεολαίας, ότι η κατάρρευση της Χούντας θα έφερνε κάτι καλύτερο.

Μας απασχολούσε, λοιπόν, πώς αυτές οι διεργασίες μέσα στη νεολαία θα γονιμοποιηθούν σε οργανωμένη πάλη, σε μαζικό κίνημα, σε ιδεολογικό και πολιτικό αγώνα και την προσέλκυση της νεολαίας στα ιδανικά του σοσιαλισμού κομμουνισμού και στις γραμμές της ΚΝΕ.

Έτσι, σκεφτήκαμε και αποφασίσαμε, πέρα από τον καθημερινό σχεδιασμό της δράσης, να κάνουμε μια ανοιχτή μαζική πολιτική και πολιτιστική εκδήλωση σε έναν μεγάλο και ανοιχτό χώρο και να απευθυνθούμε πιο μαζικά στη νεολαία. Βρήκαμε το γήπεδο του Ζωγράφου και προχωρήσαμε πολύ γρήγορα. Η αφορμή για να κάνουμε αυτό το συγκεκριμένο βήμα ήταν οι εμπειρίες που έφερε μια αντιπροσωπεία της ΚΝΕ που είχε πάει στο Παρίσι στο Φεστιβάλ της Ουμανιτέ Εφημερίδας του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, η σφσα Ιωάννα Καρυστιάνη που ήταν στην αντιπροσωπεία θα το θυμάται, είναι σήμερα μαζί μας, όπως επίσης μαζί μας είναι σήμερα και άλλα επιτελικά στελέχη των Φεστιβάλ, ο σύντροφος Θανάσης Σκαμνάκης, η συντρόφισσα Τέα Βασιλειάδου κ.α.

Πήραμε την ιδέα, το όνομα Φεστιβάλ, αλλά τα προσαρμόσαμε στα δικά μας δεδομένα και σχεδιασμούς και έτσι ξεκίνησε το πρώτο Φεστιβάλ.

Ήταν κάτι πρωτόγνωρο για τις συνθήκες της Ελλάδας. Προκάλεσε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Η συμμετοχή της νεολαίας ήταν εντυπωσιακή. Ο ενθουσιασμός, η συγκίνηση, το αγωνιστικό πάθος, η ικανοποίηση από το μορφωτικό, πολιτιστικό πρόγραμμα ήταν κάτι το συγκλονιστικό.

Μέσα σε αυτό το κλίμα και τη μεγάλη αποδοχή που συνάντησε αυτή η πρωτοβουλία της ΚΝΕ αποφασίσαμε, σχεδόν επί τόπου και χωρίς πολλές διαδικασίες, ότι τον επόμενο χρόνο το Φεστιβάλ θα απλωθεί σε όλη την Ελλάδα. “Όπερ και εγένετο”.

Και κάτι ακόμα. Το Φεστιβάλ ΚΝΕ – Οδηγητή επιχείρησαν να ανταγωνιστούν κι άλλες νεολαίες αστικών και οπορτουνιστικών κομμάτων. Γρήγορα, όμως, εγκατέλειψαν, γιατί πράγματι δεν είχαν να δώσουν στη νεολαία, τίποτα, που να την συγκινεί. Τα κόμματά τους ήταν και είναι υπεύθυνα για όλα τα μεγάλα προβλήματα και τα αδιέξοδα της νεολαίας.

Και ένα τελευταίο. Στο Φεστιβάλ κάθε χρόνο συμμετέχουν όλο και περισσότεροι νέοι. Κάθε χρόνο οι επισκέπτες του Φεστιβάλ γνωρίζουν και μαθαίνουν πολλά καινούργια πράγματα, καθώς το Φεστιβάλ ανανεώνεται διαρκώς μέσα από μια κατακτημένη εσωτερική δύναμη και λειτουργία, κάτω από το άγρυπνο μάτι της ΚΝΕ.

Σε κάθε, όμως, περίπτωση, η συμμετοχή στο Φεστιβάλ είναι μια πρώτη επαφή με τον πλούτο των ιδεών και τους μεγάλους σκοπούς του αγώνα.

Η σταθερή, ουσιαστική και συνειδητή υιοθέτηση αυτών των ιδεών και η οργανωμένη πάλη για τη διάδοση και την υπεράσπισή τους έχει άλλες και πολύ μεγαλύτερες απαιτήσεις που πρέπει επίσης να σχεδιάζονται καλά, τόσο στην προετοιμασία και την εξέλιξη του Φεστιβάλ, όσο και κυρίως μετά τη λήξη του. Έχετε πλούσια πείρα, δουλεύετε σε αυτή την κατεύθυνση, αλλά απαιτείται μια ακόμα πιο σχεδιασμένη και πιο βαθιά θεωρητική, ιδεολογική και οργανωτική δουλειά. Να σχεδιάζεται με την ίδια φροντίδα που οργανώνουμε τις σκαλωσιές, τις εκθέσεις του, το πρόγραμμά του, γεγονός που διασφαλίζει εκτός των άλλων τη σταθερότητα και τη δυναμική του Φεστιβάλ.

Είναι βέβαιο, ότι το 50ο Φεστιβάλ θα είναι η κορύφωση μια ολόκληρης πορείας και η αφετηρία για μια νέα και πιο αλματώδη ανάπτυξη στο μέλλον.

Ζήτω το 50ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ».