Don’t cry for me Peristera

The truth is you never left -ποτέ δεν ήσασταν Αριστερά άλλο αν έχετε δικαίωμα στον… αυτοπροσδιορισμό.

Σώπασε κυρα-Δέσποινα και μην πολυδακρύζεις. Πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι μνημόνια θα ‘ναι.

Η Μπέτυ Μπαζιάνα είχε πει σε μια συνέντευξή της πως κλαίει κάθε φορά στις 5 Ιούλη, που είναι η επέτειος του δημοψηφίσματος. Έτσι είναι οι αριστεροί άνθρωποι που έχουν τις ευαισθησίες τους, μέχρι και έρπη μπορεί να βγάλουν από τη στενοχώρια τους. Κι αν πιεστεί πολύ, ούτε που καταλαβαίνει πώς φτάνει από τον έρπη στο έρπειν.

Πώς η αριστερή μελαγχολία γίνεται έρπης, πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία, πώς η ιστορία γίνεται σιωπή. Τι τον κοιτάζεις Μπέτυ λυπημένο. Δεν πρόλαβε να σου πει πώς αν ήξερε τα δεδομένα, μπορεί να μην πήγαινε ποτέ στο δημοψήφισμα -να μη στενοχωριέσαι κι εσύ. Έτσι κι αλλιώς σα διαπραγματευτικό χαρτί το ήθελε μόνο και το είχε πει εξ αρχής. Τι φταίει αυτός αν κάποιοι τον πίστεψαν ακούγοντας μόνο αυτά που ήθελαν να ακούσουν, σαν το τραγούδι των Σειρήνων, και τον πήραν σοβαρά και τώρα γιορτάζουμε το “Όχι που αποκοιμήθηκε στην αγκαλιά του Ναι…”