Δήμος Πετρούπολης: «Χωρίς μα και μου…» – Λευτεριά στην Παλαιστίνη

1. Ίσως φανεί υπερβολή, αλλά δεν είναι: λίγοι δήμοι (θέλουν και) μπορούν να τρέξουν μια τόσο σημαντική εκδήλωση. Με τόσο παλμό, ενδιαφέρον, πλούσιο πρόγραμμα, ποιοτικές παρεμβάσεις. Και με πολιτική ουσία, που την αντανακλούσαν οι συμμετέχοντες αλλά και οι σημαντικές παρουσίες: ο πρέσβης της Παλαιστίνης (Γιούσεφ Ντόρκχομ), ο εκπρόσωπος της παλαιστινιακής παροικίας (Αχμέντ Χασάν), η βουλεύτρια Αφροδίτη Κτενά, ο Γιάννης Πρωτούλης από το Συμβούλιο της Περιφέρειας Αττικής. Ασφαλώς κάθε πρωτοβουλία είναι σημαντική, ωστόσο άλλο βάρος έχει μια συμβολική κίνηση -πχ μια παλαιστινιακή σημαία στο κτίριο του δημαρχείου- και άλλο μια κεντρική πολιτική εκδήλωση ενός δήμου που δείχνει στην πράξη πως στέκεται στη σωστή πλευρά της ιστορίας.
Αυτός ο δήμος γνωρίζει από αγώνες για δικαιοσύνη και λευτεριά, όπως σημείωσε στην παρέμβασή του ο Αχμέντ Χασάν. Κι αυτό είναι το καλύτερο παράσημο!

2. Το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Πετρούπολης αποδείχτηκε πολύ μικρό για να χωρέσει όσους ενδιαφέρονταν για την εκδήλωση. Ο κόσμος γέμισε κάθε γωνιά της αίθουσας, τον χώρο της υποδοχής, και έφτανε μέχρι έξω στον δρόμο. Ακόμα και τα συγκροτήματα δε χωρούσαν καλά-καλά επί σκηνής -το… κλιμάκιο των «Κοινών Θνητών» και η εννιαμελής μπάντα των «Υπεραστικών», που είχαν απαρτία. Μια εικόνα που επαναλαμβάνεται όλο και συχνότερα, τον τελευταίο καιρό, στο μαζικό κίνημα, μας δίνει οξυγόνο -μες στον ασφυκτικό συνωστισμό του πλήθους- και στέλνει ένα ενθαρρυντικό μήνυμα: Κοίτα πληθύναμε πολύ! Και χρειαζόμαστε πια μεγαλύτερους χώρους…

3. Ο σύντομος χαιρετισμός του δημάρχου, Βαγγέλη Σίμου, συμπληρώθηκε από την εκτενή παρέμβαση της αντιδημάρχου Ξένιας Γιώγου, που έπιασε μια σειρά πτυχές. Μίλησε για το μπλοκάρισμα των ψηφισμάτων καταδίκης του Ισραήλ στον ΟΗΕ από τις ΗΠΑ. Για τα παλιά θύματα του φασισμού που μετατρέπονται σε θύτες. Για την… αταραξία που επικρατεί στις εγχώριες αρχές και για το ελληνικό κράτος που εκτελεί κοινές στρατιωτικές ασκήσεις με το ισραηλινό κράτος-δολοφόνο και εξελίσσεται σε στρατηγικό του σύμμαχο. Παρέθεσε αναλυτικά στοιχεία από τη φρικιαστική γενοκτονία που συντελείται εις βάρος του παλαιστινιακού λαού (αλλά βαφτίζεται βολικά «δικαίωμα στην… αυτοάμυνα»). Και έκλεισε δίνοντας το σύνθημα: Νίκη στα όπλα της Παλαιστίνης, χωρίς «μα και μου», όπως σημείωσε χαρακτηριστικά.

4. Η ομιλία του Παλαιστίνιου πρέσβη ανέδειξε μια αλήθεια που κατά κανόνα δε βρίσκει θέση στα συστημικά ΜΜΕ. Ότι ο πόλεμος στη γη της Παλαιστίνης συνεχίζεται, παρά την εκεχειρία. Το ισραηλινό κράτος συνεχίζει να εγκληματεί, να δολοφονεί αμάχους, να εμποδίζει την επιστροφή των τραυματιών στη Γάζα, να μπλοκάρει την αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας (τα φάρμακα, την τροφοδοσία, το πόσιμο νερό…), να αφήνει ολόκληρες περιοχές βυθισμένες στο σκοτάδι, χωρίς ρεύμα. Οι Σιωνιστές είχαν φροντίσει ήδη σε περίοδο «ειρήνης» να δείξουν το αυταρχικό τους πρόσωπο, απαγορεύοντας την είσοδο στη Γάζα σε δύο ευρωβουλευτές, χωρίς προσχήματα και κανένα νομικό έρεισμα! Έχουν εισβάλει σε εδάφη του Λιβάνου και της Συρίας, επιτίθονται ακόμα και στον διάδρομο της Φιλαδέλφειας στην Αίγυπτο, βομβαρδίζουν αεροδρόμια, λιμάνια, χερσαία σύνορα…

Ο πρέσβης υπενθύμισε ότι ο Γιτζάκ Ράμπιν, πρωθυπουργός του Ισραήλ, δολοφονήθηκε από ακραίους σιωνιστικούς κύκλους, μετά τις ειρηνευτικές συμφωνίες, γιατί θεωρήθηκε… ενδοτικός. Ενώ σημείωσε πως κάποιες από τις εκδηλώσεις αλληλεγγύης προς την Παλαιστίνη στο εξωτερικό διοργανώνονται από μερίδα του εβραϊκού πληθυσμού, που αγανακτεί με το συνεχιζόμενο έγκλημα και διατρανώνει τη θέλησή του: σταματήστε να δολοφονείτε στο όνομά μας και στο όνομα της θρησκείας μας!

5. Η ψυχρή γλώσσα των αριθμών δύσκολα μπορεί να αποδώσει το μέγεθος του εγκλήματος, είναι όμως αποκαλυπτική. 50 χιλιάδες νεκροί Παλαιστίνιοι, από τον Οκτώβρη του ’23. Εξ αυτών, 15 χιλιάδες θαμμένοι κάτω από τα ερείπια και 18 χιλιάδες νεκρά παιδιά. Δεκάδες χιλιάδες τραυματίες-σακαταμένοι. Δέκα χιλιάδες κρατούμενοι – μάρτυρες στις ισραηλινές φυλακές. 1.238 ξεκληρισμένες οικογένειες, χωρίς κανέναν επιζώντα. Χιλιάδες παιδιά που υποσιτίζονται, χιλιάδες γονείς που δεν τρέφονται -για να ταΐσουν στοιχειωδώς τα παιδιά τους. 6 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι πρόσφυγες -πολλαπλάσιοι από όσους έμειναν πίσω, σε μια καθημερινή κόλαση. Εκατοντάδες επιθέσεις σε δημοσιογράφους, για να μη μεταδώσουν ποτέ την πραγματική εικόνα.

Κι αν όσοι πετάνε με ευκολία το επιχείρημα «ας έμεναν στην πατρίδα τους να πολεμήσουν», είναι τα ίδια ακριβώς άτομα που μιλάνε για τους «τρομοκράτες» Παλαιστίνιους, δεν είναι τραγική ειρωνεία. Η υποκρισία είναι η δεύτερη φύση τους.

6. Οι λαοί της Ελλάδας της Παλαιστίνης έχουν κοινά βιώματα και ιστορικούς δεσμούς που κρατάνε από την Ελληνιστική εποχή, αφήνοντας υλικές μαρτυρίες και σπουδαία πολιτιστικά κατάλοιπα, όπως το άγαλμα του Απόλλωνα και βυζαντινά ψηφιδωτά, που βρέθηκαν αδιακρίτως στο στόχαστρο της μανίας των Σιωνιστών -η καταστροφή της παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς είναι μόνο μια από τις παράπλευρες εγκληματικές συνέπειες της πολιτικής του Ισραήλ. Αλλά ο μεγαλύτερος και ο πιο διαχρονικός δεσμός μεταξύ των δύο λαών είναι η μεταξύ τους αλληλεγγύη!

Όσο για τα κοινά βιώματα; Όπως σημείωσε ο ιστορικός Μαργαρίτης, ο ελληνικός λαός γνωρίζει καλά από καταστροφές. Η μικρασιατική καταστροφή, η Κατοχή, ο εμφύλιος, η Λευκή Τρομοκρατία. Αν θέλουμε όμως να καταλάβουμε το μέγεθος της γενοκτονίας που υφίστανται οι Παλιστίνιοι, πρέπει να αθροίσουμε όλα τα παραπάνω και να τα μεγεθύνουμε στο πολλαπλάσιο…

7. Την ίδια στιγμή, οι επίσημες κυβερνήσεις βαδίζουν σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση, σε πλήρη δυσαρμονία με τους λαούς τους και το κοινό αίσθημα περί δικαιοσύνης. Η ελληνική κυβέρνηση μετατρέπει τη χώρα μας σε ένα είδος ισραηλινής ενδοχώρας, ενώ στην Καλαμάτα μια ιδιωτική εταιρεία ισραηλινών συμφερόντων έχει αναλάβει να εκπαιδεύσει τους έλληνες αεροπόρους πώς να βομβαρδίζουν καίριους στόχους, όπως άμαχους πληθυσμούς κτλ -για την υπεράσπιση της πατρίδας μας, προφανώς…

Αντίστοιχη δυσαρμονία υπάρχει ακόμα και σε διορισμένες κυβερνήσεις αραβικών χωρών, που θεωρητικά είναι σύμμαχες με την Παλαιστίνη, αλλά στην πράξη ακολουθούν πιστά τη στρατηγική του ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ και του Ισραήλ.

8. Η ομιλία του Μαργαρίτη εμβάθυνε στις αιτίες των γεγονότων. Οι πόλεμοι είναι μέρος μιας ιστορίας που μας είχαν πει ότι είχε κλείσει τάχα τον κύκλο της. Οι λαοί δεν πρόκειται να βρουν κανενός είδους ευτυχία, όσο ζουν σε ένα άδικο, εκμεταλλευτικό σύστημα, ωστόσο κάποιοι από αυτούς ζουν ακόμα χειρότερα, στο απόλυτο σκοτάδι -όπως οι Παλαιστίνιοι.  Οι λαοί της Μέσης Ανατολής χόρτασαν μεγάλα λόγια μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και την απελευθέρωσή τους από τον οθωμανικό ζυγό. Όμως αντί για την ευημερία και τη σύγκλιση με την Ευρώπη, έζησαν τα καλά της αποικιοκρατίας: αίμα, δάκρυα και καταστροφή. Κατέφτασαν οι Ισραηλινοί με πολλά λεφτά και σκοτεινές προθέσεις, ενώ πολλοί αφελείς έποικοι ξεγελάστηκαν και χρησιμοποιήθηκαν από τους ισχυρούς.

Το στρατηγικό σχέδιο του Ισραήλ περνάει μέσα από τη γενοκτονία και την εξόντωση των Παλαιστίνιων. Ειδικά στη Λωρίδα της Γάζας -που στην ουσία ήταν ένα είδος «ανοιχτής φυλακής», ένα τεράστιο στρατόπεδο συγκέντρωσης- το σχέδιο ήταν να την μετατρέψουν σε ένα σωρό από ερείπια και σκόνη. Ενώ οι φρικιαστικές συζητήσεις-διαπραγματεύσεις του Ισραήλ με αφρικανικά κράτη (όπως το Ν. Σουδάν και η Σομαλία) για τον εκτοπισμό και τη «φιλοξενία» των παλαιστινιακών πληθυσμών, θυμίζουν το αντίστοιχο εφιαλτικό σχέδιο των δοσίλογων της κυβέρνησης του Βισύ να μεταφέρει τον εβραϊκό πληθυσμό στη Μαδαγασκάρη. Μια τρανή απόδειξη ότι ο ιμπεριαλισμός δεν ξεχνά τον εαυτό του και αναβιώνει τις πλέον μελανές σελίδες του παρελθόντος.

9. Η στρατηγική του Ισραήλ είναι πολυδιάστατη, αλλά απλή στην ουσία της: επιδιώκει να σβήσει τους Παλαιστίνιους από τον χάρτη, να διαγράψει το πέρασμά τους, το ιστορικό τους αποτύπωμα στην περιοχή, να κάψει τις βιβλιοθήκες τους, να οικειοποιηθεί ακόμα και την κουζίνα τους -κλασικά πιάτα, όπως ταμπουλέ, χούμους, φαλάφελ ή σακσούκα. Η δική τους αντίσταση είναι ένα είδος (παλ)λαϊκού πολέμου, που περνά μέσα και από τον πολιτισμό, τη διατήρηση της ταυτότητάς τους, της παράδοσής τους. Και αυτή είναι η ιδιαίτερη σημασία της παρουσίας του χορευτικού συγκροτήματος από την Παλαιστίνη, που έκλεισε την εκδήλωση δίνοντας μια ξεχωριστή νότα.

10. Οι «Κοινοί Θνητοί» και οι «Υπεραστικοί» που πλαισίωσαν μουσικά την εκδήλωση, δεν είναι δυο τυχαία συγκροτήματα, ούτε απλώς δυο μπάντες με πολιτική άποψη, που θα φωνάξουν ρυθμικά «λευτεριά στην Παλαιστίνη» επί σκηνής. Είναι καλλιτέχνες που παίρνουν τη σκυτάλη της στρατευμένης τέχνης από το παρελθόν και την συνεχίζουν στο σήμερα, σε δύσκολους καιρούς, γεμάτους ξηρασία. Δυο συγκροτήματα που έχουν γράψει στίχους και τραγούδια -πολλά, στον πληθυντικό αριθμό, όχι μόνο ένα- για τον αγώνα του παλαιστινιακού λαού.

Όταν βλέπεις τον Μήτσο-Φου να μπερδεύει για λίγο τη σειρά των τραγουδιών (για τη Συρία ή για την Ουκρανία), δε σου έρχεται να χαμογελάσεις αμήχανα. Ξέρεις ότι έχουν πολλά αντιπολεμικά τραγούδια -τουλάχιστον ένα για κάθε περίσταση- και ότι τα μέτωπα του ιμπεριαλιστικού πολέμου είναι αναρίθμητα, με τις εστίες να ανάβουν η μία μετά την άλλη.
Όταν βλέπεις τους «ΚΘ» να φεύγουν στη μέση της εκδήλωσης και το κοινό να τους αποθεώνει κατά την έξοδό τους -σαν αντίστροφο pasillo-, ξέρεις πως δε βιάζονται να «την κάνουν», αλλά ότι έχουν και άλλη υποχρέωση, να τραγουδήσουν αφιλοκερδώς και σε άλλη εκδήλωση -την ίδια μέρα-, ότι είναι παρόντες οπουδήποτε τους καλεί το κίνημα, ένα σωματείο, ένας σύλλογος, ένα σχολείο ή άλλος μαζικός φορέας.
Και όταν ανεβαίνουν οι «Υπεραστικοί» στη σκηνή, ξέρεις πως δε θα ακούσεις μόνο στρατευμένους στίχους, αλλά και τις ανακοινώσεις τους που είναι σαν μικρά μανιφέστα. Κι ότι μπορεί να μάθεις στοιχεία και πληροφορίες σχετικά άγνωστα στο ευρύ κοινό, όπως την ιστορία της Ρέιτσελ Κόρι, της αμερικανίδας ακτιβίστριας, που σκοτώθηκε στα 23 της χρόνια στη λωρίδα της Γάζας, από μια ισραηλινή μπουλντόζα, ενώ προσπαθούσε να αποτρέψει την κατεδάφιση ενός σπιτιού Παλαιστίνιων.

Αντί επιλόγου.

Χρειαζόμαστε και άλλες τέτοιες εκδηλώσεις. Χρειαζόμαστε μεγαλύτερους χώρους για να τις φιλοξενήσουν. Μα πάνω απ’ όλα, χρειαζόμαστε περισσότερη, πιο δυναμική και δραστήρια αλληλεγγύη στους Παλαιστίνιους και σε όλους τους λαούς του κόσμου που μάχονται για να βρουν το δίκιο τους

Υγ: οι φωτογραφίες προέρχονται από τη σελίδα του Δήμου Πετρούπολης στο Facebook. Ελπίζουμε πως στις επόμενες μέρες θα ανέβει και το βίντεο της εκδήλωσης από την Παλαιστινιακή αρχή, που φρόντισε να την μαγνητοσκοπήσει.